188


                                            ในระหว่างช่วงต้นของการเดินทางของเซนะกับมาโกโตะก็เป็นช่วงที่เธอได้เรียนรู้ทักษะสุดยอดจากเขาไปด้วยขณะกำลังออกเดินทาง

                                            พวกเขาได้มุ่งหน้าขึ้นเหนือจนได้ย่างเข้าไปในเขตเมืองหนาวของญี่ปุ่นโดยที่นั่นได้มีหิมะตกถับถมกันจนหนาและสูงเหนือจากพื้นดิน
และแน่นอนว่านี่ไม่ใช่อะไรที่ดีสักเท่าไหร่ในการใช้รถจักรยานยนตร์เพื่อวิิ่งผ่านทางนี้และมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายต่อไป

                                           "จะเอาต่อไปดีล่ะเซนะจะไปต่อหรือว่าจะหยุดพัก"แต่ยังไม่ทันขาดคำหิมะก็ได้ตกลงมา... สาวน้อยที่เห็นถึงสิ่งนี้จึงตัดสินใจได้ทันที

                                           "งั้นก็คงต้องพักก่อนค่ะ การฝืนมากเกินไปจะทำให้เกิดอันตรายได้ง่ายแถมยิ่งสร้างภาระให้กับตัวเองมากยิ่งขึ้นไปอีกด้วย"

                                           หลังจากที่มาโกโตะนำรถของตนใส่กระเป๋าพวกเขาจึงออกเดินทางเพื่อตามหาที่พักทั้งสองได้เดินไปด้วยจับมือกันไปด้วยขณะที่กำลังยิ้มอยู่

                                           (ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ)

                                           อยู่ๆเสียงของใครบางคน

                                           เสียงที่มีแต่เซนะเท่านั้นถึงจะได้ยินได้ดังขึ้นมาอย่างอ่อนโยนแต่ลึกๆแล้วเขากำลังลนลานอยู่

                                           สาวน้อยรู้ดีว่าเหตุการณ์พวกนี้มันผิดปกติเกินไป เธอพอจะรู้สาเหตุของความผิดปกตินี้แต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อตัวต้นเหตุดันออกมายอมรับทันที

                                           เธอจึงตอบกลับไปผ่านทางความคิด

                                           ไม่เป็นไรหรอกค่ะฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วงฉันที่ไม่ได้พักเลย...

                                           (ขอบคุณท่านมากค่ะที่เมตตา)

                                           ในน้ำเสียงของเขามีความดีใจปนมาด้วย มันเหมือนกับว่าเขาคนรับใช้ที่สามารถทำให้องค์หญิงอย่างเซนะพอใจได้

                                           ความดีใจนี้จึงส่งผลให้หิมะเปล่งประกายขึ้นมาทันที

                                           "โห! เพิ่งเคยเห็นหิมะที่เปล่งประกายแบบนี้เป็นครั้งแรกแหะ ธรรมชาติช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ"
 
                                           "ใช่ๆ น่าอัศจรรย์จริงๆค่ะ"

                                           "แต่ถึงจะสวยงามยังไงก็เถอะแต่ถ้าหากคกมาไม่หยุดแบบนี้มีหวังพวกเราได้ตายท่ามกลางหิมะแน่!"

                                           (สำหรับคนธรรมดาน่ะนะ)

                                           เนื่องจากเป็นกระเป๋าสี่มิติจึงสามารถเก็บของได้ไม่จำกัดและตัวเขาก็ได้เตรียมการหนีออกจากบ้านมาเป็นอย่างดีเพราะงั้นเรื่องแค่นี้จึงไม่มีปัญหา

                                           ภายในนั้นเขาได้เตรียมเสื้อกันหนาวเอาไว้เรียบร้อยและก็ยังเป็นเสื้อกันหนาวจากอนาคตที่สามารถกันความหนาวได้ทุกรูปแบบแถมยัง
มีเครื่องทำความร้อนขนาดจิ๋วระดับเท่านาโนถูกใส่ลงไปในเสื้อจำนวนราวหนึ่งล้านเครื่องพร้อมกับมีระบบปรับอุณหภูมิความร้อนให้ผู้สวมอีกด้วย

                                           ขอแค่มีเสื้อกันหนาวที่อยู่ในกระเป๋าเราเรื่องความหนาวก็ไม่เป็นปัญหา

                                           รอยยิ้มแห่งความภูมิใจได้ผุดขึ้นมา ความคิดของเขาช่างสุดยอด เรื่องนี้จึงทำให้เขายิ้มไม่หุบ

                                           ส่วนทางด้านของเซนะ ในตอนนี้เธอกำลังคุยกับเสียงปริศนานั่นอยู่

                                           (เดี๋ยวฉันจะทำให้หิมะหยุดตกนะคะ)

                                           พอเถอะ! คุณควรปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติแล้วก็อีกอย่าง....

                                           (อะไรหรอคะ???) ต้นเสียงได้เปลี่ยนสีหน้าทันทีที่เห็นใบหน้าของเซนะ

                                           ใบหน้าของเธอในตอนนี้กำลังโมโหอยู่อย่างเห็นได้ชัดเจน

                                           อย่ามายุ่งกับการเดินทางของฉันกับมาโกโตะคุงอีก!
ไม่งั้นฉันจะโกรธจริงๆด้วย!...

                                           (ม่ายน้าาาาาาา~!!!)