245
แต่อันที่จริงเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องนึกภาพให้เสียเวลาเพราะคนที่ทำอาหารจานนี้ได้นั่งทานอาหารอยู่ตรงหน้าของเขาอยู่แล้ว
"เธอทำอาหารจานนี้สินะเซนะ" คำถามนี้เขาแทบจะไม่ต้องการคำตอบใดๆเลย นั่นก็เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นคนทำ
รสชาติอันแสนมหัศจรรย์ที่ยิ่งกว่าเวทย์มนต์นี้คนที่จะทำอาหารจานแบบนี้ได้เท่าที่เขารู้จักก็มีเพียงแค่สองคนเท่านั้นนั่นก็คือแม่ของเขากับเซนะ....
"รู้ได้ไงอ่ะ" สาวน้อยได้ถามขึ้นก่อนจะกัดผลของเชอรี่เป็นคำเล็กๆและทานมันเข้าไปอย่างช้าๆ
"อาหารของเธอฉันกินอยู่ทุกวันเพราะงั้นทำไมแค่นี้ฉันจะไม่รู้ล่ะ" ถึงความจริงมันจะมีมากกว่านั้นก็เถอะ... ตัวเขาไม่อยากจะพูดออกมาสักเท่าไหร่นักเพราะที่ตรงนี้นอกจากพวกเขาแล้วก็ยังมีพนักงานรวมถึงนักบรรเลงเพลงอยู่ห่างจากพวกเขาไปแค่ไม่กี่เมตร
แต่ที่แน่ๆอาหารของเธอนั้นพูดได้เต็มปากเลยว่า
เหนือกว่าอาหารของโรงแรมนี้อยู่หลายขุมมาก ต่อให้เป็นเชฟที่เก่งกาจขนาดไหนมาทำแข่งกับเธอก็ยังยากที่จะเอาชนะรสชาตินี้ของเธอลงได้
สาวน้อยที่ได้ฟังแบบนั้นจึงทำหน้ามุ่ยออกมา
"อะ..อ้าวเป็นอะไรไปหรอทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นล่ะ"
"ก็มาโกโตะคุงรูทันอ่ะ เลยอดเซอร์ไพส์เลย"
"ข..ขอโทษละกัน แฮะ แฮะ..."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น