ตอนที่ 48 I
"ราชันย์ผู้พิชิตผมรู้จักมาหมดทุกคนเพราะงั้นคุณไม่ใช่ราชันย์แน่นอนซึ่งถ้าหากว่าร่างที่คุณใช้อยู่นี้จะไม่ใช่ร่างจริงๆของคุณมันก็อีกเรื่องนึง"
ตัวเธอได้มองไปที่เด็กหนุ่มสุดห้าว
ผมของเขาสีน้ำตาลหยิกไปหยิกมา ดวงตาสีแดงลุกโชนราวกับเปลวเพลิงชอบสวมแว่นกันลมคาดไว้ที่หัวและสวมชุดมาในธีมนักผจญภัยที่ดูขยับเขยื่อนร่างกายได้อย่างคล่องแคล่ว
....ดูจากชุดแล้วเขาคงเป็นพวกสู้ระยะประชิดแต่ถ้าดูจากร่างกาย(ในที่นี้พูดถึงกล้ามเนื้อ)เขาดูจะไม่ค่อยมีพลังทำลายมากกว่าหรือเท่ากับชินคุ เขาคงจะไม่ใช่พวกใช้กำลังตรงๆอาจจะเป็นพวกรอบคอบหรือใช้สมองมากกว่าก็ได้....
ดันที่เห็นสีหน้าของเซนะกำลังจ้องมาทางตนจึงรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังประเมินความสามารถของเขาอยู่ แต่ถึงจะรู้อย่างงั้นเขาก็ยังคงไม่ยอมทำอะไรเลย
ราวกับจะยอมให้เวลากับเซนะเพื่อที่จะวิเคราะห์ความสามารถของตน
"ถ้างั้นเดี๋ยวฉันจะเล่าประวัติเล็กๆน้อยๆกับโลกที่พวกเราอยู่นี่ก็แล้วกัน เริ่มจากที่นี่แต่เดิมเคยเป็นโลกที่มีมนุษย์อาศัยอยู่แต่ว่ามนุษย์เหล่านั้นกับแสวงหาแต่การทำลาย พวกเขาชอบที่จะทำลายสิ่งต่างๆ จนโลกของตนนั้นถูกทำลายลงเรื่อยๆไม่นานความสนุกก็ได้หมดลงเมื่อโลกที่พวกเขาอยู่ไม่มีสิ่งที่น่าจะทำลายได้อยู่แล้วพวกเขาส่วนหนึ่งจึงออกไปจากโลกนี้เพื่อไปทำลายโลกต่างๆจนในที่สุดทางเบื้องบนก็ทนไม่ไหวกับการกระทำของพวกเขาจึงได้ยกกองกำลังจำนวนหนึ่งออกมาล้างบางคนของโลกแห่งนี้และชื่อขององค์กรณ์นั้นก็คือ ไลท์ลอร์ด เป็นองค์กรณ์ที่ถูกก่อตั้งขึ้นมาเพื่อทำให้ทุกๆจักรวาลอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติสุขโดยผู้นำสูงสุดขององค์กรณ์แห่งนั้นก็คือ ท่านคานาเลีย กับเหล่าผู้พิทักษ์ทั้งหกคนที่เมื่อครั้งในอดีตพวกเขาเคยต่อกรกับจอมวายร้ายนามว่า ซิริอุส ผู้ซึ่งมีเป้าหมายจะยึดครองทุกๆจักรวาลโดยมีองค์กรณ์ชื่อ ดาร์คลอร์ด และพวกเขาทั้งสองก็สู้กันจนกลายเป็นตำนานโดยท่านคานาเลียได้ทำการโค่นเขาลงแล้วได้ช่วยเหลือทุกๆจักรวาลเอาไว้ได้สำเร็จ และเมื่อจักรวาลหรือโลกไหนมีปัญหาองค์กรณ์นามว่าไลท์ลอร์ดก็จะเข้าไปช่วยเหลือซึ่งผลก็คือทำให้เกิดสงครามและฝ่ายของโลกนี้ก็ได้เอาชนะไปได้ในที่สุดอันเนื่องมาจากผู้พิทักษ์ทั้งหกและท่านคานาเลียต่างติดธุระจึงทำให้มีแต่กำลังรบจากแต่ละจักรวาลชั้นนำเท่านั้น และในขณะที่พวกเขากำลังจะถูกฆ่าหนึ่งในสมาชิกของดาร์คลอร์ดก็ได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับทำการฆ่าพวกเขาทิ้งอย่างเลือดเย็นต่อหน้าต่อตากองทัพไลท์ลอร์ดจำนวนคนมหาศาลและเพราะเหตุนั้นเองจึงทำให้โลกนี้เป็นโลกร้างที่มีสภาพแบบนี้ยังไงล่ะ"
หลังจากที่ดันเล่าจบเซนะก็ได้ทำสีหน้าสุดหน่ายใจ"นี่หรอเล็กๆน้อยๆอ่ะ! มาเยอะสักยิ่งกว่าอาจารย์สอนประวัติศาสตร์อีก"ดันที่ได้ยินแบบนั้นจึงหัวเราออกมาอย่างสนุกสนาน "ฮ่าๆๆๆ!"
