ตอนที่ 33 take to me
"มะ เมื่อกี้สึกุมิว่าไงนะ"
"ก็บอกว่าชอบไง อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำสิ"
.....กรี๊ดดดดด!!! ตอนนี้แหละที่พวกเราอยู่กันสองต่อสองไม่มี กขคงจฉ มาขวางแล้วเอาเลยเทียร์! ทั้งเราทั้งสึกุมิต่างก็บอกชอบกันไปแล้วตอนนี้แหละพุ่งเข้าไปกอดและจูบสึกุมิเลย~!!!.....
"ถะ ถ้างั้นสึกุมิฉะ ฉันขอ.."
"พวกเรารีบไปกันต่อเถอะ"สายตาของเขาไม่ได้มองมาที่เธอเลยแม้แต่น้อย
.....อย่างนี้เองหรอ คนที่สึกุมิรักจริงๆก็คือเธอคนนัันสินะ.... เทียร์จึงเลิกพูดเรื่องไร้สาระ จากนั้นทั้งสองจึงออกเดินทางกันต่อ
สาวน้อยได้มอกแผ่นหลังของเขาพร้อมกับกัดฟัน
.....ทำไมกันนะ ทำไมคนๆนั้นถึงไม่ใช่เรา???....
ทันทีที่หลุดออกมาจากช่องว่างระหว่างมิติได้พวกเขาก็มาเหยียบลงบนพื้นผิวของโลกหกภิภพชั้นแรก
โลกชั้นแรกนั้นเต็มไปด้วยผืนป่าขนาดใหญ่กว้างสุดลูกหูลูกตาไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ป่าที่มีสีเขียวขจีทุกทิศทุกทางแถมที่โลกชั้นนี้ยังมีแมลงยักษ์ดุร้ายและสัตว์สายพันธุ์ผสมมากมายหลากหลายสายพันธุ์หลากหลายสปีชี่อยู่กันอยู่ยั๊วเยี๊ยเต็มไปหมดจนเรียกได้ว่าทุก 1 ตารางเมตรยังไงก็ต้องได้พบกับมันขั้นต่ำสักห้าตัวได้แถมที่น่ากลัวยังไม่ใช่แค่แมลงอย่างเดียวแต่ยังมีพืชขนาดยักษ์ที่จ้องจะคอยกินสิ่งมีชีวิตอยู่โดยปกตินั้นพืชจะมีอยู่สองสิ่งที่แตกต่างกับสัตว์โดยอย่างแรกคือพืชสามารถสร้างอาหารเองได้กับพืชไม่สามารถเคลื่อนที่เหมือนคนหรือสัตว์ได้แต่ทว่าที่นี่นั้นต่างออกไป โดยพืชที่นี่นั้นสามารถเดินเองได้โดยมันเป็นผลมาจากผืนดินของโลกนี้อุดมสมบูรณ์จนเกินไปจนทำให้พืชเกิดการกลายพันธุ์อย่างที่เห็น
ส่วนพวกสัตว์และแมลงที่เผลอกินพืชกลายพันธุ์เข้าไปก็เลยกลายพันธุ์ตามด้วย เรียกได้ว่ากลายพันธุ์ยกโลกเลยก็ว่าได้
"นี่สึกุมิฉันว่าพวกเรายังกลับทันนะ ฉันไม่ค่อยจะถูกกับแมลงยักษ์สักเท่าไหร่ด้วยสิ"
"อ้าว! นี่เทียร์กลัวแมลงด้วยหรอเพิ่งรู้นะเนี่ย คบกันมาตั้งนาน"
"ถ้าตัวเล็กฉันไม่กลัวหรอกแต่นี่มันล่อไซส์เท่ากับตึกเป็นใครๆก็กลัวย่ะ!!"
