246
"ว่าแต่มาโกโตะคุงรีบทานต่อเถอะ"
"ค๊าบๆ~ กลัวอาหารเย็นหมดก่อนใช่ไหมล่ะ~"
"เปล่านะ มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก.."
"อ้าว.. งั้นกลัวอะไรอ่ะ?"
เซนะได้จ้องมองต่ำลงมาที่โต๊ะอาหารตัวเขาจึงมองต่ำตามเธอลงมาจนพบกับเบลด้าที่สวาปามอาหารไปจนครึ่งโต๊ะแล้ว
"กลัวเบลด้าจะทานหมดก่อนน่ะ"
"นี่แก~ !!!"
"แว๊กกกกก~ !" มาโกโตะได้รีบลุกขึ้นไปจับเบลด้าที่กำลังอ้าปากเตรียมพร้อมจะกินสเต็กที่อยู่บนจานมามะเหงกหัวไปมาอย่างน่าโมโห
"ไอเราก็ว่าอยู่ว่าทำไมอาหารมันหายไปไหนที่แท้ก็เพราะนายนี่เองเบลด้า"
"ก็พวกนายมัวแต่เลิฟซีนกันอยู่ฉันก็เลยกลัวว่าอาหารมันจะเย็นหมดสักก่อนก็เลยจะช่วยกินให้ก็เท่านั้นเอง~ "
"แหม่ๆ~ ขอบคุณสำหรับความหวังดีน้า~ ช่างน่าซึ้งใจจริงจริ๊งงงงงง~"
แรงอัดได้เพิ่มขึ้นไปอีกเท่าตัวจนเริ่มเห็นหน้าของเบลด้าเปลี่ยนรูปร่างจากทรงกลมบล็อกเป็นทรงกระบอกและมันก็ค่อยๆแคบลงเรื่อยๆ ใจเย็นๆเพ่~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น