ตอนที่ 41 you no
ในระหว่างที่เจ้าตัวกำลังวิ่งลงบันไดไปเรื่อยอยู่นั้นเองก็ได้มีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของตนดังขึ้น เจ้าตัวจึงได้หยุดวิ่งพร้อมกับรับสาย"ห้ามเดินไปคุยไปเด็ดขาดนะ"
"ฮัลโหลครับ นี่เซนะพูด"
"นี่ฉันเองอุยไง เธอยังพอจำฉันได้อยู่ไหม"
....เดี๋ยวขอนึกแป๊บ! อ่อ เขาก็คืออาจารย์ที่ปรึกษาของเรานี่เองถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าตัวเราจะยังได้ส่งการบ้านเรื่อง สมการเชิงเส้น กฏของนิวตัน รายงานเรื่องเพศศึกษา ประวัติของบุคคลสำคัญ สงครามโลกครั้งหนึ่งถึงสอง การบ้านเรื่องปฏิกิริยารีดักชั่น การถ่ายเทพลังงาน พืชซีหนึ่งถึงพืชซีสี่ รายงานภาวะโลกร้อนแล้วก็อีกบลาๆๆ ว่าแต่งานท่วมหัวขนาดนี้เรายังไม่โดนไล่ออกอีกเนาะ หรือว่าเขาจะโทรมาบอกเราว่าเธอน่ะกำลังจะโดนไล่ออกแล้วอะไรทำนองนั้น....
ตัวเขาที่มโนไปเองเออเองจึงรีบพูดแก้ตัวไป
"เอ่อ.. คือว่าผมตอนนี้กำลังประสบกับปัญหาหนักอยู่เดี๋ยวผมจะรีบทำการบ้านตามไปส่งหลังจากเคลียร์ปัญหานี้เสร็จแล้วที่หลังนะครับเพราะงั้นอย่าเพิ่งไล่ผมออกเลยน้า~!"
"ไล่ออกแน่ถ้าเธอยังไม่หยุดคิดเองเออเองแบบนี้น่ะ!"
"งั้นโทรมาหาผมทำไมอ่ะ ว่าแต่ไปเอาเบอร์ผมมาจากไหนกัน"
"เรื่องเบอร์ชั่งมันก่อนแต่ตอนนี้ฉันมีเรื่องที่สำคัญมากๆจะมาบอก"
"ว่ามา"
"ตัวจริงของมาสเตอร์คิงส์ก็คือเซสึนะ!"
"ถ้าเรื่องนั้นผมรู้นานแล้ว"
"งั้นไอที่คุยกันตอนนั้นก็!"
"แค่หยอกล้อตามประสาคนรู้จักก็แค่นั้นแหละ"
....ถึงความจริงจะมีอะไรมากกว่านั้นก็เถอะ.... เซนะเหยียดยิ้มขึ้นมา
"ว่าแต่ตัวผมทางนั้นปลอดภัยดีหรือเปล่าครับ"
เธอจึงหันไปมองที่จอภาพซึ่งกำลังฉายภาพของเซนะตัวจริงที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ที่บ้านโอริกามิ
"กำลังหลับสบายดีอยู่เลยล่ะ"
"อย่างงั้นหรอครับถ้างั้นผมขอฝากตัวผมด้วยนะ"
"พูดแบบนี้มันฟังดูอึนๆแฮะ"
"นั่นสินะครับ แฮะๆ.. " เซนะได้หัวเราะร่าก่อนจะพูดต่อ
"ถ้างั้นแค่นี้ก่อนนะครับเพราะว่าผมต้องรีบไปแล้ว"
"ฉันไม่อยากให้เธอไปเลยนะเซนะ... "
"อ่ะเร๊ะ!???" จากความทรงจำที่เห็นอุยก็เปรียบได้กับนางมารร้ายที่คอยจ้องจะเอาคืนเขาอยู่ตลอดเวลาเพราะงั้นเขาจึงรู้สึกตกใจมากเมื่อเธอพูดราวกับเป็นห่วงตนขนาดนี้
"ฉันไม่อยากให้พวกเธอต้องเข่นฆ่ากัน พวกเธอเป็นแค่เด็กนักเรียนธรรมดาๆเองนะโลกที่พวกเธอกำลังจะมุ่งไปต่อจากนี้ต้องเป็นโลกที่มีอนาคตสดใสรออยู่สิ มันต้องเป็นอย่างงั้นแท้ๆแล้วทำไม.. ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย!!!"
"โลกมันก็เป็นแบบนี้แหละครับแต่ว่านะผมจะเปลี่ยนแปลงมันเองเพราะงั้นช่วยรอหน่อยนะ"
"เซนะ... ว่าแต่ชาติไหนนายจะเปลี่ยนแปลงมันได้ล่ะ!"
"ก็ประมาณสัก 7,986,089,357,321,098 ล้านปีน่ะครับ ไม่นานหรอกใช่ม๊า~!!!"
"เยอะไปแล้วย่ะ! แถมยังนานโคตรๆเลยด้วย!!!"
"ช้าแต่ชัวร์นะ"
"มันช้าเกินไปแล้วย่ะ!"
"เอาน่าๆแล้วก็คุณอุยไม่ต้องเป็นห่วงพวกผมไปหรอกนะเพราะว่านี่มันก็เป็นแค่การทะเลาะกันของเพื่อนในห้องเรียนที่มีความคิดแตกต่างกันก็เท่านั้นเอง"
"สมงสมองไปหมดแล้วนะเธอน่ะ"
"ถึงจะเห็นว่าพวกเรากำลังสู้กันอยู่อย่างนี้ก็เถอะแต่พอเคลียร์ปัญหานี้ได้แล้วเดี๋ยวพวกผมก็จะกลับไปที่โรงเรียนชิโอมิพร้อมกันอย่างแน่นอนผมให้สัญญา"
"เซนะเธอมันโคตรเท่สักเมื่อไหร่!!"
"แป๋ว~!!! ผมอุตส่าห์สร้างบรรยากาศแบบนี้ขึ้นมาเลยนะ ใช้ให้คุ้มมั่งดิ!!!"
ตู๊ด~! เธอได้ตัดสายทิ้งไปแบบไร้เยื่อใย
...เฮอะๆๆ ดูเขาทำ!...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น