198
"ไม่ต้องย้ำหรอกน่า!"
"แหม่ๆ~ ก็แบบนี้มันสนุกกว่านี่น่า~"
"ผมเกลียดแม่!"
"เอาน่าๆ แม่เองก็เข้าใจความรู้สึกของลูกนะเพราะแต่ก่อนแม่เองก็เคยแพ้จนเป็นแบบลูกเนี่ยแหละ"
"โห~ คนๆนั้นคงเป็นที่สุดยอดมากเลยสิท่า~!"
"เขาคนนั้นก็คือ พ่อของลูกยังไงล่ะ!"
( ห่ะ! )
ตัวเขาที่ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับพ่อของตนเองเลยจึงได้ตาค้างทันทีที่แม่ของตนกำลังพูดถึงพ่อ
ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามถามเกี่ยวกับเรื่องของพ่อแท้ๆแต่แม่ของเขาก็มักจะคุยเปลี่ยนเรื่องเสมอ
สิ่งที่เขารู้มาจากแม่มีเพียงแค่อย่างเดียวคือพ่อของเขานั้น ได้เสียชีวิตลงไปแล้ว...
"พ่อของผมเขาเป็นใครกันแน่ แม่ช่วยบอกผมที!"
"ได้สิ!"
ตัวของเขาได้สั่นไปหมด นี่เราจะได้รู้เรื่องของพ่อแล้ว!
"แต่วันหลังนะ"
"เอ๋~!!!!"
"แต่วันนี้แม่จะบอกในสิ่งที่พ่อเคยบอกกับแม่และนี่ก็คือกุญแจสู่ความแข็งแกร่งที่ทำให้แม่มาได้ถึงขนาดนี้"
เธอได้สูดหายใจลึกๆก่อนจะพูดมันออกมา
"จิตใจยังไงล่ะ!"
( จิตใจ??? )
"จิตใจคือสิ่งที่กำหนดทุกสิ่งทุกอย่างหากลูกมีจิตใจที่แน่วแน่ถึงตอนนั้นลูกก็จะแข็งแกร่งกว่าแม่อย่างแน่นอน"
"เป็นคำตอบที่ไม่เหมือนกับคำตอบเลยนะแม่"
"ตอนแรกแม่ก็วีนใส่พ่อเขาเหมือนกันแต่พอเวลามันผ่านไปแม่ก็เข้าใจ"
"แล้วกว่าแม่จะบรรลุใช้เวลาเท่าไหร่ล่ะ???"
"ใช้คำว่าบรรลุเลยรึ , ก็ประมาณตอนแม่อายุได้ 17 ก่อนที่แม่จะตั้งท้องได้ 1 ปี"
"นี่แม่มีผมตอนอายุ 18 งั้นรึ!"
"หลงประเด็นแล้วย่ะ!"
หลังจากที่ตบมุขกันเสร็จทั้งสองก็ได้มองขึ้นไปบนฟ้าเพื่อที่จะมองดวงดาวนับล้านๆดวงที่ประดับอยู่บนฟากฟ้า...
ถึงแม้ที่พูดมาจะฟังดูงงๆแต่สำหรับมาโกโตะมันได้ทำทำให้เขาเดินกลับมายังเส้นทางที่ถูกต้อง
( ขอบคุณครับคุณแม่.. )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น