ตอนที่ 153
"เชื่อเขาเลย ขนาดมีการแข่งนัดสำคัญเธอยังมาสายได้อีกแล้วแบบนี้จะพาทีมไปรอดไหมเนี่ย" อุยได้พูดออกมาตามหลักความเป็นจริงพร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ๆ ถึงเธอจะรู้ดีว่าเซนะนั้นเอาจริงๆแล้วก็มีความสามารถพอที่จะพาทีมนี้ให้ไปรอดได้แต่พอได้เห็นสภาพแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะกังวลขึ้นมาไม่ได้เลย เธอจึงหันไปหาคู่ของเซสึนะที่พอจะฝากความหวังของทีมเอาไว้ได้แทน...
"ความหวังของทีมนี้ขอฝากเอาไว้กับพวกเธอด้วยนะ เซสึนะ ยูกะ"
"ครับ/ค่ะ!"
"แล้วก็พวกเธอด้วยนะ ชินโด อามาเนะ ฮิคาริ โอริกามิ ใส่ให้สุดๆไปเลย~"
"ครับ/ค่ะ!"
"แล้วเค้าอ่ะ.. " ดีที่ยืนอยู่ข้างๆได้ทำหน้าเอ๋อพอๆกับตอนที่เซนะทำไม่มีผิด ดูเหมือนทุกคนจะไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อยคำพูดของเธอจึงเหมือนกับสายลมที่พัดผ่านไปโดยไม่มีวี่แววว่าจะมีใครตอบกลับมาหาเธอเลยสักคน
การเตรียมพร้อมทุกอย่างนั้นโอเคหมด เซนะจึงได้ฉีกซองจดหมายนั่นทิ้งก่อนที่มันจะกลายเป็นแสงแล้วมารวมตัวกันที่เบื้องหน้าของเธอจนเกิดเป็นประตูมิติเพื่อมุ่งสู่สนามแข่ง พวกเขาค่อยๆเดินเข้าไปทีละคนๆ โดยมีเป้าหมายของแต่ละคนอยู่แล้ว
ชินโดต้องการที่จะเข้าร่วมศึกต่อจากศึกงานประลองเพื่อสังหารพ่อของตน อามาเนะเข้าร่วมทีมนี้เพราะคำพูดของท่านแม่ของเธอ ฮิคาริต้องการที่จะตามเซนะไปทุกที่เพื่อคอยรักษาเธอในยามที่อาการกำเริบ โอริกามิเข้าร่วมงานแข่งก็เพราะอยากจะเจอกับจักรพรรดินีสักครั้ง ยูกะเข้าร่วมศึกนี้เพื่อคอยปกป้องทุกๆคนในทีมนี้ เซสึนะต้องการไถ่โทษเรื่องของศึกราชันย์ครั้งที่ 2 จึงเข้าร่วมงานนี้เพื่อเป็นกำลังให้กับเซนะ ทางด้านของเซเรน่าที่เข้าร่วมงานประลองนี้เพราะเธออยากจะไปเล่นกับพวกเซนะ
ทางด้านของพิเกียเขาตามเซนะมางานนี้เพื่อคอยคุ้มกันเธอ ส่วนเซนะนั้นที่ยอมตกลงเข้าร่วมงานนี้เพราะต้องการอยากรู้ความจริงเกี่ยวกับพ่อแม่แท้ๆของตน ทำไมเขาต้องทิ้งตนไป ทำไมเขาถึงไม่เคยมาหาตนเลยแม้สักครั้งเดียว ทำไมเขาถึงต้องมาเป็นแบบนี้!
เซนะที่เดินเข้าไปในแสงนั่นเป็นคนสุดท้ายได้จมหายไปในแสงก่อนที่ประตูมิติจะหายไปอย่างสมบูรณ์
ทว่ามันกับเริ่มไม่ปกติเมื่อทุกคนไม่เห็นเซนะ....
ทุกคนในทีมได้มาปรากฏตัวตรงลานกว้างแห่งหนึ่งหลังจากที่เดินผ่านประตูมิติเข้าไป พวกเขาได้มองไปยังรอบๆก่อจะกวาดสายตาไปยังทีมอื่นๆจากทุกจักรวาลก่อนจะเริ่มสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ
"แล้วเซนะล่ะ?"
