215


                                           ( ดูท่าเราจะมาได้แค่นี้สินะ... )

                                           มือข้างหนึ่งของเขาได้เข้ามาจับร่างของตนก่อนจะเอามันออกมามองดูเพื่อยืนยันให้แน่ชัดอีกทีนึง  เลือดสดๆของเขาติดมือข้างนั้นออกมาเต็มไปหมด...

                                           ตัวเขาไม่ได้ตกใจสักนิดกับผลลัพธ์นี้  อาจจะเป็นเพราะว่าเขานั้นพอจะเดาได้จากความเสียหายที่แปรเปลี่ยนกลายเป็นความเจ็บปวดส่งผ่านกระแสประสาทเข้ามายังสมองของเขาโดยตรง... 

                                           ความเจ็บปวดขนาดนี้.. แผลประมาณนี้ก็คงจะเหมาะสมแล้วล่ะ... รอยยิ้มฝืดๆของเขาได้ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้า

                                           ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่เขาล้มลงไปนอนกองกับพื้น สติของเขาเริ่มหายไปเรื่อยๆนับจากตอนนั้น 

                                           "มาโกโตะคุง!"

                                           ก่อนที่ทุกอย่างจะเข้าสู่ความเงียบสงัดก็ได้มีเสียงที่คุ้นหูดังขึ้น

                                           ( เซนะ... )

                                           ปลอดภัยสินะ...