241


                                            ในตอนนี้เซนะคือคนที่สำคัญสำหรับเขาและเขาก็ไม่ยอมแน่หากคนที่สำคัญที่เขารักจะต้องเป็นอันตรายเพราะงั้นการให้เขาซ่อนตัวอยู่ที่นี่จึงเป็นทางเลือกที่ปลอดภัยที่สุด แต่ถึงกระนั้น...

                                            "นายคิดหรือว่าเธอจะยอม เท่าที่ฉันดูเธอจะต้องมาด้วยแน่ๆหากรู้ว่าพวกเราไปเจอกับอะไร"

                                            "นายจะไปกับฉันจริงๆหรอเบลด้า!"

                                            "ก็ฉันรู้ทางทำไมอ่ะ! แล้วนายก็อย่ามาเปลี่ยนเรื่องด้วย!!!"

                                            "ขอโทษ" เขาถึงกับเหยียดยิ้มเมื่อถูกรู้ทันทุกอย่างแถมนี่ยังเป็นครั้งแรกที่ถูก duo รู้ทันด้วย

                                            "ไม่ต้องห่วงไปหรอกฉันเตรียมแผนรับมือเอาไว้แล้ว"

                                            "ฉันหวังว่ามันจะได้ผลนะ"

                                            "ก็ไม่รู้สิ"

                                            "แต่ฉันบอกได้เลยว่าถ้าหากเซนะตามมาด้วยบางทีในสถานการณ์ที่แย่ที่สุดหากพวกเราตายไปล่ะก็เซนะอาจจะต้อง.... " แค่คิดถึงภาพที่เบลด้าเคยเห็นมันก็ถึงกับหน้าซีดเผือก มาโกโตะเองก็พอจะเดาได้ไม่ยากเพราะว่ายังไงๆเซนะก็เป็นเด็กผู้หญิงแถมยังสวยขนาดนี้อีกด้วย

                                            แต่ว่านั่นก็ไม่ได้อยู่ในความคิดของเขาตั้งแต่แรก เพราะอะไรนะหรอ.. นั่นก็เพราะว่าเขาไม่คิดที่จะแพ้!

                                            "ไม่ต้องห่วงเบลด้าถ้ามีฉันอยู่เรื่องพวกนั้นก็ไม่มีทางเกิดขึ้นกับเซนะอย่างแน่นอน!"

                                           

                           

240


                                          ก่อนจะแยกย้ายกันมาโกโตะได้หันมาคุยกับเบลด้าโดยบอกให้เซนะไปเตรียมทำอาหารเย็นจนตอนนี้เหลือเพียงแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น

                                          "จริงจังได้แล้วสินะ"

                                          "รู้ด้วยหรอ??"

                                          "หากคนฉลาดสองคนมาเจอกันมันมักจะจับไต๋กันได้น่ะ"

                                          "นายใช่คนหรอ~"

                                          "พิกัดของหัวหน้าของมันอยู่ที่เมืองถัดจากตรงนี้ไปอีก 5 เมืองโดยระหว่างทางที่ฉันผ่านเมืองพวกนั้นมาบอกได้เลยว่ามันมีสภาพไม่ต่างอะไรกับนรก"

                                          "ชั่งมันสิ! เพราะไม่ว่ายังไงฉันก็จะไป"

                                          "แล้วเซนะล่ะ!"

                                          "ฉันจะทิ้งเธอไว้ที่นี่!"

                                          สายตาของเขาเริ่มจริงจังขึ้นมา

239


                                             "เข้าใจก็ดีแล้ว" เขาได้ถอนหายใจโล่งอก

                                             "แตว่านะ"

                                             "???"

                                             "ถ้ามันจำเป็นฉันก็จะใช้มันอ่ะ0v0"

                                             "นี่เธอ~!!!!" มาโกโตะทำท่าเหมือนจะกำลังโกรธให้ได้เลย

                                             "เพราะงั้นช่วยสอนวิธีการใช้ให้กับเขาหน่อยจิ(เค้าอยากใช้ได้อ่ะ)"

                                             ( แป๊ว~! )

                                             คำพูดสุดท้ายได้ทำให้มาโกโตะสงบลงในทันที

                                             "โอเคร~ งั้นวันนี้พอแค่นี้ละกันแยกย้ายๆ"

                                             "เดี๋ยวจิ~ สอนเค้าก่อนน้าาา~"

                                             "ฝันไปเถอะ!"

238


                                           "แต่ว่า!"

                                           "???"

                                           "พลังนี้แม่บอกกับฉันเอาไว้ว่า มันจะบั่นทอนชีวิตของผู้ใช้ไปเรื่อยๆจนในที่สุดคนๆนั้นก็จะต้องตาย"

                                           "เข้าใจแล้ว! เป็นอย่างงี้นี้เอง!" เซนะได้พูดตอบขณะที่กำลังยิ้มออกมา

                                           "นี่ฉันซีเรียสนะ!"

                                           "ทำไมอ่ะ???"

                                           "ก็เพราะว่าถ้าหากเธอใช้พลังนั่นละก็เธอจะมีอายุขัยที่สั้นลงยังไงล่ะ!"

                                           "แล้ว??"

                                           "ย่าของฉันเองจากที่ได้ยินมาจากแม่ท่านได้เสียชีวิตตอนอายุเพียงแค่ 30 กว่าๆเพราะใช้พลังนี้มากเกินไป เพราะงั้นที่ฉันตั้งใจเล่าให้เธอฟังขนาดนี้นั่นก็เพราะว่าฉันไม่อยากให้เธอใช้พลังนั้เข้าใจไหม"

                                           "อื้ม"

237


                                       "โอเครงั้นฟังต่อนะ"

                                       "อื้ม!"

                                       "สนใจฉันมั่งดิโว๊ยยยยย~!!!" เบลด้าได้ลุกขึ้นมาตระโกนเรียกความสนใจแต่ก็ไม่มีใครสนใจเขาเลย แม้แต่เซนะเองก็ตาม

                                       เธอในตอนนี้อยากรู้เกี่ยวกับพลังที่ตนมีจึงนั่งฟังอย่างใจจดใจจ่อ

                                       "สาเหตุจริงๆที่แม่อยากให้ฉันเกิดมาเป็นเด็กผู้หญิงนั่นก็เพราะว่าจะให้ฉันได้มีพลังนี้นั่นเองเพราะว่าพลังนี้มีเพียงแค่ผู้หญิงเท่านั้นที่สามารถใช้มันได้"

                                      "ต่อเลยๆ" เซนะได้จ้องมาโกโตะอย่างตาไม่กระพริบ เธอให้อารมณ์เหมือนกับแมวน้อยน่ารักที่ตอนนี้กำลังจดจ่อและสนใจกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง

                                      "เอิ่ม... งั้นต่อนะ แม่ฉันเล่าว่าพลังนี้สามารถทำให้ผู้ใช้เห็นอนาคตล่วงหน้าได้รวมทั้งลางสังหรณ์และสิ่งที่ผุดขึ้นมาในลางสังหรณ์นั้นจะเป็นเรื่องจริงอาทิเช่น เธอสังหรณ์ว่าวันนี้ฝนจะตกและไม่ทันไรฝนก็จะตกจริงๆ"

                                     "ส...สุดยอด!"



                                       

236


                                        ( อ้าว~! ) คำถามใหม่ได้ผุดขึ้นทันที

                                        " งั้นมาโกโตะคุงรู้ได้ยังไงอ่ะ!? "

                                        " แม่ฉัน "

                                        \\ แม่! //

                                        มาโกโตะนั้นได้รับการเลี้ยงดูจากแม่ของตนพร้อมกับได้ฝึกวิชาและความรู้ต่างๆมามากมายหนึ่งในนั้นก็คือพลังนี้...

                                        " แม่ของฉันเขาเคยบอกเอาไว้ว่าอยากให้ฉันเกิดมาเป็นเด็กผู้หญิง "

                                        " เพราะนายมันน่าหมั่นไส้สินะ(ฉลาดเกินจนตูรับไม่ได้) แอ่ก! "

                                        อยู่ๆโรงเท้าข้างหนึ่งก็ได้บินมาประทับเข้าที่เบ้าหน้าของเบลด้าเข้าอย่างจังจนลงไปนอนสลบอยู่ที่พื้น เซนะจึงจิ้มๆดูเพื่อยืนยันว่าตายยัง

                                        " ยังมีชีวิตอยู่ไหม??"

                                        " เลิกจิ้มเถอะ! "

235

                       
                                           "ก่อนอื่นเลยเพราะว่าเซนะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างฉันจึงได้พาเธอมา"

                                           "อื้ม~! ฉันสังหรณ์ใจไม่ดีก็เลยตามลางสังหรณ์มาน่ะ"

                                           "แต่ฉันว่ามันไม่ใช่ลางสังหรณ์หรอก~"

                                           "หมายความว่าไงอ่ะ???" เบลด้ากับเซนะพร้อมใจกันงงและทำสีหน้าเอ๋อๆ

                                           "ตระกูลชิราสากิคือตระกูลมิโกะ!"

                                           \\ มิโกะ!? //

                                           "ในอดีตบรรพบุรุษของพวกเราได้ใช้พลังนี้เพื่อต่อกรกับความชั่วร้ายเพื่อช่วยเหลือเหล่าผู้กล้าและคอยชี้นำพวกเขาเพื่อโค่นล้มอสูรร้ายที่มีพลังถึงขั้นเป่ามิติจนกระจุยได้เลยนามว่า ราฟาเอโร่ และพลังนั้นก็คือ ลางสังหรณ์สุดยอดกับพลังในการหยั่งรู้อนาคต"

                                           "สุดยอด! นายเองก็มีด้วยอ่ะดิ!"

                                           "เปล่าฉันไม่มีพลังแบบนั้นหรอก"