"อย่างงั้นหรอ.. ผมก็ว่าไซส์ขนาดนี้ก็ปกติดีออกแถมที่นี่ก็มีทั้งพืชเดินได้กับคุณสัตว์แปลกๆด้วยทำเอาดูหน้าสนุกจัง"
"สมองนายนี่มันเกินเยียวยาแล้วรู้ไหม"
เทียร์จึงได้แต่เดินตามเขาไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ซึ่งสำหรับเซนะที่สามารถพูดคุยกับทุกสิ่งได้ก็ดูเหมือนจะสามารถผ่านพ้นมันไปได้ด้วยดี สิ่งนี้คือหนึ่งในสิ่งที่ติดตัวมากับเขาตั้งแต่เกิดเรียกได้ว่าเป็นพรสวรรค์ก็ได้และชื่อที่ใช้เรียกพรสวรรค์นี้ก็คือ voice angle ว่ากันว่านี่เป็นพลังที่มีเพียงนางฟ้าเท่านั้นที่จะมีได้
"เป็นไงมั่งได้ข้อมูลอะไรหลังจากที่ไปถามทางจากต้นไม้ประหลาดมา"
"เขาบอกว่าเดินตรงไปทางนี้เดี๋ยวก็เจอทางเข้าโลกต่อไปแล้วล่ะ"
"โห้~ว! ง่ายกว่าที่คิดแฮะ แบบนี้น่าเบื่อจัง"
"พูดแบบนั้นเขาเรียกว่าปักธงนะ"
"โธ่ถังกะละมังหม้อปักธงน่ะหรอ! ถ้ามีก็มาเลย!"
เมื่อพูดไม่ทันขาดคำเงาขนาดยักษ์ก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าของทั้งสอง
เหล่าสรรพสัตว์ต่างเริ่มวิ่งหนีออกจากบริเวณนั้นด้วยสัญชาตญาณ
เหล่าแมลงนับพันต่างพากันเดิน/บินหนีอย่างสุดชีวิต
เหล่าพืชที่เดินได้ทั้งหลายต่างก็พากันโกยแน๊บกันอย่างโกลาหล
"เทียร์!!!"
"ฉันขอถอนคำพูดทันไหม"
เพียงพริบตาเดียวสถานที่ๆพวกเขาอยู่จากที่ตระก่อนเป็นป่าดงดิบคล้ายป่าอเมซอนตอนนี้มันได้กลายเป็นพื้นดินว่างเปล่าสุดลูกหูลูกตาที่แม้แต่เทียร์ก็ยังแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ที่เบื้องหน้าของพวกเขาหุ่นยนตร์รบสีทองจักกลนามว่า เดมิอุส ได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับหนึ่งในราชันย์ผู้พิชิต ชินคุ อิสึมิ ผู้ซึ่งมีพลังแห่งแสงที่ครั้งนึงเคยร่วมสู้กับเซนะเพื่อต่อกรกับซิคฟรีด จอมวายร้ายที่หวังจะกำจัดโซเฟียและคนที่เกี่ยวข้องทั้งหมดซึ่งก็รวมไปถึงเซนะที่ในตอนนั้นยังเป็น duo ของเธออยู่
ชินคุได้หันไม้พลองของตนมาทางนี้
"จะยอมกลับไปดีๆได้ไหมเซนะ ฉันไม่อยากจะฆ่าเธอ"
เทียร์จึงเสกเคียวออกมาพร้อมกับหันมันไปหาชินคุ
"ห่วงตัวเองดีกว่าตราบใดที่ฉันยังอยู่นายก็ไม่มีทางฆ่าสึกุมิได้หรอก!"
"ก็ตามที่เทียร์พูดแหละครับคุณเอาชนะผมไม่ได้หรอก"
"งั้นต้องขอพิสูจน์"
"จัดไปอย่าให้เสีย"
"fuck you!"เทียร์ได้พูดพร้อมกับโชว์นิ้วกลางใส่
และนี่ก็คือสัญญาณเริ่มการต่อสู้ของพวกเขา
โดยที่พวกเขาหารู้ไหมว่าตัวจริงของชินคุนั้นเป็นใครกันแน่....
....เซนะอย่าตายซะล่ะ!....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น