หน้าที่ 93


                                 สองสาวได้เดินลงมาจากอาคารเรียนพร้อมกับเดินจากไปจากที่นั่นอย่างช้าๆท่ามกลางสายตาของฮิคาริที่กำลังจับจ้องพวกเธออย่างตาไม่กระพริบ ฮิคาริได้ปิดม่านลงพร้อมกับหันมาหามุเก็นที่กำลังลอยอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนโยน
                                 สองสาวได้เดินตรงมายังบ้านแต่ก่อนหน้านั้นพวกเขาต้องผ่านสวนสาธารณะยามเย็มไปเสียก่อน ที่นั่นได้ถูกความมืดครอบงำเอาไว้ทำให้ดูหน้ากลัวๆแปลกๆ บางครั้งก็มีสายลมแรงๆพัดผ่านพวกเขาไปอย่างงงๆ ที่นั่นไม่มีแม้แต่แสงไฟคาดว่าหลอดไฟน่าจะเสีย ซ้ำร้ายคือที่นี่มีแต่พวกเธอสองสาวอายุ 13
เท่านั้นหากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นก็ไม่อาจเรียกคนมาช่วยได้เลย โอริกามิที่สัญญากับพิเกียว่าจะปกป้องเซนะเอาไว้แล้วจึงเตรียมพร้อมสู้อยู่เสมอ...
                                 เซนะเหมือนรู้ทันจึงเดินเข้ามากอดจากทางด้านหลังทำเอาโอริกามิถึงกับสะดุ้ง

                                 "อ่ะ เอ๋ เซนะอยู่ดีๆทำไมถึงมากอดฉันล่ะ"

                                 "ผ่อนคลายเถอะนะ"เสียงกระซิบข้างหูของเธอทำเอาโอริกามิถึงกับเคลิ้ม มันน่ารักมากๆโดยเฉพาะกับเซนะ
             
                                 "ผมไม่อ่อนแอขนาดต้องให้คนอื่นๆต้องมาปกป้องอยู่ฝ่ายเดียวหรอกนะผมน่ะจะเป็นฝ่ายปกป้องคุณเอง"

                                 "งั้นหรอ... " อาการเกร็งทั้งหมดได้หายไปอย่างรวดเร็ว เธอได้หันหลังกลับมากอดเซนะอย่างอบอุ่นและนุ่มนวลราวกับเซนะเป็นตุ๊กตาอันแสนบอบบาง เซนะที่ไม่ได้คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจึงหน้าแดงออกมาราวกับสาวน้อยที่กำลังถูกแฟนกอดเอาไว้อยู่

                                 "ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เป็นห่วง"
                         
                                 "ม่ะ มะ ไม่เป็นไรหรอกครับ"

                                 "เพื่อเป็นการขอโทษเดี๋ยวคืนนี้ฉันจัดเต็มให้เลยนะ"

                                 "เกรงใจครับ" เซนะได้ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ

                                 "ไม่ได้ๆ เซนะอย่าเป็นคนที่เกรงใจคนอื่นสิหัดรับเอาไว้บ้าง"

                                 "แต่เค้าไม่อยากได้นี่น่า~!"เธอพยายามปฏิเสธมันสุดชีวิตแต่ก็เท่านั้น เสียงของเธอทำเอาชายหลายคนถึงกับตกหลุมรัก โอริกามิที่ทนไม่ได้จึงยกเซนะไปห้องน้ำสวนสาธารณะใกล้ๆก่อนจะทำอะไรกันในนั้นจนมีเสียงเล็ดรอดออกมา

                                 " 'ว๊าย! คุณโอริกามิอย่าถกกางเกงของฉันลงสิคะ' 'ว้าว~!วันนี้ใส่เพนตี้สีขาวด้วยนะน่ารักจังแบบนี้ต้องขอลองชิมสักหน่อยแล้ว!' 'อ่า~! ไม่ได้นะคะหยุดเลียเถอะค่ะตรงนั้นมันไม่ได้นะคะ' 'อร่อยจังแบบนี้ต้องจัดแล้ว!' 'กรี๊ด~! คุณโอริกามิลามก!' 'แง่มๆ หน้าอกของเซนะเนี่ยเห็นกี่ทีก็หน้าหม่ำ' 'ก็เห็นอยู่ทุกเช้ายังไม่พออีกหรอคะ' 'ม่าย~!พอ~!' 'อร๊าง~! อย่าดีดหัวนมแบบนั้นสิคะ!' "
                                 สองสาวได้เล่นกันอยู่อย่างนั้นนานกว่าสามชั่วโมงก่อนจะพากันกลับมาถึงบ้านในสภาพที่เซนะนั้นโทรมมาเลยส่วนโอริกามินั้นมีใบหน้าที่เป็นสุขมากๆราวกับได้ขึ้นสวรรค์ ทางฝั่งคนดูเองก็ถึงกับเสียวตามเลยถึงแม้ว่าจะเป็นแค่เสียงก็ตามที
                                 พิเกียที่เห็นเซนะโทรมมาเชียวจึงตวาดใส่โอริกามิ

                                 "นี่เธอทำอะไรกับเซนะ ห๊า~~~!!!"

                                 "นั่น~! สิ~!"

                                 "โว๊ย~! ตูทนไม่ไหวแล้ว!!!"นกน้อยได้พุ่งมาอัดโอริกามิส่วนเธอก็ตอบโต้กลับไปทำเอาคืนนั้นวุ่นวายทั้งคืนจนสุดท้ายอลิสก็ได้เข้ามากู้สถานการณ์   ทุกคนเข้านอนกันได้แล้วนะครับ