วันศุกร์ที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2561

174


                                      ทั้งสองได้เดินทางเพื่อเตรียมที่จะออกจากป่าโดยทุกอย่างเริ่มเป็นไปอย่างราบรื่นจนน่าแปลกใจ มาโกโตะที่มาจากอนาคตเขาได้ใช้เทคโนโลยีที่ติดตัวมาโดยหาข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับโลกที่เขากำลังอยู่จนทราบข้อมูลคร่าวๆผ่านทางจอแท็บสีฟ้าขนาดเล็ก

                                      จอสีฟ้านี้หากเป็นโลกยุคนี้ก็ยังไม่มีการพัฒนามากสักเท่าไหร่เพราะเนื่องจากมีค่าใช้จ่ายที่สูงและมีกลไกการทำงานที่ซับซ้อนมากรวมทั้งยังเป็นระบบที่ยังไม่สมบูรณ์ดีพอจึงทำให้แทบจะยังไม่รู้จักอย่างกว้างขวางมากนัก

                                      ทว่าก็มีสององค์กรณ์ที่กำลังใช้มันอยู่อย่างทั่วถึงและในไม่ช้าพวกเขาก็จะนำพาให้คนของยุคนี้ก้าวกระโดดไปอย่างรวดเร็ว

                                      ส่วนทางด้านของเซนะเองเธอได้ใช้ความสมารถของเธอในการสื่อสารกับสัตว์ถามทางจากพวกมันที่บังเอิญเดินมาเจอกันไล่ตั้งแต่ หมูป่า หมาป่า หมี กระต่าย แรคคูน กระรอกและอื่นๆอีกมากมายหลายชนิด

                                      ความสามารถของเธอมันมีประโยชน์มากสักจนดึงดูดความสนใจของมาโกโตะมาทางเธอได้อย่างหมดจด

                                      ยิ่งเธอทำอะไรที่น่าเหลือเชื่อขึ้นก็ยิ่งทำให้เขาสนใจมากกว่าเดิม

                                      เธอนี่มันสุดยอดของสุดยอดจริงๆเซนะ....

                                      ในช่วงบ่ายของวันทั้งสองก็ได้มาถึงจุดที่จะพักแห่งใหม่ซึ่งนั่นก็คือน้ำตก พิกัดนี้ได้มาจากความสามารถในการหาข้อมูลของมาโกโตะกับความสามารถในการสื่อสารของเซนะ

                                      ทั้งสองได้มองหน้าสบตากันก่อนที่จะยิ้มให้กันและกันตามประสาเด็กๆ หากแต่ว่าความคิดนั้นไม่ใช่

                                      "ฉันคิดว่าพวกเราควรจะพักผ่อนกันที่นี่จะดีไหมมาโกโตะคุง"

                                      "ฉันก็คิดว่างั้นเหมือนกันอีกอย่างมันก็เป็นเรื่องจำเป็นสำหรับเด็กผู้หญิงจะต้องอาบน้ำอยู่แล้วซิจริงไหม" เขาได้เหยียดยิ้มออกมาเล็กน้อยโดยไม่ให้เธอทันได้เห็น

                                      "อื้ม~! งั้นฉันขอไปอาบน้ำก่อนนะ"

                                      "โอเคร~! "

                                      ถึงแม้การสนทนาจะเหมือนกับเด็กๆทั่วไปคุยกันแต่หากวิเคราะห์ดูดีๆแล้วจะเห็นว่ามันไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิด

                                      พักผ่อน ความหมายของมันคือการได้ทำกิจกรรมนันทนาการจนรวมไปถึงการหยุดทำกิจกรรมต่างๆเพื่อพักสมองแต่สถานการณ์ในป่านี้ถ้าหากเป็นคนปกติทั่วๆไปที่กำลังหลงป่าคงจะไม่มีใครคิดจะใช้ที่นี่เป็นจุดพักแน่ๆเพราะมันจะเป๊นเป้าหมายของสัตว์ป่าที่มากินน้ำจากธารน้ำตกและถึงแม้ว่าเซนะจะคุยกับสัตว์ได้แต่เธอก็ยังไม่ได้พูดสักคำเลยสัตว์ที่เธอพูดด้วยนั้นจะเชื่องกับเธอทุกตัวเสมอไป

                                        สรุปก็คือมาโกโตะต้องห้ามประมาทแม้แต่วินาทีเดียวโดยเด็ดขาด

                                        ทางด้านของมาโกโตะที่ตอบกลับคืนไปแบบนั้นจึงเป็นการท้าทายเซนะเป็นนัยๆว่าฉันสามารถปกป้องเธอได้ทุกที่ทุกเวลาและทุกสถานการณ์ ยิ่งไปกว่านั้นคือเขามั่นใจในฝีมือของตนเองมากแถมยังอยากจะโชว์ฝีมือให้เธอเห็นอยู่เต็มแก่แล้ว

                                        หี! มาเลยเจ้าพวกสัตว์ร้ายหรืออะไรก็ช่างออกมาเพื่อให้ฉันโชว์พาวต่อหน้าเธอซะดีๆ~ ออกมาเล๊ยยยย~!!!

                                        แต่บางทีสิ่งที่เขาคิดไว้มันก็อาจจะไม่ใช่เสมอไป

                                        ยกตัวอย่างก็เช่นตอนนี้...

                                        มาโกโตะได้ลงมาแช่น้ำด้วยคำเชิญของเซนะโดยมีใบหน้าไม่พอใจเธอเป็นอย่างมากผุดขึ้นมา

                                        "นี่เซนะรู้ไหมว่าการที่พวกเราทั้งสองคนมาอาบน้ำพร้อมกันแบบนี้ซึ่งก็ทำตามคำเชิญของเธอมันเป็นการเปิดช่องโหว่ให้สัตว์ต่างๆโจมตีเราได้ง่ายๆเลย" เด็กหนุ่มได้บ่นให้กับสาวน้อยที่กำลังแช่น้ำอยู่ตรงหน้าฟัง
สาวน้อยตรงหน้าจึงตอบกลับมาด้วยสีหน้าสบายๆ

                                        "พวกเขาไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ"
     
                                        "ขอเหตุผลประกอบด้วย"

                                        "ก็แบบถ้าทำจริงๆป่านนี้พวกเขาก็คงทำตั้งแต่ตอนที่พวกเราเดินออกมาจากถ้ำแล้วล่ะค่ะ"

                                       


                                   


















                                 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น