223
"จะทำต่อไหม.. "
"อ..เอ่อ...อื้ม..!" เด็กหนุ่มถึงกับพูดติดขัดทันทีที่ต้องเจอกับคำถามแบบนี้
หากว่าที่ๆพวกเขากำลังอยู่นี่ไม่ใช่เมืองที่เต็มไปด้วยอากาศและหิมะหนาวเย็นล่ะก็ป่านนี้เขาคงจะมีเหงื่อไหลออกมาแน่ๆ พอเจอคำถามแบบนี้เรากับตอบแบบติดๆขัดๆเลยนะ เราเองก็ไม่ค่อยจะมีภูมิคุ้มกันไม่ก็ประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องแบบนี้เลยนี่น่า~! เพราะงั้นมันจึงไม่แปลกสักหน่อยที่เราจะตะกุกตะกักแบบนี้... ตัวเขาได้พยายามคิดในแง่บวกเข้าไว้พร้อมกับหาเหตุผลให้ตนเองดูดีขึ้น ทั้งนี้ทั้งนั้นสิ่งที่เขากำลังทำอยู่นี้ก็ไม่ต่างอะไรจากพวกหมาขี้แพ้ที่หาอะไรมาปลอบใจตนเองเลยแม้แต่น้อย
สติของเขาเริ่มจะจมดิ่งเข้าไปสู่โลกแห่งความคิดอีกครั้ง
ทว่าครั้งนี้เหมือนเขาจะรู้สึกตัวทันจึงรีบส่ายหน้าไปมาเพื่อเรียกคืนสติก่อนจะหันไปมองสาวน้อยที่กำลังทำหน้างงอยู่
"เป็นอะไรหรือเปล่ามาโกโตะคุง เห็นเมื่อกี้ส่ายหัวใหญ่เลย"
"ไม่มีอาร๊าย~ ไม่มีอะไร~ ที่ฉันส่ายหัวเมื่อกี้เพราะรู้สึกว่ามีแมลงอะไรสักอย่างเกาะอยู่บนหัวน่ะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น