ตอนที่ 13 รัวๆ

                     อีกทางด้านหนึ่ง....
                     ทางด้านพวกนิโครุทั้งสองได้ล่อสัปประหลาดขนาดยักษ์มาตรงพื้นที่ว่างเปล่า ทั้งสองได้โจมตีกระหน่ำใส่มันอย่างไม่หยุด
                     "เจ้านี่น่าจะเป็นธาตุน้ำนิโครุใช้ธาตุสายฟ้าโจมตีมันพร้อมพี่นะ"
                     นิโครุจึงได้พยักหน้าพร้อมกับเรียกดาบทาคามิจิออกมา"เอาล่ะนะคะพี่"
                     "อัสนีมังกรคลั่ง!" ดาบที่ใส่ธาตุสายฟ้าของเธอเข้าไปแล้วระเบิดพลังนั้นออกมาจนกลายเป็นรูปมังกร
                     "เสริมด้วยของพี่ แกมม่าเบิรส์!" สายฟ้าจากดาบของเขาได้ปรากฏในรูปร่างของหมาป่าสายฟ้า สายฟ้าของทั้งสองได้พุ่งเข้าไปโจมตีมันแต่ก็ถูกเสียงคำรามของมันทำให้สายฟ้านั้นโดนหักล้างไปจนหมดสิ้น
                     "ชิส์/อะไรกัน"ทั้งสองได้อุทานขึ้น จากนั้นจึงกระโดดเข้ามาหากัน
                     "ความสามารถของเจ้านี่ท่าจะเหนือกว่าสองตัวที่เราเคยเจอมาอีกนะ"
                     "ค่ะ.. ทั้งความเร็วทั้งพลังเทียบกับพวกนั้นไม่ติดเลย"
                     ทั้งสองได้นึกย้อนกลับไปถึงตอนที่พวกตนปะทะกับ duolord ทั้งสองที่โลกของตน เป็นเพราะว่ามันอ่อนแรงจากการสู้กับพวกเซนะพวกเขาจึงสามารถเอาชนะมันลงได้ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่
                      มันพร้อมเต็มที่สำหรับการต่อสู้แถมตั้งแต่สู้มาพลังของมันก็แทบจะไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย
                      "นี่มันปีศาจชัดๆ"
                      "พี่คะ.... "นิโครุได้มองไปหาพี่ชายของตนด้วยความเป็นห่วง
                      การโจมตีระลอกต่อไปของมันจึงพุ่งเป้าเข้ามา ด้วยการโจมตีจากครีบของมันทำให้พื้นน้ำแข็งกลายเป็นเหมือนคลื่นสึนามิขนาดยักษ์ถาโถมเข้าใส่พวกเขาแต่ด้วยพลังของนิโครุจึงทำให้ทนรับการโจมตีนั้นเอาไว้ได้
                      ทั้งสองจึงพุ่งตัวไปหามันพร้อมใช้ท่าผสานกันอย่างต่อเนื่องก่อนที่จะเรียกดูโอ้ของตนออกมาขณะจะโดนโจมตีสวนกลับด้วยครีบขนาดยักษ์"ฝากด้วยนะ เมฟิสโต้!/อาละวาดได้เลยไม่ต้องยั้ง ไลออนเนส!"
