ตอนที่ 53 VII
ทั้งโคมาริทั้งเลโอทั้งสองต่างโจมตีกระหน่ำแบบไม่หยุดทำให้นิโครุที่คิดจะใช้ท่าต้องถูกขัดตลอดซ้ำยังถูกเธอร่ายเวทย์โจมตีสตั๊นอย่างต่อเนื่องจึงให้เลโอใช้ง้าวฟันใส่เธอได้อย่างง่ายดาย
แต่เธอก็ไม่ยอมโดนฟันฟรีๆ นิโครุได้ยอมให้ถูกฟันเพื่อเข้าใกล้ตัวเลโอก่อนจะเสกดาบออกมาฟันใส่เขาเนื่องจากเป็นมุมอับที่ถ้าหากโคมาริร่ายเวทย์ล่ะก็ต้องโดนเลโอไปด้วยอย่างแน่นอน เธอจึงใช้จังหวะนี้ฟันคืนใส่เลโอ
"ขอคืนนะคะ"แต่เธอก็กับตกตะลึงในความคาดหมายที่เหนือกว่าเมื่อเลโอได้ทำการกระโดดขึ้นไปด้านบนเพื่อหลบการโจมตีทั้งยังใส่พลังไว้ที่ฝ่ามือพร้อมกับผลักมันใส่นิโครุจนเธอถูกผลักกระเด็นลงไปที่พื้น"กรี๊ดดดด!"
ในขณะที่กำลังชลมุนโคมาริจึงใช้พลังของตนสร้างวงแหวนเวทย์ออกมาพร้อมกับยิงลำแสงใส่นิโครุซ้ำอีก เป็นเหตุให้เธอนั้นหลบไม่ได้จนถูกพลังนั้นอัดใส่เข้าอย่างจังๆ
ร่างของเธอที่โชกไปด้วยเลือดจึงกระเด็นออกไปเพราะแรงระเบิดเลโอจึงได้พุ่งมาเพื่อหวังจะปลิดชีพ นิโครุที่พอจะขยับได้นิดหน่อยจึงได้อาศัยแรงจากการระเบิดม้วนตัวตีลังกาเพื่อหลบซ้ำยังเตะขาออกไปเพื่อความไกลยิ่งขึ้นจนการโจมตีของเลโอนั้นพลาดไป แต่เมื่อเธอรอดจากเลโอมาได้โคมาริก็ได้ร่ายเวทย์ขนาดใหญ่รอเอาไว้แล้วโดยมันเป็นวงแหวนเวทย์ห้าชั้นขนาดยักษ์อยู่บนฟ้าและด้วยพลัง of the god ของเธอมันจึงทำให้เธอเห็นอนาคตชั่วขณะราวกับดวงตาของพระเจ้า"ขอให้โชคดีนะ เซเรย์เทย์!"
ลำแสงได้ถูกยิงออกมายังนิโครุ ร่างของเธอจึงค่อยๆถูกแสงนั่นกลืนไปและไม่นานการระเบิดครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดก็ได้เกิดขึ้น โดยมันทำให้โลกทุกชั้นถึงกับสั่นสะเทือนกันเลยทีเดียว ซึ่งนั่นก็เป็นสาเหตุให้กับดักในชั้นของทับทิมหยุดลงชั่วคราวจึงเป็นเหตุให้พวกเทียร์สามารถไปต่อได้อย่างปลอดภัยหายห่วง"รอดแล้วเรา~!!!!"
และยังไม่ใช่เพียงแค่นั้นเนื่องจากพลังมหาศาลของท่านี้จึงทำให้พลังงานนั้นพุ่งทะลุออกทั้งข้างบนและข้างล่างเป็นเหตุให้มีรูขนาดยักษ์เกิดขึ้นบนทุกๆชั้น พูดง่ายๆก็คือ ทางลัดนั่นเอง
หลังจากสิ้นสุดการระเบิดร่างของนิโครุจึงปรากฏขึ้นมาในภาพที่ทั้งโทรมทั้งชุ่มเลือด แต่เธอก็ยังมีชีวิตอยู่ โคมาริที่รู้เรื่องนั้นจากพลังของตนจึงค่อยๆเดินเข้ามาอย่างช้าๆพร้อมกับค่อยๆยกร่างท่อนบนของนิโครุขึ้นมา
"ฉันมีบางอย่างจะบอกกับเธอ ข้อแรกฉันไม่ได้ยึดร่างของน้องสาวเธอเอาไว้หรอกแต่โคมาริกับไม่ยอมออกมาเองต่างหาก ส่วนข้อสองเรื่องที่เธอเป็นน้องสาวของเซนะฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วซึ่งนั่นก็เพราะโคมาริบอกฉัน และข้อสุดท้ายโคมาริดูเหมือนจะกำลังรอใครบางคนอยู่..."
พูดจบเธอก็ได้กัดฟันพร้อมกับมีน้ำตาไหลรินออกมาอย่างช้าๆ และน้ำตาหยดนึงก็ได้หยดใส่ใบหน้าของนิโครุ
ความสงสัยจึงได้บังเกิด
...คนๆนี้กำลังเจ็บปวดอยู่ ทำไมกันล่ะ!?
ทำไมเธอถึงเจ็บปวด!? ในขณะที่อารมณ์นั้นได้พาไปก็ได้มีคำพูดเผลอหลุดออกมาจากปากของโซเฟียในร่างของโคมาริ
"ฉันไม่อยากจะสูญเสียคนสำคัญไปอีกแล้ว"
ท่ามกลางสมรภูมิรบที่ค่อยๆพังทลายลงประกายแสงสีรุ้งก็ได้ปรากฏขึ้นพร้อมกับเหล่าบุคคลปริศนาอีกจำนวนหนึ่ง แสงนั่นได้ตรงมายังโคมาริเธอจึงรีบ
กระโดดหนีจากตรงนั้นส่วนเลโอที่คอยดูอยู่อย่างใจเย็นตอนนี้กับรีบวิ่งมาข้างกายของโคมาริราวกับอัศวิน
ร่างกายของนิโครุที่ถูกปล่อยออกจึงเข้าสู่อ้อมกอดของคนๆนึง
นิโครุที่ได้เห็นใบหน้าของเขาแม้จะเป็นเพียงแค่ภาพลางๆก็ได้ผุดรอยยิ้มขึ้นมาราวกับเด็กๆ
"มาได้สักทีนะคะท่านพี่"
เซนะที่ได้ยินเสียงน้องสาวอีกครั้งจึงตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม
"ขอโทษที่มาช้านะนิโครุ"
พูดจบเธอก็หันไปหาโคมาริกับเลโอพร้อมกับเหล่าพรรคพวก ถึงแม้ว่าเขากับราชันย์ทุกคนจะเป็นเพื่อนกันก็ตามทีแต่ในฐานะของพี่แล้วได้มาเห็นน้องสาวสุดที่รักถูกเพื่อนทำร้ายจนต้องมีสภาพแบบนี้ก็ยากที่จะให้อภัยได้ เซนะจึง
จ้องใส่พวกเขาด้วยสายตาคมกริบ
โซเฟียในร่างโคมาริจึงจ้องกลับด้วยสายตาเช่นเดียวกัน
จิตอันแข็งแกร่งของทั้งสองจึงได้ปะทะกันจนเกิดเป็นระเบิดลมที่ทำให้วัตถุรอบถึงกับพังทลายลงมา นอกจากสองคนนั้นแล้วทุกคนที่เหลือต่างก็พากันตกตะลึง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น