ตอนที่ 46 Goddemonia
ความจริงคือสิ่งที่ซ่อนอยู่ในคำหลอกลวง ตัวตนของเทียร์เองก็เหมือนกัน....
เธอได้ใช้เคียวขนาดมหึมาฟาดมันใส่ไวเปอร์ไม่ยั้งพร้อมกับเสกบอลสีดำใส่ทั้งเซฟิรอสและเบิร์นโนว่าจนมันต้องถอยออกห่างจากอิซาโยอิ
"ขอบใจมากเทียร์!"
"ฉันแค่ตั้งใจจะเป่ามันให้กระจุยแล้วมันก็เหมือนกับจะบังเอิญเป็นการช่วยนายก็เท่านั้นแหละ"
เธอไม่ต้องการคำขอบคุณ!
เธอเพียงแค่สนุกกับการทำลายก็เท่านั้น
และเมื่อเธอเริ่มเข้าสู่โหมดนี้อีกไม่นานเธอก็จะแปลงร่างเป็น duo เต็มตัว ถ้าหากว่าศัตรูยังอยู่ถึงตอนนั้นล่ะก็นะ
เธอได้ใช้ประโยชน์จากลมปรโลกที่ตนสร้างขึ้นกระโดดขึ้นไปบนกระแสลมเพื่อให้มันพัดไปหาเจ้าพวกนั้น
"อย่าได้ใจให้มันมากนักนะเจ้าเปี๊ยก!"
ไวเปอร์ได้ตระโกนขึ้นพร้อมกับเสกดาบสายฟ้าซัดใส่เธอ
อิซาโยอิจึงสร้างบาเรียขึ้นมารอบๆตัวเธอเพื่อกันการโจมตีนั้นเอาไว้ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอรอดมาได้แบบไร้รอยขีดข่วน"ฉันใช้หนี้คืนให้แล้วนะ!"
...ยุ่งไม่เข้าเรื่อง! เธอไม่ต้องการความช่วยเหลือเพราะมันคือความสนุกอย่างหนึ่งซึ่งนิสัยนี้ถูกสร้างมาให้เหมือนกับเซนะแบบเป๊ะๆ เธอจึงไม่แม้แต่จะหันไปขอบคุณเขาเลยสักนิด
เมื่อมาถึงร่างของไวเปอร์เธอก็ได้ใช้เคียวที่ดูดกลืนสายลมอัดใส่แบบไม่ยั้ง ไวเปอร์จึงได้นำดาบของตนเข้ามากันแต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้งสิ้น ดาบของมันได้ถูกฟันจนหักเละคามือก่อนจะถูกเคียวเฉือนเข้าที่ร่างจนเลือดนั้นกระเซ็นออกมา"ไวเปอร์!"
เซฟิรอสที่เห็นเพื่อนถูกทำร้ายจึงบินเข้ามาด้วยความไวเสียงจนเกิดโซนิคบูมขึ้นอีกครั้ง แต่ทว่าเทียร์นั้นจับทางได้แล้วจึงใช้ลมจากปรโลกพัดเอาอากาศนั้นออกไปจนทำให้บริเวณรอบๆตัวเธอเป็นสุญญากาศและก็เพราะว่าไม่มีอากาศที่เป็นตัวกลางเสียงจึงไม่เกิดโซนิคบูมขึ้น
และเมื่อไม่มีอะไรมารบกวนเธอจึงฟันใส่ร่างของเซฟิรอสจนแขนของมันขาดลงไปข้างหนึ่ง"อ๊าก~!!!"
เบิร์นโนว่าจึงกระโดดเข้ามาต่อยเธอแบบไม่ยั้งมือ
พสุธานั้นเริ่มสะเทือน ลาวาถึงกับเริ่มกลายเป็นละลอกคลื่น บาเรียลมเริ่มสั่นๆ ด้วยพลังของมันราวกับว่ากำลังบดขยี้แมลงอยู่ยังไงยังงั้น อิซาโยอิจึงทำได้แค่มองดูอยู่ห่างๆ
ไม่ใช่ว่าเขาไม่ช่วยเธอแต่เขาช่วยไปแล้ว พริบตาที่มันต่อยใส่เทียร์เขาก็ได้สร้างบาเรียมากันให้เธอแต่ก็ถูกพลังของหมัดนั่นทำลายลงอย่างง่ายดายและถึงแม้ว่าเขาจะสร้างมันมาทันแบบถี่ๆก็ไม่สามารถกันการโจมตีของมันเอาไว้ได้เลยแม้แต่น้อยและนั่นก็ทำให้เขาหยุดสร้างบาเรียเพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรทั้งสิ้นมีแต่จะใช้พลังทิ้งไปอย่างสูญเปล่า
....ถ้าเป็นเธอคงรอดใช่ไหมเทียร์....
แล้วเธอก็ไม่ทำให้เขาผิดหวัง
มือของเบิร์นโนว่าได้ถูกตัดทิ้งไปทั้งสี่มือก่อนที่มันจะหยุดการโจมตีแล้วร้องคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด
"สมน้ำหน้า!"
เธอได้ใช้สายตาสุดมาคุจ้องมองมาที่ทั้งสาม
"นี่แกเป็นตัวอะไรกันแน่!"
"สำหรับพวกที่กากๆน่ะฉันคงจะไม่ต้องโชว์อีกร่างให้เห็นหรอก เพราะว่าอีกเดี๋ยวพวกแกก็จะต้องตาย... "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น