ตอนที่ 150
เจ้าหมาได้หยุดชะงักไปเพราะคำๆนี้ มันเลิกเขียนแล้วอ้อนโคมาริซึ่งเธอรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร เจ้าหมาอยากเล่น!
"ช่วยไม่ได้น้า~ "
"โฮ่ง!"
โคมาริได้หยิบบอลออกมาแล้วขว้างไปไกลๆเมื่อบอลกระเด็นตกถึงพื้นนั่นจึงเป็นสัญญานถึงการเริ่ม การแข่งวิ่งเก็บบอล ทั้งสองได้ออกตัวไปตามบนด้วยรอยยิ้ม....
ผลการดวลนั้นได้จบลงโดยที่โคมาริชนะแต่ก็แลกมาด้วยการนอนสลบเหมือดตามสเต็ปครอบครัวตระกูลนี้
เขี้ยวเงินจึงเดินมาใกล้ๆพร้อมกับค่อยๆใช้ร่างของตัวเองดันเข้าไปแทนหมอนเพื่อให้โคมารินอนหนุนได้อย่างสบายก่อนจะหลับตาม....
สายลมอ่อนๆได้พัดพากลิ่นหอมของธรรมชาติเข้ามาหาพวกเขา มันช่างเป็นบรรยากาศที่สบายจนน่าที่จะนอนหลับมากๆ มันได้ถูกบรรยากาศนี้ดึงดูดจนทำให้นึกย้อนกลับไปตอนวันวานอันแสนจะสุขสันต์ ซึ่งในตอนนั้นเจ้านายคนเก่าของเคี้ยวเงินยังมีชีวิตอยู่...
เขาเป็นเจ้านายที่เขี้ยวเงินให้ความเคารพและหลงใหล
เจ้านายเพียงคนเดียวที่เขายอมรับ
( ท่านเคียวสุเกะ... )
มันเป็นเรื่องที่โศกเศร้ามากในวันที่เขาตายจากโลกนี้ไป มันได้ยืนเฝ้าหลุมศพของนายคนก่อนทุกๆวันจนกระทั่งคนๆนั้นปรากฏตัวขึ้นและเขาก็พาเด็กตัวเล็กๆคนหนึ่งมาพบกับตน
เธอเป็นเด็กสาวที่ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น...
สาวน้อยคนนั้นก็คือโคมารินั่นเอง...
นับตั้งแต่นั้นมาเขาก็สัญญาว่าจะปกป้องเธอจากทุกภัยอันตรายเหมือนอย่างกับนายคนก่อนที่ตายไปแล้ว
นอกจากโคมาริแล้วก็ยังมีอีกสองคนที่เขาอยากจะปกป้องเอาไว้ให้ได้ คนๆนั้นก็คือเซนะกับอามาเนะ เพราะว่าทั้งสามคนล้วนเกี่ยวข้องกันในหลายๆเรื่อง
แต่เนื่องจากทางด้านของอามาเนะมีโปรซึ่งเป็น duo ผู้พิทักษ์หน้าตาคล้ายกิ้งก่าสีฟ้าเดินได้พูดได้อยู่แล้วจึงไม่ต้องเป็นห่วง ส่วนทางด้านของเซนะนั้นมีผู้พิทักษ์อย่างพิเกีย ยูกะ อิซาโยอิ รวมถึงมุเก็นที่อยู่กับโอริกามิซึ่งนั่งข้างกับเซนะอยู่แล้วแถมที่นั่นยังมีฮิคาริอยู่ด้วย
เพื่อปกป้องเจ้านาย มันจึงคอยอยู่ใกล้ๆกับเธอโดยมีความหวังลึกๆอยู่ว่าในอนาคตข้างหน้าโคมาริจะกลายมาเป็นเจ้านายในแบบที่เจ้านายคนก่อนของมันเคยไปถึง
แต่เวลาก็ช่างผ่านไปเร็ว....
ไม่นานภาพของท้องฟ้ายามเช้าก็ได้กลายเป็นท้องฟ้ายามเย็น นี่เป็นเวลาที่โคมาริต้องกลับบ้านเพื่อไปเตรียมทำอาหารเย็น เธอได้บอกเรากับเจ้าหมาจรจัดตัวนี้ก่อนที่จะเดินไปยังบ้านของตน มันได้ทำทีเป็นโบกมือลาก่อนจะวิ่งตามเธอไปโดยรักษาระยะห่างเอาไว้ เส้นทางหลักของมันคือบนหลังคา มันวิ่งกระโดดจากหลังคาหนึ่งไปหลังคาหนึ่งอย่างง่ายดาย เหล่าผู้คนต่างไม่สังเกตเห็นถึงตัวตนของมันหรือถ้าสังเกตเห็นก็เป็นเพียงแสงสีเงินที่มาจากสีขนของมัน
มันได้พุ่งมาซุ่มตรงต้นไม้ต้นหนึ่งเพื่อคอยดูสาวน้อยเดินเข้าไปในบ้านอย่างปลอดภัย หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมันก็พร้อมที่จะปรากฏตัวเพื่อช่วยเธอได้อย่างทันท่วงทีแต่ดูเหมือนว่าวันนี้จะเป็นเหมือนอย่างเคย มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอเลยทั้งสิ้นสาวน้อยจึงเดินเข้าบ้านของตนไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เขี้ยวเงินจึงได้ออกมาจากตรงต้นไม้ที่ตนเข้าไปซุ่มก่อนจะหันไปด้านหลังเพื่อไปเจอกับหมาอีก 6 ตัวที่ตามมันมาระหว่างทาง....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น