217
"ฉันกลัวมากเลยนะคะ"
"ขอโทษ.. " เขาพูดได้เพียงแค่นี้จริงๆ ตัวเขาเองนั้นก็รู้ดีว่าผิดเต็มๆที่ต้องทำให้เธอต้องเป็นห่วง เพราะงั้นนี่จึงเป็นคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับตอนนี้...
ทางด้านของสาวน้อยจึงเขยิบร่างของตนขึ้นมาบนร่างของเด็กหนุ่ม ร่างกายอันอ่อนนุ่มของเธอมันทำให้มาโกโตะถึงกับเริ่มตื่นตูม ถึงแม้ว่าจะมีแต่ผ้าพันแผลพันอยู่เต็มตัวก็ตามแต่เขาก็รู้สึกถึงความนุ่มนิ่มนี้ได้อย่างชัดเจน
สุดท้ายแล้วสาวน้อยก็ได้นำหน้าของตนเข้ามาใกล้ๆก่อนจะลงมือจูบอย่างเล่าร้อน ในช่วงเวลานั้นมาโกโตะถึงกับทำตาโตค้างเอาไว้อย่างนั้น.... เมื่อผ่านไปได้สักพักเธอจึงหยุดจูบอันเล่าร้อนนี้เอาไว้ก่อนจะนำใบหน้านั้นออกห่างออกมา...
สายน้ำลายที่โยงระยางอยู่ทำให้บรรยากาศนั้นเริ่มเปลี่ยนแปลงไป
"ขอบคุณนะมาโกโตะคุง.. ฉันรู้ดีว่ามาโกโตะคุงทำไปเพื่อฉันแต่ว่าฉันก็ไม่อยากให้คุณต้องมาเสี่ยงอันตรายเพื่อฉันขนาดนี้เพราะงั้นแล้ว.. ขอล่ะ..อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะ.... "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น