หน้าที่ 129


                             "จะว่าไปท่านเซนะกับเธอเป็นถึงแค่ขั้นนั้นเองหรอ~!"

                             "ขั้นนั้นที่ว่าหมายถึงอะไรกันคะ!"

                             "ก็แบบพี่สาวน้องสาวไง ท่านเซนะกับเธอน่าจะเคยมีประสบการณ์อันเร่าร้อนกันมาก่อนใช่ไหม!" อาจารย์สาวได้พูดออกไปแบบตรงไปตรงมา เธออยากจะยืนยันเรื่องนี้ให้แน่ใจเสียก่อน

                              ทางด้านของทับทิมเองก็เริ่มที่จะครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

                              เรื่องประสบการณ์อันเร่าร้อนน่ะก็เคยมีแต่ถ้าจะให้พูดว่ารักนี่ก็ยังไงยังไงอยู่นะเซนะเองก็มีโซเฟีย/เซสึนะ อยู่แล้วด้วยแล้วยิ่งรวมกับความทรงจำที่หายไปอีกคิดแล้วยิ่งท้อแฮะ!...

                              หลังจากการประมวลผลเสร็จสิ้นเธอจึงตอบกลับไป

                              "พวกเราเป็นแค่เพื่อนค่ะเพราะงั้นเรื่องประสบการณ์อันเร่าร้อนพวกเราไม่เคยทำกันอย่างแน่นอน!"

                              "จริงอ่ะ!" สายตาของเธอจับจ้องไปที่คนโกหก

                              "ถะ ถ้าหากคุณไม่เชื่อฉัน ฉันจะขอสาบานเลยค่ะ"

                              "ขอแบบเห็นผลไวๆนะ ฟ้าผ่า บ้านไฟไหม้ไม่ต้องเอามา"

                              "งั้นถ้าหากฉันโกหกขอให้มีเสียงของเซนะดังขึ้นมา!"



                              "กรี๊ดดดดดด~!!!!"

                              ( อ้าว! กรรม~!!! )

                              เสียงร้องที่คุ้นเคยได้ดังขึ้นจากทางหลังประตูที่พวกเธอหนีเข้ามาหลบซ่อนพวกโกเลม สองสาวจึงรีบเปิดประตูออกมาเพื่อดูเหตุการณ์ ในตอนนี้เซนะกำลังถูกผ้ามัมมี่ของโกเลมรัดร่างกายเอาไว้ในท่าทางชวนเซ็กซี่ติดเรท

                              "ง่า~! ปล่อยผมไปเถอะค๊าบ~!"

                              "กี๊ๆ~!" เสียงของเธอที่กำลังขอร้องอ้อนวอนพวกโกเลมนั้นชั่งน่าฟังน่าหลงใหลจนทำให้พวกผู้ชายที่กำลังฟังและดูอยู่ผ่านทางจอมอนิเตอร์ทั่วทุกโลกต่างพากันเคลิ้ม ฟิน กันไปตามๆกัน

                              ผ้านั้นค่อยรัดเธอแน่นขึ้น แน่นขึ้น จนเห็นสัดส่วนของเธอได้แบบเต็มที่ ถึงแม้ว่าเธอจะสวมชุดผู้ชายอยู่แต่เธอก็ยังสามารถสร้างดาเมจให้กับคนทั้งโลกได้ไม่ยาก เสียงทรมาณของเธอฟังแล้วเริ่มลื่นหูขึ้น

                              "อึ่กก.. ปล่อยผมไป อ่ะ... ผมอึดอัด นะ... อร๊าง~!!!"

                              อย่าว่าแต่ผู้ชายเลย เหล่าพวกผู้หญิงที่ดูอยู่ต่างก็พากันเคลิ้มให้กับเสียงร้องครางสุดน่ารักนี้ชนิดที่ว่าสามารถรักเพศเดียวกันได้เชียว เรเพียร์กับทับทิมที่อยู่ใกล้ต่างพากันหอบให้กับเสียงร้องของเธอ

                              "แฮ่ก แฮ่ก.. เสียงร้องของท่านเซนะมันชั่งยั่วยวนเสียเหลือเกิน ถ้าหากฉันต้องฟังไปนานๆล่ะก็ฉันคงห้ามใจตัวเองไม่ไหวแน่"

                              "แฮ่ก แฮ่ก ฉันเองก็เหมือนกันค่ะ"

                               
                              "แต่ฉันไม่โว๊ยยยยยยยย~~~!!!!!"

                              ลูกถีบอันโกรธเกรี้ยวได้พุ่งเข้ามาประทับเข้าที่เบ้าหน้าของโกเลมที่กำลังมัดร่างของเซนะเอาไว้จนปลิวไปไกลแสนไกล ก่อนที่ร่างของเซนะจะเป็นอิสระ

                              "พิเกีย~!!!"

                              "เซนะ~!!!"

                              ในระหว่างที่เสียงของเซนะดังขึ้น พิเกียก็ได้มีสติกลับคืนมาเพิ่มเติมมาก็คือความโกรธ เขาได้พังอาคมเวทย์มนตร์รอบทางเดินทิ้งพร้อมกับรีบพุ่งมาหาเธอทันที...