ตอนที่ 28 DxD
"เทียร์รู้จักเกมที่ชื่อ dxd หรือเปล่า"
"เกมปราบมังกรอย่างงั้นหรอ จำได้ว่าตอนเด็กๆพวกเราก็เล่นเกมนั้นด้วยนี่เนอะ"
"ใช่! มันเป็นเกมที่ตัวละครก็คือผู้กล้าอย่างพวกเราต้องไปปราบมังกรซึ่งการจะเคลียร์เกมนั้นได้คือการที่ตัวละครที่เป็นผู้กล้าของพวกเราจะต้องกลายเป็นมังกรแล้วก็ต้องสู้กับมังกรด้วยกันเองซึ่งมันคือเควสที่ยากที่สุดจึงเป็นที่มาของชื่อ dxd หรือ dragon of dragon นั่นเอง"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ล่ะ???"เธอได้ทำหน้างงๆ
"ตอนนั้นฉันจำได้ว่าเทียร์ดันเดินมาเตะปลั๊กไฟตอนที่ฉันกำลังจะโค่นบอสจนเกมดับและต้องเริ่มใหม่เลย ตอนที่เธอร้องไห้แล้วมาขอโทษฉันตอนนั้นฉันยังเก็บรูปเอาไว้อยู่เลย ตอนนั้นเทียร์น่ารักมาก~!"หมัดและเข่าจึงพุ่งใส่ร่างเขาอย่างไม่ปราณี
"นายอยากโดนฉันอัดจนเละใช่ไหม!!!"
"กะ ก็โดนอัดไปแล้วไม่ใช่รึ!"
หลังจากขอโทษกันเสร็จสึกุมิจึงเล่าต่อ
"งั้นต่ออีกเกมนะ" พริบตาที่พูดจบเคียวสีดำก็ได้มาโผล่อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว"งะ..งั้นเข้าเรื่องก็ได้"
"ถ้าหลุดอีกคราวนี้แม่จะเชือดทิ้งซะ!"
เธอได้เก็บเคียวของตนไปและเริ่มตั้งใจฟังอีกครั้ง
"อะแฮ่ม! ในเกมนั้นจุดที่สนุกที่สุดก็คือการที่มังกรนั้นเมื่อถูกฆ่าก็จะฟื้นขึ้นมาในช่วงเวลาที่กำหนดซึ่งทำให้สู้ไม่รู้จบแถมมันยังพาวเวอร์อัพขึ้นทุกครั้งที่ตายทางเดียวที่จะเอาชนะมันได้จึงต้องสังหารมันไปด้วยพร้อมกับทำเควส อื่นๆไปด้วย และสิ่งที่ฉันอยากจะบอกก็คือเพราะว่าตายนี่แหละถึงได้สนุก! ยิ่งมันตายมากเท่าไหรก็ยิ่งจะแข็งแกร่งขึ้นมากเท่านั้นจนทำเอาบอสนั้นดูกระจอกไปเลย
ก็จริงอยู่ที่ว่าชีวิตอมตะนั้นมีข้อดีอยู่เยอะแต่ถ้าเราไม่ตายเลยมันก็จะไม่สนุกเอาน่ะสิเข้าใจยัง"
"ฉันเข้าใจแล้วว่าเรื่องที่นายเล่ามามันไร้สาระมากแค่ไหนแล้วอีกอย่างเกมนั้นในวันที่เปิดตัวได้สามวันก็ขาดทุนย่อยยับจนเจ๋งไม่เป็นท่าเพราะถูกเหล่าเกมเมอร์ทั่วโลกรุมด่าว่า ใครมันจะไปเคลียร์ได้! สินะ"
"อ้าว~! ฉันก็เคลียร์ได้นิ"
"นายอย่าเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานดิ!"
