ตอนที่ 155

       
                                        สาวน้อยที่กำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นได้ถูกบุคคลปริศนาจากไหนก็ไม่รู้เดินเข้ามาสะกิดหลังของเธอ นั่นจึงทำให้เธอร้องเสียงหลงออกมาก่อนที่จะหันมาดูข้างหลังของตน

                                        "ว๊ายยย~ คุณเป็นใครกัน!?"

                                        "ฉันมีชื่อว่า ไค ยินดีที่ได้รู้จัก"

                                        เธอพยายามมองไปยังชายหนุ่มซึ่งเป็นผู้ใหญ่ที่มีอายุราวๆ 18 เขามีสายตาที่ดูคมกริบสีน้ำตาลอ่อนๆ ทรงผมดูฟูฟ่องตั้งตรงมีสีส้ม มีส่วนผมที่ยาวออกจากด้านข้างของทั้งสอง ใบหน้าเรียวยาวดูโดยรวมนั้นหล่อเหลายิ่งกว่าดารานำชั้นนำของโลก ชุดที่เขาใส่อยู่นั้นเป็นชุดสูทสีดำดูเป็นทางการจนเซนะรู้สึกได้เลยว่าเขาต้องเป็นคนมีตำแหน่งและมีการมีงานทำที่ดีมากแน่ๆ

                                        สาวน้อยจึงเริ่มทำการแนะนำตัวกับเขาบ้าง

                                        "ผม ชิราสากิ เซนะ ครับ"

                                        "ถ้าเป็นแบบเต็มๆยศเธอก็คือหัวหน้าของ Little Nova ผู้สร้าง Infinity อาวุธทำร้ายล้างสุดยอดที่มีพาลานุภาพสูงที่สุดในทุกจักรวาล เป็นผู้ให้กำเนิด duo คนที่สองต่อจาก ซาวานางิ เซสึนะ มีสมญานามว่าผู้พิชิตจักรวาล คอยปกป้องจักรวาลมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง... "

                                        "คะ..คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง!?"

                                        "ไม่รู้น่ะสิแปลกเรื่องของเธอมันบินว่อนไปในเน็ตเพราะงั้นในตอนนี้ไม่มีใครไม่รู้จักเธอแล้วล่ะเซนะ"

                                        "แง๊~ เค้าไม่อยากดังน้าาา~!" สาวน้อยได้ร้องงอแงพร้อมกับลงไปนอนดิ้นกับพื้นต่อหน้าต่อตาชายหนุ่มที่กำลังยิ้มเจื่อนๆให้ ไม่นานหลังจากที่ดิ้นจนพอใจแล้วเธอก็ได้ลุกขึ้นเดินทางร่วมกับไคเพื่อออกเดินทางตามหาทางออก

                                        เซนะรู้ตัวดีว่าเขากำลังโกหกเรื่องชื่อของตนแต่เธอก็ไม่อยากจะเจ้าเซ้าซี้อะไรเขามากนักเพราะว่าเธอเองก็มีความลับที่บอกกับเขาไม่ได้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นผู้หญิง

                                        ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเดินกันอยู่ที่บนตึกล้างซึ่งอยู่ห่างไปจากที่ๆพวกเขากำลังเดินอยู่ เหล่าสมาชิกของ darklord ทุกคนก็ได้มายืนรวมตัวกันอยู่ตามบนตึกล้างแต่ละด้าน และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้เห็นสมาชิกขององค์กรณ์นี้อย่างครบทุกคน

                                        สายตาของไคเองก็ได้เหลือบมองไปหาเฮเรน่าที่กำลังมองมาทางนี้ด้วยรอยยิ้ม ชายหนุ่มจึงหันมาคุยกับสาวน้อย

                                        "เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันโกหกเรื่องชื่อน่ะ"

                                        "คุณรู้!"

                                        "ฉันกับเธอพวกเราต่างฝ่ายต่างก็มองเรื่องของกันและกันออกทั้งคู่นั่นแหละ จะบอกว่าเป็นเพราะอะไรดีล่ะ..."

                                        "ถ้างั้นผมขอปรึกษาอะไรบางอย่างเกี่ยวกับคุณหน่อยได้ไหม"

                                        "ว่ามาสิ"

                                        "ผมมีปัญหาเรื่องพ่อกับแม่ผมถูกพวกเขาทิ้ง" สายตาของเซนะกำลังเศร้าหมอง เธอพยายามเก็บอาการของตนเอาไว้ไม่ให้เขาได้เห็นมันเป็นอาการความรู้สึกหลายๆอย่างที่มาตีกันจนสับสนในหัวไปหมด

                                        ชายหนุ่มที่เห็นอาการสับสนผ่านทางสีหน้าของเด็กสาวจึงพูดขึ้น

                                        "ฉันว่าเรื่องนี้เธอมีคำตอบของตัวเองอยู่แล้วนะ "

                                        "ใช่ครับ ถ้าเจอพวกเขาล่ะก็ผมจะขอระบายความรู้สึกของผมทั้งหมดให้พวกเขาฟัง"

                                        "ลองระบายมาที่ฉันสักยกไหม ซ้อมน่ะซ้อม~!"

                                        สาวน้อยกับชายหนุ่มได้หยุดมองตากัน พวกเขาได้เห็นภาระที่กันและกันได้รับผ่านทางดวงตา มันกำลังบอกว่าภาระที่พวกเขาแบกรับเอาไว้ทั้งหนัก ทั้งอันตรายพอๆกัน หากคนสองคนที่เหมือนกันมาเจอกันย่อมเข้าใจกันและกันได้ดี

                                        "งั้นก็ไม่เกรงใจนะครับ , คุณน่ะบ้าๆๆๆๆๆๆ~ คุณรู้ไหมว่าผมต้องเหงาขนาดไหนที่ต้องอยู่โดยไม่มีพวกคุณ วันแม่ที่ไม่มีแม่ วันพ่อที่ไม่มีพ่อ วันเกิดที่ไม่มีพวกคุณมาหาเลย คุณรู้บ้างไหมว่าผมต้องเจอกับอะไรมากมายมาตั้ง 13 ปี คำตอบคือผมต้องเจอกับคนไม่ดีเล่นงาน ซ้ำยังเกือบจะตายมาตั้งหลายครั้ง ยามที่ผมป่วยพวกคุณก็ไม่เคยมาเยี่ยม รู้ไหมว่าผมน่ะนะคิดถึงพวกคุณมากๆเลย!!!"

                                        เธอที่ระบายความรู้สึกทุกอย่างออกมาได้เอนตัวซบอกของชายหนุ่ม มันใช้ทั้งแรง ทั้งพลังใจมากจนเธอถึงกับหอบออกมา ชายหนุ่มได้โอบกอดร่างของสาวน้อยอย่างถะนุถนอม