                      ดูโอ้ทั้งสองจึงมาตามคำสั่งพร้อมกับพาผู้เป็นมาสเตอร์ของตนนั้นหนีออกมา เมฟิสโต้คือดูโอ้ของนิโครุผู้มีรูปร่างคล้ายนางเงือกสีทองน้ำตาลที่สามารถลอยตัวกลางอากาศได้แถมมีครีบตามตัวอยู่ถึงหกครีบส่วนไลออนเนสมีลักษณะเป็นสิงโตมีเขายาวคล้ายกระทิงแถมมีแผงคอที่กำลังลุกเป็นไฟอยู่ตลอดเวลา ทั้งสองกำลังจ้องใส่เจ้าสัปประหลาดนั่นก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหามันพร้อมกับมาสเตอร์ที่กำลังขี่หลังตนอยู่
                      ทั้งไลออนเนสและเมฟิสโต้ต่างหลบการโจมตีของมันได้ทั้งหมดในขณะที่พวกนิโครุก็ใช้ดาบฟันตามล่างของมันไปด้วยทำให้เกิดความเสียหายขึ้นมานิดหน่อยก่อนที่ทั้งสองจะบินไปตรงหน้าของมันพร้อมกับใช้ท่าประสานกันถึงสี่คนจนเกิดเป็นบอลแสงสีส้มอัดใส่หน้าของมันเข้าอย่างจัง
                     "สำเร็จไหม!?"ทั้งสองได้พูดพร้อมกันก่อนที่ควันจากการระเบิดจะหายไป ทั้งสองจึงได้พบกับความหายยนะเมื่อสัปประหลาดนั่นไม่เป็นอะไรเลยแถมตอนนี้มันก็ทำท่าเหมือนจะยิงอะไรสักอย่างออกมาจากปาก
                     หนี! ทั้งสองได้ผุดคำๆนี้ขึ้นมาในหัวอย่างไวแต่มันก็สายเกินไปแล้ว
" หายไปซะ! " สัปประหลาดได้พูดทิ้งท้ายก่อนจะปล่อยมวลพลังมหาศาลออกมาทางปาก อนุภาพของมันนั้นทำให้พื้นน้ำแข็งเบื้องหน้าถึงกับแยกออกเป็นสองส่วน
และแถวๆนั้นเมฆสีดำบนท้องฟ้าข้างบนก็ได้แปรปรวนอย่างไม่เคยมีมาก่อน

                      "เท่านี้ก็เหลือเพียงแค่คนเดียว" มันได้พูดพลางหัวเราะไปพลางโดยที่ยังไม่รู้สึกตัวว่ามีอะไรบางอย่างแปลกไป ที่ใกล้ๆนั้นอยู่ๆก็มีภูเขาน้ำแข็งเกิดขึ้นมาแบบพรวดพราด และที่ข้างหลังหลังภูเขานั้นเองก็ได้มีคนสี่คนกับดูโอ้อาการสาหัติกำลังแอบอยู่
                      "ขอบใจนะที่มาช่วยว่าแต่สีหน้านายดูต่างออกไปนิดนะ"
                      "เล่าแล้วมันยาวเอาเป็นว่าเดี๋ยวพวกฉันจะรับมือมันต่อเอง"
                      "นี่ใช่พี่คนเดิมจริงๆหรอ... "นิโครุได้มองไปที่เขาแบบตาไม่กระพริบ
ก่อนจะถูกแทรกด้วยสาวผมทองสุดเอาแต่ใจ
                      "แล้วใครบอกว่าฉันจะช่วยกันล่ะ!"
                      "เธอน่ะไม่มีสิทธิปฏิเสธอะไรทั้งนั้น"เขาได้มองไปทางเด็กสาวแล้วจ้องตาเป็นมัน
                      "ก็ได้ๆ พ่อเผด็จการ!"
                      "ฮิตเลอร์ยังเรียกพ่อเลยฉันน่ะ" เจ้าตัวได้พูดพร้อมกับยิ้มอย่างภาค
ภูมิใจก่อนที่พวกเขาทั้งสองจะเดินออกไปหาสัปประหลาดตนนั้นอย่างช้าๆ หลังจากที่เวลาครบกำหนดม่านอำพลางก็ถูกคลายลงพร้อมกับการปรากฏตัวของ
เนเมซิสกับโซเฟีย ส่วนอีกทางด้านหนึ่งพวกนิโครุที่รอดมาได้อย่างหวุดหวิดก็ได้
คอยเฝ้ามองการต่อสู้ต่อจากนี้จากข้างหลังภูเขาน้ำแข็งขนาดยักษ์ที่โซเฟียสร้างขึ้นในพริบตา