171


                                            หากลูกชายของเขาเกิดทำผิดพลาดขึ้นมา คนที่จะเสียหน้าที่สุดก็คือแม่ของเขานั่นเอง

                                            ต้องดีที่สุด!

                                            ต้องสมบูรณ์ทุกอย่าง!

                                            หากทำตามทุกอย่างที่วางเอาไว้จะต้องไปได้สวย!

                                            เขาไม่ยอมแน่นอนที่จะทำให้แม่ของตนต้องมาเสียหน้าเพราะฝีมือของลูกชายไม่เอาไหนแบบเขา

                                            "ตะ..แต่ว่าผมคงทำไม่ได้หรอก"

                                            "ทำได้สิเซนะเธอเหมือนกับฉันเป็นคนที่มีความเป็นไปได้อันไม่มีที่สิ้นสุดอยู่ในตัว ถึงแม้จะเป็นพวกบ้าๆกันไปสักหน่อยแต่คนของตระกูล ชิราสากิ คือคนที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ได้อย่างแน่นอนแม่ของฉันเขาบอกมาแบบนี้น่ะ"

                                            "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่ผมต้องใส่ชุดพวกนั้นล่ะ!?"เธอมองมายังมาโกโตะที่กำลังเทียบชุดกับเธออยู่

                                            "มันคือการก้าวข้ามตัวเองยังไงล่ะ!"

                                            "ก้าวข้าม!?"

                                            ความสมบูรณ์แบบ สิ่งนี้คือคติประจำใจของเขาจนกระทั่งก่อนวันงานหนึ่งวัน มันเป็นวันที่เหมือนกับวันนี้แต่ที่แย่หน่อยคือเขาเป็นเซนะและแม่ของเขาก็คือตัวเขาในตอนนี้

                                            ในช่วงค่ำที่เขากำลังฝึกการทำอาหารอยู่นั้นแม่ของเขาก็ได้เดินเข้ามา เธอได้เดินมาหาตัวเขาด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์

                                            "ผมกำลังยุ่งอยู่เพราะงั้นอย่ามากวน"

                                            "ลูกคิดจะทำอะไร"

                                            "ก็ทำอาหารฟูลคอร์สไงครับหากเป็นอาหารนี้ที่ชอบใช้ในงานใหญ่ๆล่ะก็คงได้คะแนนจากทุกคนเต็มร้อยแน่นอน"

                                            "แล้วลูกคิดจะทำตามชาวบ้านเขาไปถึงเมื่อไหร่!"

                                            "ทำตาม!"

                                            "คิดว่าแม่ไม่รู้หรอว่าลูกคิดจะทำอะไร ทั้งอาหาร การแสดง กายกรรม มายากล ลูกเอาแต่คิดจะทำตามของคนอื่นเขาหมดเลยก็จริงอยู่ว่ามันอาจจะทำให้คนที่มางานในวันนี้ชอบใจแต่นั่นมันก็ไม่ต่างอะไรกับการเอาผลงานของคนอื่นมาใช้เลยเรียกง่ายๆว่า ลอก!"

                                            "แล้วถ้างั้นผมควรจะทำยังไงล่ะ!?"

                                            "แสดงผลงานที่มีแต่ลูกคนเดียวที่ทำได้สิ ใช้ความรู้ที่มีมาทั้งหมดก้าวข้ามความสมบูรณ์แบบจอมปลอมนั่นไปซะ มันก็เหมือนกับตัวเลขที่ไม่มีวันสิ้นสุด มันถึงเวลาแล้วที่ลูกจะต้องมุ่งไปจุดที่สูงยิ่งกว่า!"

                                            "ก้าวข้ามข้ามความสมบูรณ์!"

                                             และแล้ววันจริงก็มาถึง เราได้ทำในสิ่งที่เราคนเดียวทำได้ขึ้นมากลางงานแน่นอนว่าบางรายการเราก็ต้องด้นสุดแต่ในวันนั้นเราก็ได้รู้สึกถึงความภูมิใจแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน

                                             "ขอบเขตที่เราตั้งเอาไว้มันก็เหมือนกับเป็นการปิดกันตัวเองที่สามารถพัฒนาได้มากกว่านี้ให้หยุดอยู่กับที่เพราะงั้นถึงต้องทำลายมันแล้วก้าวเดินต่อไป ถ้าเธออยากจะไปให้ถึงจุดสูงสุดเธอก็ควรจะเผชิญหน้ากับสิ่งที่ตนคิดว่าเป็นกำแพงซึ่งนั่นก็คือ ความหยิ่งทะนง!"

                                              สาวน้อยได้จับชุดที่มาโกโตะถืออยู่ค้างเอาไว้ก่อนจะมองมาด้วยสายตาแบบเดียวกับของตน

                                              สายตาของคนที่เตรียมใจจะก้าวข้ามอะไรบางอย่าง

                                              "ก็ได้!"

                                              "มันต้องอย่างนี้สิ!"

                                              ทั้งสองได้ยิ้มให้กันและกัน เขาสัมผัสได้เลยว่าหากเป็นเซนะล่ะก็ต้องเปลี่ยนแปลงโลกนี้ได้จริงๆ

                                              ภาพของแม่เขาได้สะท้อนกับภาพของเซนะ

                                              ภาพทั้งสองได้ซิงโครกันอย่างลงตัว

                                              มันไม่น่าแปลกใจเลยหากว่าเซนะจะเป็นบรรพบุรุษของเขา ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ยุคไหน แต่ตระกูลชิราสากิก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง