วันเสาร์ที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2561

ตอนที่ 70 บทนำสู่การอวสาร

             
                                ร่างของมังกรทองได้อ้าปากเตรียมยิงพลังใส่เซนะโดยแค่พลังของมันที่สัมผัสได้ก็ทำให้รู้ได้เลยว่ามีอนุภาพมากจนเจ้าตัวไม่อาจสามารถหลบมันพ้นได้ นอกจากนั้นเขายังมีพรรคพวกที่ยืนอยู่ด้านหลังอีกเพราะงั้นเขาจึงยิ่งหลบไม่ได้เข้าไปใหญ่
                                หลังจากไม่นานลำแสงสีทองก็ถูกยิงออกมา

                                ขนาดของมันเรียกได้ว่าใหญ่มากตรงกับที่เซนะเดาเอาไว้แบบเป๊ะๆ
                                เคออสและเซนะจึงได้ยกอาวุธของตนเพื่อเตรียมโต้กลับ
                                เคออสได้ใส่พลังของตนไปที่เคียวทำให้ใบมีดของมันนั้นมีพลังงานจำนวนมากเกาะอยู่จนทำให้เกิดเป็นใบมีดขนาดใหญ่คลุมใบมีดอันเดิมจนดูอลังการงานสร้าง
                                ส่วนเซนะนั้นก็ได้หยิบเรเพียร์ซึ่งเป็นดาบคู่ใจที่สู้ร่วมกับตนมาตั้งแต่เริ่มเอามาประกอบกับดาบ X-caliber โดยเอาส่วนด้ามมาต่อกันจนเกิดเป็นอาวุธคล้ายกับทวนซึ่งมีเพียงแค่เซนะเท่านั้นที่จะใช้สิ่งนี้ได้
                                เดิมทีอาวุธจริงๆของเซนะคือ ธนู ซึ่งประกอบไปด้วยดาบถึงสามเล่มซึ่งสองในสามนั้นก็คือดาบที่เซนะกำลังใช้อยู่นี้ สาเหตุที่ต้องทำอะไรให้ยุ่งยากแบบนั้นเพราะเซนะคิดว่าตนคงไม่ต้องถึงกับใช้อาวุธจริงมาสู้บวกกับพลังของอาวุธจริงๆของเขาก็มีมากเกินเขาจึงได้บอกให้เพื่อนสนิทแบ่งอาวุธของตนให้กลายเป็นอาวุธสามชิ้นนั่นเอง
                                และแน่นอนว่าถึงจะมีแค่สองชิ้นแต่พลังนั้นก็มีมาจนใช้ไม่หมด
                                ตัวเขาได้ขว้างทวนพุ่งไปราวกับเป็นหอกจนเกิดเป็นประกายแสงสีรุ้งแต่ถ้าจะให้ประชันกันด้วยพลังแค่นั้นก็ยังนับว่าห่างไกลกับคำว่าสูสีเพราะ duo ของเทียร์นั้นมีพลังของ duo ทุกๆโลกรวมกัน เคออสจึงไม่รอช้าฟาดเคียวไปข้างหน้าจนทำให้เกิดคลื่นจันทร์เสี้ยวที่มีสีเหมือนจักรวาล การโจมตีของพวกเขาได้ผสานกันจนเกิดการรวมตัวกันจนกลายเป็นคลื่นพลังที่มีสีเหมือนกับเอกภพพุ่งไปยังลำแสงสีทอง
                               "นี่ก็คือสุดยอดท่าพิเศษของพวกเรา!"

                               "galextic!"

                               "univers!"

                               สุดยอดท่าพิเศษของทั้งสองได้ปะทะเข้ากับลำแสงสีทองและพุ่งผ่านมันไปเรื่อยๆจนโดนเข้ากับร่างของพวกโซเฟียแบบเต็มๆ การระเบิดจึงเริ่มขึ้นทว่ามันต่างกับตอนก่อนๆที่ถ้าหากขึ้นชื่อว่าการระเบิดจะต้องมีพลังทำลายมหาศาลแต่สำหรับการระเบิดครั้งนี้มันชั่งตรงข้ามกันกลับที่กล่าวไว้ข้างต้นเป็นอย่างมาก
                               พลังของท่านั้นได้ระเบิดขึ้นเป็นประกายแสงของจักรวาลและร่องรอยไปในอากาศ แสงเหล่านั้นเมื่อได้สัมผัสลงกับพื้นดินก็ได้ทำให้เกิดดอกหลากหลายขึ้นมาอย่างสวยงาม เมื่อสัมผัสกับผู้คนบาดแผลก็ค่อยๆถูกรักษา เมื่อสัมผัสกับท้องฟ้า ท้องฟ้าก็ได้ปลอดโปร่งขึ้น เหล่าละอองแสงพวกนั้นได้ร่องลอยขึ้นสู่โลกทุกๆชั้นและค่อยๆเปลี่ยนแปลงโลกนี้อย่างช้าๆ
                               จากสถานที่ๆตอนแรกนั้นสภาพแทบจะดูไม่ได้ตอนนี้มันได้กลับกลายเป็นสถานที่ๆสวยงามมากๆจนไม่น่าเชื่อสายตาตัวเอง 

                               ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่การต่อสู้ก็ยังไม่จบ


                               เซนะได้โดดลงจากไหล่ของเคออสตรงมาทางโซเฟีย ในตอนนี้ duo ของโซเฟียที่โดนการโจมตีประสานของพวกตนจนสลบไปในที่สุดซึ่งตรงข้ามกับโซเฟียที่ตอนนี้สภาพพร้อมเต็มที่สำหรับการต่อสู้อีกครั้ง
                               เมื่อ duo ของตนสู้ไม่ได้เธอจึงต้องลงมือสู้เอง โซเฟียจึงได้โดดลงมาจากร่างของ duo พร้อมกับวิ่งตรงมาทางเซนะ

                               ทั้งสองได้พุ่งเข้าใส่กันจนกลีบดอกไม้ถึงกับปลิวไสว

                               ดาบของทั้งสองได้ปะทะกันอีกครั้ง และเป็นโซเฟียที่ถูกดาบเฉือนใส่ที่หัวไหล่เป็นคนแรก ตามมาด้วยเซนะที่ถูกดาบของโซเฟียเฉือนเข้าที่แก้ม
                               "ขอโทษนะโซเฟีย"เซนะได้พูดออกมาท่ามกลางเลือดของทั้งสองที่กำลังลอยอยู่กลางอากาศ
                               
                               "ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษนาย"

                               ".... "

                               "ตัวฉันก็แค่อยากจะอยู่กับนายเพราะงั้นฉันจึงโมโหนายที่นายจากฉันไปทั้งๆที่นายต้องรีบไปช่วยจักรวาลแท้ๆ ฉันขอโทษ..."
                                เธอได้กัดปากตัวเองจนเลือดไหล

                                (ฉันขอโทษนะ!)

                                เซนะที่มองเธอออกจึงได้มีน้ำตาไหลออกมา

                                "เธอไม่ต้องขอโทษฉันหรอก"
                                เขาได้ฟันดาบทั้งสองกระหน่ำใส่เธอ

                                "ฉันเองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เข้าใจเธอเพราะงั้นได้โปรดอย่าทำหน้าแบบนั้นเลย"

                                "นายเองก็เหมือนกันนะ"

                                ทั้งสองได้จ้องมองใบหน้าที่ตอนนี้นั้นดูแทบไม่ได้ของกันและกัน
                                ความรักคือตัวเชื่อมระหว่างทั้งสองคน หากมีเรื่องให้คนนึงต้องเสียใจอีกคนเองก็จะเสียใจเหมือนกัน เมื่อเห็นใบหน้าคนที่รักต้องเจ็บปวดทั้งสองจึงเลิกโทษตัวเอง
                             
                             
                               
                             
                             

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น