180
มาโกโตะที่เดินตามหลังมาก็ถึงกับต้องหยุดชะงักให้กับเซนะถึงแม้ตัวเขาที่เพิ่งจะรู้จักกับเธอได้ไม่นานแต่เขาก็คิดว่ามองเธอออกแบบทะลุปรุโปร่ง จนกระทั่งได้เห็นสิ่งที่ตัวเองก็ยังคาดไม่ถึง...
( สายตาแบบนั้นมันอะไรกัน! )
เด็กหนุ่มได้มองมาที่สายตาของเด็กสาวด้วยสายตาแปลกๆ เขาได้มองเห็นแววตาของเด็กสาวที่เปลี่ยนไปจนพังกรอบความคิดเดิมของตน
สายตาของสาวน้อยได้ถูกทำให้คมกริบขึ้น เธอถึงแม้จะไม่แสดงสีหน้าออกมาแบบชัดเจนแต่เขาก็พอจะเห็นความจริงที่ซ่อนอยู่ผ่านทางดวงตาคู่นั้น
ในยามปกติเธอจะไม่แสดงสีหน้าหรือท่าทีที่จริงจังซึ่งอาจจะมีอยู่หลายต่อหลายสาเหตุแต่ภายใต้หน้ากากนั้นกับมีตัวตนที่แท้จริงซ่อนอยู่... เขาได้ตั้งสมมุติฐานขึ้นมาทันทีและก็ดูเหมือนว่ากว่าครึ่งจะถูกอย่างที่เจ้าตัวคิด
ใช่แล้ว! มันเป็นไปอย่างที่เขาสมมุติเอาไว้!
เธอยังมีอะไรที่ปิดบังฉันอยู่สินะ!.... สายตาของเธอในตอนนั้นมันคือดวงตาของเธอจริงๆที่ไม่ได้เสแสร้ง แต่ความจริงแล้วเรื่องนี้ของเธอนั้นมีที่มาที่ไป
"นี่มากาโตะคุง พวกเราเดินทางไปทิศนั้นกันเถอะนะหลังจากที่พวกเราออกจากป่าได้แล้ว"
"ขอเหตุผลหน่อยได้ไหม"
"ฉันเองก็ไม่รู้"
( อ้าววว! )
เธอได้พูดออกมาจากใจจริง แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าทำไมเธอถึงต้องไปทางนั้น
แต่หากเธออยากรู้มันก็ง่ายแสนง่าย
เธอก็แค่เดินไปทางนั้น ไม่แน่เธออาจจะได้พบกับคำตอบของเรื่องนี้
เราเองก็ไม่มีอะไรให้เสียแถมยังไม่มีจุดหมายเพราะงั้นแค่ลองไปดูก็คงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง...
( น่าจะน่ะ!? )
เด็กหนุ่มที่ได้ยินแบบนั้นจึงเริ่มครุ่นคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา
เอาจริงๆเลยนะเหมือนกับว่าเรากำลังออกเดินทางไปกับแม่ที่ตอนนี้อยู่ในช่วงวัยเดียวกับเราเลย ถึงจะแตกต่างกันนิดหน่อยก็เถอะ...
รอยยิ้มได้ผุดขึ้นมาบนใบหน้าของเด็กหนุ่ม
เขาเองก็ชักจะเริ่มสนุกขึ้นมาแล้ว...
"ก็เอาสิ! ถ้าเธออยากจะไปทางนั้นฉันก็พร้อมจะไปด้วยเสมอ!"
"ขอบใจนะมาโกโตะคุง"
"จิ๊บๆน่า~!"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น