หน้าที่ 82


                           ''เอิ่ม... ผมไม่เกี่ยวใช่ไหม''
                       
                           ''เอ็งอ่ะตัวดีเลย''

                           พิเกียตวาดใส่เซนะแบบไม่ปราณีส่วนเซนะก็หน้าเหวอไปตามบท บรรยากาศตึงเครียดเริ่มหายไปอย่างช้าๆ ทุกอย่างเริ่มค่อยๆเข้าที่เข้าทางขึ้น เฮเรน่าเองก็ไม่ดูมีจิตมุ่งร้ายใดๆเว้นแต่คนที่อยู่ด้านหลังที่เซนะรู้สึกสะกิดใจมาตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว
                           ...คุ้นๆอ่ะ เรารู้สึกไปเองหรือว่าเขาดูเหมือนคลับคล้ายคลับคากับใครบางคนที่เรารู้จัก ใครกันน้า....
                         
                           ''โอเคงั้นมาเข้าเรื่องกันต่อนะคะ''

                           ''ขอผมถามอะไรหน่อยจะได้ไหม''

                           ''ว่ามาเลยค่ะ''

                           ''คุณเป็นญาติกับไอจังหรือเปล่า..''
                           สายตาของทุกคนจึงมองไปาหาเด็กสาวร่างเล็กที่ตอนนี้มีน้ำตาปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าเธอคือ ไอจัง สมาชิกห้อง 5 ที่ในอดีตเคยสู้ร่วมกับเซนะ เธอเป็นเด็กสาวตัวเล็กหน้ารักร่างเล็กผมสีส้มยาวสลวย ดวงตาสีเขียวกลมโตน่ารัก ใบหน้ากลมมน สวมเสื้อหนังน่ารักนุ่มนิ่มอาวุธประจำตัวคือพลั่ว
ในศึกก่อนหน้านี้เธอเคยเป็นกำลังให้กับพวกเซนะเพื่อโค่นเบฮีมอสศัตรูตัวฉกาจที่เคยทำให้เซนะต้องตายไปครั้งหนึ่งแต่โชคดีที่ตอนนั้นได้อาวุธชิ้นนึงช่วยไว้จึงรอดมาได้พร้อมกับสามารถพลิคล็อคกลับมาชนะได้ในที่สุด
                           จากนั้นเธอจึงย้ายมาเรียนที่โรงเรียนเดียวกับเซนะเป็นอันจบภาคนั้น

                           เด็กสาวตัวเล็กได้เดินมาข้างหน้าทุกคน ตัวเธอนั้นสั่นไปหมดซึ่งมาพร้อมกับความสับสน เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ไม่รู้ว่าเธอควรจะพูดอะไรดี เธอสับสนกลับทุกอย่างที่เกิดขึ้น ในวันนั้นตอนที่เธออายุได้แค่ 7 ขวบ

                           ก็เป็นวันที่เธอต้องสูญเสียแม่ไปและเธอก็เป็นคนฝังร่างของแม่กับมือ   แต่แล้วก็ได้มีคนที่หน้าตาเหมือนกับแม่ของเธอยืนอยู่ตรงหน้า นั่นทำให้เธอรู้สึกสับสนมากๆ

                           เด็กสาวได้รวบรวมความกล้าทั้งหมดถามออกไป

                           ''คุณคือคุณแม่ของฉันใช่ไหมคะ''

                           ''ใช่แล้วจ่ะไอจัง''
                           น้ำตาของสาวน้อยจึงได้ไหลออกมาราวกับน้ำตก เธอไม่เคยรู้สึกดีใจเท่านี้มาก่อนเลย
แต่ดูเหมือนเฮเรเน่จะไม่ได้คล้อยตามอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น เธอหันไปมองเซนะด้วยใบหน้ามีความสุขมากๆ

                           ''ท่านเซนะดิฉันขอขอบคุณท่านจริงๆนะคะที่คอยดูแลไอให้"

                           "มะ ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่ไม่ต้องเติมคำว่าท่านก็ได้"

                           "งั้นองค์หญิงเซนะเป็นยังไงคะ"

                           "ขอแบบเดิมเตอะ"เซนะได้ตอบไปแบบยิ้มเจื่อนๆ ตัวเลือกของเธอทำเอาเซนะถึงกับแทบไม่อยากจะเลือกกันเลยทีเดียว เธอไม่ชอบให้ใครเรียกตนในฐานะของผู้หญิงสักเท่าไหร่นั่นก็เป็นเพราะเธอชอบเป็นผู้ชายมากกว่า

                           "ว่าแต่คุณเฮเรน่ากับพิเกียเป็นอะไรกันหรอครับ"

                           "เพื่อนร่วมงานกันค่ะ" อยู่ๆก็มีเสียง เฮ๊ย! ดังแทรกขึ้นแต่เซนะก็ไม่สนใจมันและถามต่อไปอีก

                           "งานอะไรหรอครับ???"

                           "รุกรานจักรวาลค่ะ!"หญิงสาวพูดเรื่องใหญ่ๆด้วยรอยยิ้มราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดาซึ่งตรงกันข้ามกับพวกอุยที่หน้าเริ่มกับมาซีดอีกครั้งเว้นแต่เซนะที่หน้ายังคงไม่เปลี่ยนแปลง เธอเชื่อที่เฮเรเน่พูดทุกอย่างราวกับเป็นคำพูดของโซเฟีย
                           (เขาเอาจริง!)