ตอนที่ 11 hime

                   

           หลังจากที่พวกผมได้มาถึงโลกน้ำแข็งแห่งนี้เวลาก็ได้ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่งโมงเศษๆได้โดยตอนนี้พวกผมก็กำลังเดินตามหาร่องรอยสู่การช่วยเหลือทุกคน

และในไม่ช้าผมก็รู้สึกว่าตนนั้นเริ่มเข้าใกล้คำตอบเต็มทีแล้ว

           ถ้าถามผมว่าผมไปเอาความมั่นใจนั้นมาจากไหนก็ลองถามพวกน้ำแข็งเดินได้นั่นสิ!

           ที่เบื้องหน้าของพวกเซนะได้มีกองทัพน้ำแข็งมากมายออกมาต้อนรับ

           รูปร่างของพวกมันนั้นแตกต่างกันออกไป มีทั้งแบบ มังกร คราเค็น คิไมร่า

และอื่นๆอีกมากมายโดยแน่นอนว่ามันต้องถูกสร้างมาจากน้ำแข็งส่วนจำนวนนั้นมากกว่าพันตัวได้ 

           ในไม่ช้าพวกเซนะก็ได้ถูกพวกมันล้อมเอาไว้

          

           "ธาตุของพวกมันคือน้ำแข็งงานนี้ต้องใช้ไฟแบบถี่ๆ"ตัวผมอีกคนได้วิเคราะห์ศัตรูอย่างใจเย็น

           "ว่าแต่นอกจากผมมีใครใช้ไฟได้มั่งอ่ะ"

           "หนูใช้ไฟไม่ได้ค่ะ"

           "ฉันก็ด้วย"

           "สรุปว่าผมต้องลุยเดี่ยวว่างั้น"

           "ถึงจะใช้ไฟไม่ได้แต่ท่าอื่นน่ะมีเพียบเลยนะ"

           "งั้นก็ฝากจัดการกับดูโอลอร์ดใต้เท้านี้ด้วยนะครับ"

           "ใต้เท้า???"

           ทั้งสองได้มองลงไปใต้เท้าตนจนได้พบกับสัปประหลาดขนาดยักษ์ ในไม่ช้ามันก็ได้พุ่งตัวออกมาจากพื้นน้ำแข็งทำให้พวกเซนะกระจัดกระจายกันออกไป

รูปร่างของมันนั้นคล้ายกับวัวขนาดยักษ์ไม่มีขาแต่มีครีบแทน ท่อนล่างคล้ายหางปลาลำตัวใหญ่ยาวชนิดที่ว่าเครื่องบินรวมกันสามสิบลำยังเทียบกับมันตัวเดียวไม่ได้เลย ที่ปากของมันมีเขี้ยวขนาดยักษ์คล้ายกับกรามของแมลงงอกออกมา ลำตัวสีเทาๆ

            หลังจากที่มันโผล่ขึ้นมาจากพื้นน้ำแข็งตัวมันก็ได้ลอยอยู่กลางอากาศเพื่อที่จะมองดูหน้าตาของพวกเซนะอย่างชัดๆ

             "พวกแกเองสินะ" สัปประหลาดตนนั้นได้พูดขึ้น

             เซนะอีกมิติหนึ่งจึงจับมือน้องสาวของตนแล้วรีบวิ่งหนีไปทางอื่นเจ้าสัปประหลาดนั่นจึงบินตามพวกเธอไป

             "ดะ เดี๋ยวก่อนสิคะพี่นี่เราจะวิ่งไปไหนกันคะ"

             "ล่อมันให้ออกห่างจากที่นี่ให้มากที่สุดยังไงล่ะ"

             ถูกอย่างที่พูด คืนปล่อยให้สัปประหลาดแบบนี้อาละวาดได้ล่ะก็มันยิ่งจะทำให้การต่อสู้ปั่นป่วนจนเละเทะไปกันใหญ่เซนะจากอีกมิติจึงล่อมันให้ไปไกลๆ