"นี่มันชักแปลกๆแล้วนะ"
"ก็จำได้ว่าเดินเข้ามาด้วยกันนี่น่า"
"อาจจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเซนะสินะ"
"ท่านเซนะ!" มุเก็นได้พูดด้วยเสียงดังลั่นด้วยความวิตกกังวลทำให้ทุกคนในทีมถึงกับตกใจกันไปตามๆกัน ใจเย็นก่อน! เสียงนี้ได้ดังขึ้นมาท่ามกลางความสับสนจากทางที่นั่งของคนดู ที่ตรงนั้นเป็นที่นั่งของเหล่าสภาสูงสุดทั้ง 11 คน โดยคนที่พูดนั้นก็คือหัวหน้าสูงสุดของสภา โอดิน
ชายแก่ผู้มีหนวดเครายาวได้ลุกขึ้นพูดกับมุเก็นและสมาชิกในทีมเดียวกันด้วยความสงบเยือกเย็น
"ใจเย็นไว้ก่อนพวกเด็กๆ ในตอนนี้ฉันได้สั่งคนให้ออกไปตามหาเพื่อนของพวกเธอแล้วเพราะงั้นไม่ต้องห่วง ส่วนเรื่องสาเหตุเดี๋ยวฉันจะลงมือตรวจสอบหามันด้วยตนเองและหากมีอะไรเกิดขึ้นฉันนี่แหละจะขอรับผิดชอบทุกอย่างเพราะงั้นได้โปรดอย่าได้กังวลไปเลย"
"หุบปาก!" มุเก็นได้พูดออกมาดังลั่นทำให้ทุกๆคนถึงกับหน้าซีดออกมาตามๆกัน ในประวัติศาสตร์ไม่เคยมีใครกล้าถึงขนาดพูดแบบนี้กับผู้ที่ทรงพลังที่สุดของสภามาก่อนเลย และถึงแม้จะเป็นคนในสภาเดียวก็ยังไม่มีใครเคยลองทำ การที่มุเก็นพูดแบบนี้จึงทำให้ใบหน้าของโอดินเริ่มเปลี่ยนแปลงไป ใบหน้าอันยิ้มแย้มได้ค่อยๆเปลี่ยนกลายเป็นใบหน้าอันแสนดุดัน เส้นเลือดบนใบหน้าเริ่มผุดขึ้นมาเรื่อยๆ พลังของเขาเองก็ค่อยๆแผ่วงกว้างออกมาจนทุกคนยังสัมผัสถึงมันได้
พลังอะไรกัน!!! คำอุทานนี้ได้ดังลั่นขึ้นมาในใจของทุกคน แม้แต่คนในสภาเองก็ถึงกับแสดงสีหน้าไม่สู้ดีนัก พวกเขาเพิ่งจะเคยสัมผัสถึงพลังระดับนี้เป็นครั้งแรก โอดินได้ก้าวท้าวสั้นๆเพียงแค่ก้าวเดียวทันใดนั้นร่างของเขาก็ได้ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของมุเก็นท่ามกลางความตกใจของทุกคน...
"เจ้ามังกรจิ๋วดูเหมือนว่าแกจะเล่นไม่ดูรุ่นเลยนะ" คถาประจำตัวได้ถูกชูขึ้นสู่ฟ้า พลังอันมหาศาลของเขาได้มารวมตัวกันตรงนั้นจนแผ่นดินถึงกับสั่นสะเทือน
"ซวยแล้ว ซวยแล้ว! พวกเธอรีบถอยออกมาจากตรงนั้นเร็วเข้า!" เสียงตระโกนได้ดังออกมาจากชายหนุ่มที่อยู่ในสภาเพื่อให้พวกเซสึนะรีบหนีออกไปจากตรงนั้น แต่ถึงจะรู้ว่าต้องหนีแต่พวกเขาก็ไม่สามารถขยับได้เลยแม้แต่นิ้วเดียว พลังของโอดินได้ทำให้ร่างของพวกเขาถูกกดเอาไว้จึงทำให้ไม่สามารถขยับไปไหนได้
"ลาก่อนจักรวาลบ๊วย!"
