244
เดิมทีที่ที่พวกเขานั่งคุยกันอยู่นั้นก็เป็นที่รับประทานอาหารได้อยู่แล้วซึ่งนั่นก็หมายความว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องเดินออกไปนั่งทานข้าวกันที่อื่นเลยแม้แต่น้อย แต่ความคิดของพวกเขาก็ต้องเปลี่ยนไปเมื่อเจอกับโต๊ะอาหารบนดาดฟ้าของโรงแรมที่ตอนนี้ท้องฟ้าปลอดโปร่งจนมองเห็นดวงดาวที่ส่องประกายระยิบระยับบนฟากฟ้าได้อย่างชัดเจน
ซึ่งกลุ่มดาวเหล่านี้ยิ่งทำให้บรรยากาศในการทานข้าวได้อรรถรสเพิ่มขึ้รนไปอีก คงเพราะเป็นแถบชนบทจึงสามารถเห็นดาวได้ชัดเจนงั้นสินะแถมมันยังสวยยิ่งกว่าของท้องฟ้าจำลองอีกด้วย ฉันไม่แปลกใจเลยที่เธอรีบเรียกพวกเรามาเซนะ.... มาโกโตะได้หันหน้าไปหาเธอพร้อมกับรอยยิ้ม และเซนะเองก็ได้ยิ้มตอบเขากับมา
และก็เป็นจังหวะเดียวกับที่พวกเขาส่งยิ้มให้กัน เสียงดนตรีจากการบรรเลงเพลงของนักดนตรีที่อยู่ข้างหลังก็ได้เริ่มต้นขึ้นมาโกโตะที่เกิดนึกสงสัยจึงหันไปมองทางต้นเสียงโดยคอนดักเตอร์หรือคนที่เป็นผู้คุมเพลงได้หันมายิ้มให้กับมาโกโตะ มันเป็นรอยยิ้มจากชายแก่ๆคนหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่ามันอบอุ่นมากๆ
เขาที่หันไปสบตากับคอนดักเตอร์แก่ๆราวกับพ่อบ้านคนนั้นได้สักพักจึงได้หันกลับมาหาเซนะเพื่อเป็นการไม่ให้เสียโอกาส
หลังจากที่พวกเราทั้งสามนั่งลงบนโต๊ะทานอาหารก็ได้มีการยกอาหารมาเสิร์ฟแทบจะทันทีโดยอาหารนั้นออกแนวไปทางอาหารฟูลคอร์สออกแนวอิตาลีซึ่งอาหารบางจานก็ดูประณีตและสวยงามจนแทบจะไม่อยากจะทานสิ่งสวยงามเหล่านี้เลย
ถึงจะเป็นแถบชนบทแต่การบริการนั้นกับรู้สึกเทียบเท่ากับโรงแรมหรือภัตคารใหญ่ๆภายในเมืองไม่มีผิด ความคิดนี้ได้ผุดขึ้นมาจากความรู้สึกของเขาหลังจากที่ได้รับประทานอาหารท่ามกลางบรรยากาศรอบๆที่ดูสุดยอดมากๆ
ตัวเขาที่กำลังเพลิดเพลินกับทุกอย่างที่ดูดีมากๆนี้แล้วกับต้องหยุดชะงักเมื่อเจอกับอาหารจานหนึ่งที่ดูแตกต่างจากทุกๆจานที่เขาเคยกินและเห็นมาจากที่นี่ ระดับอาหารของมันแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเจนมากๆ ทั้งความประณีต ความชำนาญ ทักษะ ทุกๆอย่างของคนทำได้บ่งบอกออกมาจากอาหารจานนี้หมดแล้ว
ตัวเขาไม่รอช้ารีบตัดมันเป็นชิ้นเล็กก่อนที่จะนำมันเข้าไปในปากทันที รสชาติของอาหารจานนั้นได้เกินคำว่าอร่อยไปแล้ว ทั้งสัมผัสอันเหนียวนุ่ม รสชาติแฝงมากมาย เครื่องเทศต่างๆอีกหลายชนิด เพียงแค่คำแรกเท่านั้นเขาถึงกับวางมีดกับซ่อมลงแล้วนึกถึงหน้าของคนทำอาหารจานนี้ได้อย่างชัดเจน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น