ตอนที่ 151


                                       นอกจากหนึ่งตัวที่ยืนอยู่หน้าสุดอีก 5 ตัวที่เหลือได้ก้มลงไปกับพื้นเป็นการเคารพเขี้ยวเงินซึ่งเป็นหัวหน้าของพวกตนก่อนที่จะค่อยๆก้าวถอยหลังออกไปอย่างช้าๆเพื่อให้ผู้เป็นหัวหน้ากับรองหัวหน้าคุยกัน

                                       "กระผมมีเรื่องจะมารายงานท่านครับ ตอนนี้อินฟินิตี้ที่ถูกเก็บซ่อนเอาไว้ได้โดนขโมยออกไปแล้วซึ่งในที่เกิดเหตุพบร่องรอยว่าเป็นฝีมือของมนุษย์อีกด้วยพวกเราจึงต้องมาขอคำปรึกษาจากท่าน"

                                       "อินฟินิตี้.. มันคืออาวุธทำลายล้างที่รุนแรงที่สุดแล้วคนที่รู้จักที่ซ่อนของมันก็มีแค่คนในเท่านั้นเพราะงั้นหากจะมีใครสักคนที่เอามันไปก็คงเป็นฝีมือของคนในเช่นกัน"

                                        "คนใน..."

                                        สายตาของเขี้ยวเงินได้เปลี่ยนเป็นใบหน้าอันแสนดุดัน เขาเองก็เป็นหนึ่งในหัวหน้าหน่วยเพราะงั้นเขาจึงรู้ดีว่าพรรคพวกของตนไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ๆเพราะงั้นนี่จึงเป็นฝีมือของคนจากหน่วยอื่น

                                        มันได้หันไปหาพวกลูกน้องที่เตรียมรอรับคำสั่งพร้อมกับกวาดตาไปมา

                                        "ทุกคนจงฟัง!"

                                        "ครับ!!!" ทุกตัวต่างพร้อมใจขานรับเสียงของเขี้ยวเงิน พวกมันเคร่งครัดมากในเรื่องความมีระเบียบและความสำคัญของภาระ ตำแหน่ง และหน้าที่ของตน เพราะมีสิ่งเหล่านี้อยู่ในบรรดาหน่วยทั้งหมดหน่วยนี้จึงมีความแข็งแกร่งและความพร้อมมากกว่าหน่วยอื่นๆแถมยังเป็นหน่วยที่เปรียบได้กับหน่วยลับซึ่งขึ้นตรงต่อหัวหน้าใหญ่โดยตรง

                                         ซึ่งหัวหน้าใหญ่ของพวกเขานั้นก็คือ

                                         ผู้พิชิตจักรวาลหรือก็คือ เซนะนั่นเอง!

                                         สายตาของเขี้ยวเงินได้มองนึกถึงภาพของเซนะในอดีตก่อนจะหันมาพูดกับทุกคน

                                         "ให้ทุกคนในหน่วยแบ่งออกเป็นสามกลุ่มโดยกลุ่มแรกให้ไล่ล่าหาคนที่นำอิฟินิตี้ไป กลุ่มสองให้เพิ่มกำลังให้กับเมืองนี้โดยลาดตระเวนให้ทั่วหากพบสิ่งปกติให้รายงานฉันทันที ส่วนหน่วยที่สามให้เตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลาหากเมื่อใดที่เกินกำลังของหน่อยหนึ่งและสองให้หน่วยสามตามไปสมทบทันที!"
                                   
                                         สิ้นคำสั่งร่างของพวกลูกน้องก็ได้กระโจนหายไปจากตรงหน้าของเขี้ยวเงิน ทุกเวลานั้นมีค่า สิ่งนี้คือคติประจำใจของหน่วยนี้ซึ่งได้รับมากจากผู้เป็นนายของเขี้ยวเงินคนก่อน

                                         คตินี้ของเขาเขี้ยวเงินได้นำมาใช้กับพวกลูกน้องของตนอีกทีหนึ่ง

                                         สายลมได้พัดผ่านขนฟูๆของมัน

                                         ในตอนนี้มันได้เหลืออยู่ตัวเดียว ไร้ซึ่งเพื่อน ไร้ซึ่งเจ้านาย เป็นเพียงหมาตัวเดียวที่กำลังอยู่อย่างอ้างว้าง

                                         หน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ย่อมมาพร้อมกับภาระอันยิ่งใหญ่

                                         ถึงแม้จะได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีแต่ก็ยังมีแอบว้าเหว่อยู่ลึกๆภายในจิตใจ แต่หากแสดงความหวั่นไหวหรืออ่อนแอให้เห็นพวกลูกน้องทั้งหลายก็จะเริ่มสั่นคลอนตามไปด้วยซึ่งไม่ต่างอะไรกับการหยิบก้อนหินออกจากเสาหินที่จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่อยู่แล้ว

                                         นี่คือความรับผิดชอบของผู้เป็นหัวหน้า!

                                         ซึ่งเรื่องนี้มีแค่หัวหน้าอย่างเขี้ยวเงินเท่านั้นที่เป็น

                                         มันได้หันหลังให้กับพระจันทร์เต็มดวงสวยๆก่อนจะเดินไปหาที่ลับๆที่ตนคอยเฝ้ามองโคมาริอยู่เสมอๆ

                                       
                                         ค่ำคืนของความสงบสุขค่อยๆผ่านไปคืนแล้วคือเล่า ช่วงเวลาอันสงบสุขเองก็เริ่มหายไปเรื่อยๆเช่นเดียวกับค่ำคืน การต่อสู้ครั้งใหม่ของพวกเขาทุกคนกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง....