175


                                     ย้อนกลับไปตอนก่อนออกเดินทางพวกเขาต่างพากันจัดของเพื่อเตรียมสำหรับการเดินทางอันยากลำบากโดยมีสายตานับพันจ้องมาที่พวกเขามันเป็นสายตาอิจฉาของเหล่าสัตว์ทั้งหลายที่มีจ่อมาโกโตะ สาวน้อยที่สัมผัสถึงมันได้จึงแยกตัวจากมาโกโตะเพื่อมาคุยกับพวกสัตว์ต่างๆที่ชุ่มอยู่

                                     ทันทีที่สาวน้อยเข้ามาในป่าเหล่าสัตว์ทั้งหลายต่างก็พากันกรูเข้ามายืนนั่งตรงหน้าของเธอ พวกมันต่างพากันดีใจจนแทบจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่

                                     บางตัวก็เป็นลมหงายเก๋งไปต่อหน้าต่อตา บางตัวก็ดีใจจนหันไปกอดกับตัวข้างๆที่เป็นคู่กัดกัน

                                     เอิ่ม... เวอร์ไปนะบางที! เด็กสาวที่ได้เห็นอาการของพวกมันจึงได้แต่ยิ้มเจื่อนๆให้

                                     "งั้นขอคุยเลยละกันน่ะคะทุกคนอย่าส่งรังสีอาฆาตแค้นแบบนั้นมาหามาโกโตะคุงสิ!"

                                     ทันทีที่โดนสาวน้อยพูดแบบนั้นเหล่าสัตว์ทั้งหลายต่างส่งเสียงร้องพูดขึ้นมา  สิงโตที่เป็นเจ้าป่าจึงพูดก่อน

                                    "กรรๆ (แต่ว่านะท่านเซนะไอเจ้าหมอนั่นมันลวนลามท่านทั้งๆที่มันไม่รู้จักตัวตนอันยิ่งใหญ่ของท่านเลย)"

                                    "ฉันเองก็ไม่รู้จักความยิ่งใหญ่ของตัวเองเหมือนกันค่ะเพราะงั้นขอตัดประเด็นนี้ทิ้งไปเลยนะ"

                                    "กรร~(ม่ายยยยย~!)"เจ้าป่าได้ไปนั่งสลดอยู่ตรงมุมๆหนึ่งของป่า เหล่าสัตว์ตัวอื่นจึงพากันเสียขวัญไปไม่น้อย

                                    กระต่ายสีขาวจึงพูดต่อ

                                    "คิ้วๆ~ (แต่ว่าท่านเซนะไอเจ้าหมอนั่นมันดันมาเห็นเรือนร่างของท่านแถมยังทำกริยาไม่เหมาะสมใส่ท่านอีกแบบนี้พวกเราควรจะไม่เอามันไว้นะ)"

                                     "ไม่ดีนะ! เขาแค่อยากให้ฉันมีความกล้าเองเพราะงั้นไม่เป็นไรค่ะ!"

                                     "คิ้ว~ (ไม่จริงงงงงง~!)"

                                     กระต่ายขนปุยจึงเดินไปนั่งซึมอยู่มุมเดียวกับเจ้าป่าเล่นเอากำลังใจของสัตว์ตัวอื่นๆหายไปกว่าครึ่ง!

                                     จนกระทั่งมีจระเข้เดินออกมาตรงหน้าของสาวน้อย

                                     มันพกกำลังใจมาเต็มเปี่ยมก่อนจะพูดขึ้น

                                     "กรร~ (แต่ว่าท่านเซนะ!)"

                                     "ไม่ผ่านค่ะ!"

                                     "กรร~ (ยังพูดไม่จบเลยยยย~!!!)"

                                     ขนาดจระเข้ที่มั่นใจแล้วยังต้องไปนั่งซึมกับพวกก่อนหน้านี้แล้วนับประสาอะไรกับพวกที่เหลือ...

                                     เหล่าสัตว์ทั้งหลายจึงไม่กล้าที่จะมีเรื่องเถียงกับเธอนับตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา มาโกโตะที่ได้ยินแบบนั้นจึงได้แต่เชื่อใจเซนะเขาเชื่อว่าเธอไม่ได้พูดโกหกเพราะงั้นเขาจึงได้คลายความกังวลลงไปอีกเปราะนึง

                                     แต่ถึงอย่างงั้น... 

                                     สายตาของมาโกโตะได้จ้องมายังเซนะที่กำลังแช่น้ำอย่างมีความสุขเนื่องจากน้ำตรงนี้ไม่ลึกมากแถมเป็นน้ำตกที่สะอาดจึงมีความใสอย่างชัดเจนทำให้ถึงแม้จะมองจากข้างบนลงมาข้างล่างก็ยังยังสามารถเห็นใต้น้ำได้อย่างชัดเจนซึ่งก็หมายความว่าเขาเห็นเรือนร่างของเธอได้อย่างชัดเจน

                                     ต่อให้ไม่อยากมองแต่ก็มองเห็นอยู่ดีขนาดไซส์หน้าอกขนาดนั้นมันเหนือกว่าคัพดีไปแล้วล่ะ บั้นท้ายเองก็สวยมากด้วย แถมยังตรงระหว่างขานั้นอีกแทบทำเราอดใจไม่ไหวแล้ว!