เพื่อให้ตนอีกคนสู้กับกองทัพน้ำแข็งได้อย่างสบายใจ

             หลังจากที่มันถูกล่อไปแล้วเซนะก็ต้องมาเผชิญหน้ากับกองทัพน้ำแข็งนับพันๆตัวเจ้าตัวจึงพุ่งเข้าไปหามังกรน้ำแข็งแล้วใช้ดาบที่ตวัดเสียดสีจนเกิดไฟฟันใส่มันจนขาดเป็นครึ่งๆ ต่อด้วยพุ่งลงไปกลางวงศัตรูพร้อมกับตวัดดาบไปมาทำให้พวกมันถูกฟันเป็นวงกว้าง มิโนทอน้ำแข็งกับเซนทอน้ำแข็งจึงพุ่งเข้ามาแล้วเอาขวานฟันเข้าใส่เซนะ ทางด้านเซนะจึงดันมันผลักกลับไปพร้อมกับหมุนตัวแล้วฟันใส่ร่างของพวกมันจนขาดครึ่งท่อนพร้อมกับเอามืออีกข้างไปจับเขาของคิไมร่าน้ำแข็งที่กำลังพุ่งมาพร้อมกับเหวี่ยงมันออกไปไกลๆ

             จะจัดการมันก็ไม่ใช่ปัญหาแต่จำนวนมันมากเกินไปขืนสู้เแบบนี้ต่อไปนานๆเราแย่แน่ เซนะนึกแล้วก็เจ็บใจ

             ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้นกองทัพน้ำแข็งก็ได้กรูกันเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน โกเลมน้ำแข็งที่พุ่งเข้ามาจึงใช้หมัดของตนชกใส่เซนะจนปลิวไปชนกับเสาน้ำแข็ง เสือน้ำแข็งจึงกระโจนเข้าใส่เพื่อซ้ำให้ตายแต่เซนะก็ได้ใช้ดาบไฟแทงใส่กลางหน้าผากของมันจนร่างนั้นแตกกระจาย ซาลามานเดอร์น้ำแข็งจึงพุ่งเข้ามาชนใส่เซนะจนเลือดนั้นกระอักปาก"อั่กก.. "

             ต่อจากนั้นมันจึงได้ขวิดล่างของเธอขึ้นมากลางอากาศพร้อมกับมีงูยักษ์น้ำแข็งแยกเขี้ยวพุ่งเข้ามาใกล้เซนะเรื่อยๆ เจ้าตัวจึงได้เตรียมตวัดดาบแต่ก็ถูก

นกฟินิกส์น้ำแข็งใช้กรงเล็บของมันล็อคเอาไว้"เสร็จกัน!"

             เมื่ออยู่กลางอากาศแถมยังโดนล็อคดาบเอาไว้อีกเธอจึงโดนการโจมตีของงูน้ำแข็งนั่นเข้าเต็มๆ เขี้ยวของมันได้ฝังเข้าไปในร่างของเซนะจนทะลุอก เลือดนั้นค่อยๆไหลซึมออกมาจากปากแผลโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สติของเซนะจึงค่อยๆหลุดไปเรื่อยๆท่ามกลางกองทัพน้ำแข็งนับพัน

             หลังจากนั้นร่างของเซนะที่คาอยู่บนเขี้ยวก็ได้ค่อยๆหลุดและล่วงลงมาอย่างช้าๆ

            "ขอโทษด้วยนะ ทุกคน... " สติของเธอจึงหลุดไปแบบสมบูรณ์ท่ามกลางเหล่าอสูรร้ายที่กำลังรอให้ร่างนั้นตกลงมา

           

               

            พริบตาที่ร่างของเธอใกล้จะถึงพวกมันอยู่ๆพวกมันทั้งหมดก็ได้ถอยห่างจากตรงนั้นพร้อมกับแทนที่ด้วยการปรากฏตัวของสาวน้อยคนหนึ่ง เธอคนนั้นได้วิ่งเข้ามารับร่างของเซนะเอาไว้ พร้อมกับแสยะยิ้ม ก่อนที่พายุหิมะจะพัดร่างของทั้งสองหายไปอย่างไร้ร่องรอย...