231
ไม่ทันไรพวกเขาก็ต่างพากันเดินออกไปจากห้องนี้กันหมด
เซนะกับเบลด้าจึงหันมามองเขาด้วยความสงสัย
"นี่นายทำอะไรอ่ะ?"
"ฉันบอกกับพวกเขาว่าอยากได้เนื้อหมีจากภูเขาใกล้นี้มาทำอาหารตอนเย็นน่ะก็เลยสั่งให้พวกเขาออกไปหามันมาให้หน่อยแล้วก็อย่างที่เห็นนี่แหล่ะ"
"คุมะ???"
"แล้วมันใช่เรื่องไหมตอนนี้ฉันกำลังคุยเรื่องสำคัญกับนายอยู่นะ"
"มันไม่เกี่ยวหรอกเพราะงั้นไงฉันถึงสั่งไป เพื่อให้พวกเขาออกไปจากห้องนี้จนหมดแล้วทีนี้พวกเราก็จะได้คุยกันโดยที่ไม่มีใครคนอืี่นได้ยินยังไงล่ะ"
รอยยิ้มสุดชั่วร้ายได้โผล่ออกมาบนใบหน้าของเด็กหนุ่ม ตัวเขาในตอนนี้ยิ่งกว่าตัวร้ายในกาตูนเสียอีก!
"เอาล่ะ งั้นเราก็มาเข้าเรื่องกันเถอะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น