"ก็ประวัติศาสตร์น่ะมันน่าสนใจสุดๆไปเลยนี่น่า ทั้งวัฒนธรรม ประเพณี ภาษา เชื้อชาติ สายเลือด เมื่อผ่านกาลเวลาไปนานๆก็จะกลายเป็นประวัติศาสตร์ที่ให้คนรุ่นหลังศึกษาเรียนรู้ไม่ว่าจะเป็นทางการแพทย์ อุตสาหกรรม
กีฬา การเกษตร การปกครอง ก็ล้วนแล้วแต่เป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังๆ พวกเขาจะเรียนรู้ทั้งสิ่งดีและไม่ดีแล้วเอามามาปรับใช้ตามยุคสมัยไปเรื่อยๆอย่างไม่มีที่สิ้นสุดหรือก็คือเพราะมีประวัติศาสตร์จึงมีอนาคตแบบใหม่ๆของมนุษย์เกิดขึ้นนั่นเอง เพราะงั้นแล้วพวกเราจึงต้องคอยศึกษาประวิติศาสตร์เอาไว้อยู่เสมอเพื่อที่จะเข้าใจไปถึงขั้นแก่นแท้ของมัน โชคดีแค่ไหนแล้วที่พวกเราไม่เกิดมาในยุคที่มีประวิติศาสตร์อันเลวร้าย ทั้งสงครามโลก ทั้งการก่อการร้าย ทั้งโรคระบาดอย่างหนัก ทั้งการค้าทาสและอื่นๆอีกมากมายที่ทำให้คนในยุคนั้นต้องเสียเลือดบ้างก็ตายลงเพราะงั้นพวกเราจึงควรยินดีที่ได้เกิดมาในสมัยนี้สิ!"
"stop!!! เรามาสู้กันเถอะ!!"
"อ้าว งั้นก็ได้"
หลังจากตกลงกันได้แบบนั้นดันก็พุ่งเข้ามาพร้อมกับแปลงร่างกลับคืนไปเป็นร่างจริงของตน จากเด็กหนุ่มสุดห้าวได้กลายเป็นเด็กสาวที่เซนะเองก็รู้จักดี ผมสีน้ำตาลสั้นอันสวยงามมาพร้อมกับกิ๊ฟติดผมสุดแปลกแหวกแนว ดวงตาสีแดงราวกับทับทิม มาพร้อมกับชุดในธีมแม่ครัวคนทำอาหารสุดน่ารัก
"พี่ทับทิม!!!"
"เอาล่ะนะเซนะ"
เธอได้เสกหอกคู่ใจออกมาฟาดใส่เซนะ เจ้าตัวจึงเสกดาบออกมารับการโจมตีนั้นเอาไว้แล้วคุยไประหว่างที่กำลังสู้กันอยู่
"ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้ล่ะ!"
"เพราะว่าพี่ต้องการเห็นอนาคตรูปแบบใหม่ยังไงล่ะ"
"แต่อนาคตที่พี่ต้องการจะเห็นผมเชื่อว่ามันไม่ใช่อันนี้แน่"
"ตราบใดที่พี่ยังไม่เห็นกับตาตัวเองพี่ก็ยังไม่เชื่อหรอกนะ"
"ถึงตอนนั้นมันก็สายไปแล้วน่ะสิ!!!"
"เธอที่เป็นเด็กอยู่น่ะห้ามมาเถียงพี่นะ"
ทับทิมได้หลบดาบพร้อมกับเสกอุกกาบาตลงมายังเซนะ
"ตัวผมจริงๆน่ะอายุ 26 แล้วนะ!"
เธอได้เถียงกลับไปพร้อมกับฟาดดาบไปข้างหน้าจนเกิดลำแสงเพลิงพุ่งใส่อุกกาบาตนั่นจนมันถึงกับเกิดระเบิดขึ้นกลางอากาศ
และนั่นก็ทำให้มีเศษหินตกลงมาราวกับสายฝน
ทับทิมที่ลอยอยู่กลางอากาศจึงมองลงมายังเซนะพร้อมกับพูดสวนกลับไป
"แต่พี่อายุ 500 ปีขึ้นไปแล้วนะ ถ้าให้ประมาณอายุตอนนี้ก็ได้สัก 3,709 ปีได้ล่ะมั้ง"
"เอ๋~!!!" เซนะที่รู้ความจริงก็ถึงกับร้องลั่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น