คถาของเขาได้เหวี่ยงลงมาตรงหน้าของพวกเขาก่อนที่พลังมหาศาลจะพุ่งลงมาใส่พวกเขาทั้งหมดจนเกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้น แสงสีขาวได้จ้าขึ้นมาซึ่งตามมาด้วยเสียงการระเบิดและแรงระเบิดที่รุนแรงจนเวทีลานกว้างรอบๆนั้นถึงกับหายไป....
เหล่าคนที่ได้เห็นมันต่างพากันอ้าปากค้างให้กับพลังของโอดิน ความคิดจากตอนแรกที่คิดเอาไว้ว่าเขาเป็นลุงแก่ๆใจดีของทุกคนได้เปลี่ยนไปในทันที เขาคือสัตว์ประหลาดอย่างแท้จริง
โอดินได้หันหลังให้กับกลุ่มควันที่เหลือจากการระเบิด เขาได้จ้องมองมายังทุกคนที่กำลังยืนอึ้งก่อนจะก้าวขาเดินไปยังที่นั่งของตน ทว่ามันยังไม่จบเมื่อกลุ่มควันจางหายไปกับพบว่าทุกยังปลอดภัยดีกันหมด
"แกมีดีแค่นี้เองหรอตาแก่!"
เสียงของมุเก็นได้ทำให้โอดินต้องหันกลับมาอีกครั้ง สายตาอันแสนดุดันได้จ้องมายังมุเก็นที่กำลังลอยอยู่นิ่งๆกลางอากาศ มันได้จ้องมาหาเขาด้วยสายตายที่ดุดันยิ่งกว่า
ความโมโหของโอดินมันเป็นแค่ส่วนเสี้ยวของมุเก็นเท่านั้น
"แกคิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหน!"ร่างของมุเก็นค่อยๆลอยมาหาโอดินเรื่อยๆ ความโกรธของเขาค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเปลวเพลิงที่ร้อนแรงจนทั่วทั้งลานกว้างสามารถรับรู้ได้ เปลวเพลิงนั้นค่อยๆล้อมรอบร่างกายของมุเก็นเอาไว้เรื่อยๆ
"แกบอกว่าฉันเล่นผิดรุ่นแต่ฉันว่าแกนั่นแหละที่กำลังเล่นผิดรุ่น"
"นี่เจ้าเป็นตัวอะไรกัน?" แววตาอันดุดันค่อยๆหายไปจากใบหน้าของโอดินเรื่อยๆเมื่อเขาค่อยๆเห็นเงาของอะไรสักอย่างออกมาจากเปลวไฟ คนที่ยิ่งกว่าตกใจก็คือโอริกามิที่เป็น Master ของมุเก็น เธอเริ่มเข้าใจอีกขั้นแล้วว่าทำไมมุเก็นถึงเป็น duo ของแม่ตนได้
แขนและขายาวๆได้โผล่ออกมาจากเปลวเพลิงอันแสนร้อนระอุซึ่งตามมาด้วยหางยาวๆกับหัว ส่วนของขนสีแดงได้เปลี่ยนเป็นเกล็ดแข็งๆสีแดง ลำตัวและร่างกายได้เติบโตขึ้นไปอีกขั้น เพราะโอริกามิยังเป็นเด็กๆมุเก็นจึงไม่อยากทำให้เธอกลัวเขาจึงสะกดร่างจริงนี้เอาไว้
ดวงตาสีเขียวคมกริบมาพร้อมกับฟันอันแหลมคมที่สามารถบดขยี้ได้ทุกอย่าง กรงเล็บได้งอกยาวออกมาจากนิ้วมืออันแสนนุ่มนิ่ม ปีกสีแดงฉานกำลังกระพือไปมากลางสนามประลอง นี่คือร่างที่แท้จริงของมังกรจิ๋วมุเก็น จักรพรรดิมังกรสายฟ้า ซีควูม....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น