หลังจากรำลึกความหลังกันจนพอใจแล้วสึกุมิจึงพูดต่อด้วยท่าทีแปลกไป
"เกิดมาเพื่อตายซึ่งสิ่งนั้นก็ไม่ต่างจากพวกมังกรนั่นในเกมกลับกันถ้าหากว่ามันไม่มีวันตายล่ะก็ฉันคงเล่นไม่จบหรอกแล้วสิ่งที่พวกเขากำลังจะทำอยู่ในตอนนี้ก็คือการทำให้พวกมันเป็นอมตะซึ่งถ้างั้นฉันก็จะไม่มีทางเคลียร์เกมนี้ได้แน่ๆเพราะงั้นฉันจึงต้องไปหยุดเขา ถึงแม้ว่าคนอื่นๆจะว่ายังไงก็ตามแต่ฉันคิดว่านี่คือเส้นทางที่ถูกต้อง อมตะ มนุษย์ที่ต้องการสิิ่งนั้นก็ไม่ต่างจากพวกรักตัวกลัวตาย
พวกที่ต้องการจะทำลายวัฏจักรชีวิตซึ่งถ้าหากมันทำสำเร็จล่ะก็กฏเกณฑ์ทุกอย่างก็จะพังลงมาและมนุษย์ก็จะเริ่มมุ่งสู่ความสิ้นหวัง ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่!"
ถึงจะฟังดูเข้าใจยากแต่เธอก็เข้าใจในสิ่งทีเขาอยากจะบอก
....นายคงเห็นผ่าน eye the future แล้วสินะ อนาคตของโลกต่อจากนี้ถ้าหากว่าพวกเราเกิดไม่ไปหยุดยั้งพวกมันน่ะ.....
เธอจึงได้เดินมากอดสึกุมิ ซึ่งพวกเขาทั้งสองในตอนนี้กำลังยืนอยู่บนผิวน้ำซึ่งมันแทบจะเป็นไปไม่ได้สำหรับคนธรรมดา
"เข้าใจแล้วล่ะ ถ้านายอยากจะไปหยุดพวกนั้นฉันก็จะไปด้วย"
"ถ้าว่านอนสอนง่ายปากตรงกับใจแบบนี้ทุกครั้งล่ะก็ฉันคงนอนกอดเทียร์ทุกวันแล้วล่ะ"
"อย่าทำลายบรรยากาศจะได้ไหมอีตาบ้า!"
"หึ!... "
เขาได้โอบกอดร่างของเด็กสาวที่เปียกโชกเอาไว้พร้อมกับหลับตาลงแล้วนึกถึงอดีตอันแสนน่าคิดถึง
ตัวเขาในอดีตที่มีพรรคพวกทั้งหกคนคอยอยู่เคียงข้างเขาและเทียร์กับเขาที่มักจะใจไม่ตรงกันอยู่บ่อยๆก็เลยทำให้มักจะทะเลาะกันอยู่เป็นประจำและก็ได้เหล่าพรรคพวกมาห้ามเอาไว้ วันวานในอดีตที่ไม่สามารถหวนกลับคืนมาได้อีกแล้วตัวเขาได้คิดแบบนั้นพร้อมกับมีเงาร่างของพรรคพวกในอดีตผุดขึ้น
สุดยอดทีมที่ทุกคนต่างก็ยอมรับ
Little Nova!
และถึงแม้ว่าสมาชิกจะล้มหายตายจากกันไปเกือบหมดแล้วแต่สายสัมพันธ์ของพวกเขาก็ยังคงถูกส่งต่อมาเรื่อยๆถึงแม้ว่าคนเหล่านั้นจะยังไม่รู้ตัวก็ตามที
.....ถ้าหากทุกคนคอยเฝ้ามองฉันอยู่ล่ะก็ไม่ต้องเป็นห่วงฉันไปนะ
ตัวฉันในตอนนี้มีเทียร์แล้วก็ทุกๆคนอยู่ภายในใจของฉัน.....
โลกนี้ที่ทุกคนช่วยกันปกป้องฉันกับเทียร์จะปกป้องต่อไปเอง!
หลังจากที่เทียร์เปลี่ยนชุดเสร็จทั้งสองก็กุมมือกันออกเดินทางไปยังโลกหกภิภพเพื่อจัดการทุกๆอย่างให้เข้าที่อีกครั้งเฉกเช่นเดียวกับตัวเขาในสมัยที่ยังมีผองเพื่อนอยู่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น