หน้าที่ 132
สองสาวได้เริ่มลงมือทำอาหารกันโดยในระหว่างที่ทั้งสองกำลังทำอาหารในส่วนของตนอยู่นั้นโซเฟียก็ได้เอ่ยคำพูดขึ้นมา และการสนทนาของสองสาวจึงเริ่มต้นขึ้น
"ฉันน่ะนะเคยเจอกับเซนะในอดีตด้วยล่ะ"
"เจอกับผม???"
ถึงจะรู้เรื่องมานิดหน่อยว่าตัวเขานั้นในอดีตเคยเป็นเพื่อนกับโซเฟียมาก่อนแต่เขาก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าในอดีตตนเองนั้นทำอะไรเอาไว้บ้าง นี่จึงเป็นสิ่งที่ทำให้เซนะเริ่มรู้สึกอยากรู้มากยิ่งขึ้น โซเฟียที่รู้จักกับเซนะมานานพอเห็นสีหน้าของเธอในตอนนี้จึงเดาได้ไม่ยากว่าเธอคิดอะไรอยู่ เธอจึงค่อยๆเริ่มเล่าเรื่องนี้ขึ้นมา
"ในตอนนั้นเป็นช่วงที่ฉันยังอยู่ยุคเดิมของตนอยู่และนั่นก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เซนะปรากฏตัวขึ้น"
เจ้าตัวได้หันมามองสาวน้อยในคราบผู้ชายที่กำลังตั้งใจฟังเธอเล่าพร้อมกับเริ่มเล่าต่อไปอีก
"ในตอนนั้นเซนะไม่ได้ใช้ชื่อว่า เซนะ แต่เป็นชื่อว่า ชิราสากิ
สึกุมิ ซึ่งในตอนนั้นตัวเธอได้มาพร้อมกับ duo มากมายซึ่งทุกตัวล้วนแล้วแต่ทรงพลังมากๆจนชนิดที่ว่าฉันยังต้องกลัวเลย ในช่วงนั้นเองที่เธอกับฉันอาศัยอยู่ด้วยกันเพราะเนื่องจากว่าเธอต้องการอะไรสักอย่างจากฉันซึ่งตอนจากกันเขาก็ไม่บอกว่าอะไร พวกเราสองคนในช่วงนั้นเหมือนจะเป็นอาจารย์กับลูกศิษย์มากกว่าเพื่อนกับเพื่อนเรียกได้ว่าตอนนั้นตัวฉันยังเป็นเพียงแค่เด็กอมมืออยู่เลย"
"ตัวผมเป็นอาจารย์ของคุณโซเฟียได้ไงอ่ะ!?"
ราวกับเป็นเรื่องโกหก เพราะว่าตัวเขาในตอนนี้ยังต้องขอให้โซเฟียฝึกให้กับตนเองอยู่เลยเพราะงั้นมันจึงเป็นเรื่องเหลือเชื่อมากที่ในอดีตเขาจะเป็นอาจารย์ให้กับโซเฟียสักเอง
"เซนะในอดีตแข็งแกร่งมากแล้วมันก็มีที่มาด้วยซึ่งตัวเธอเองเคยเล่าให้ฉันฟังว่า ...สาเหตุที่ฉันแข็งแกร่งขนาดนี้มีด้วยกันสามอย่าง อย่างแรกเลยคือเพราะฉันยังมีความทรงจำตัวฉันนั้นไม่มีพลังจึงมีข้อเสียเปรียบอยู่เพราะฉันจึงต้องทดแทนมันด้วยมันสมองซึ่งในหัวฉันตอนนี้ก็มีความรู้มากมายที่ชาวบ้านไม่รู้กัน อย่างที่สองคืออาจารย์ ตัวฉันนั้นก่อนจะมาเจอกับเธอได้พบกับคนๆหนึ่งซึ่งเขาเป็นคนสอนทุกอย่างให้กับฉันอีกด้วยซึ่งถ้าสู้กันเองฉันก็ยังแพ้เขาอยู่ดีไม่ว่ามันจะเป็นอดีตหรือตอนนี้ก็ตามที ส่วนอย่างที่สามคือก่อนที่ฉันจะมาเจอกับเธอฉันได้พบกับโลกหนึ่งซึ่งที่โลกนั้นฉันได้เจอกับเหล่าคนที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าฉัน ตัวฉันนั้นจึงไปฝึกที่โลกนั้นแบบลับๆก่อนจะกลับมารวมทีกับพวก duo ของฉันซึ่งฉันยังฝึกไม่จบหลักสูตรหรือเรียกๆง่ายๆว่าชิ้งออกมานั่นเอง... เขาว่าเงี่ย!"
"ยาวเวอร์~! ว่าแต่ตัวผมในตอนนั้นเป็นยังไงหรอครับ"
ถึงแม้จะคุยกันแต่พวกเธอก็ยังคงทำอาหารได้อย่างแม่นยำไม่สูญเสียสมาธิเลยแม้แต่น้อย ในตอนนี้เซนะได้เริ่มทำการนวดแป้งเพื่อทำเส้นราเม็งส่วนโซเฟียก็เริ่มทำการปรุงแต่งน้ำซุปทั้งสองทำอาหารไปด้วยพร้อมกลับหันมาคุยกันไปด้วยโดยไม่มีใครหันกลับไปมองสิ่งที่ตนกำลังทำอยู่เลยแม้แต่น้อย
ทางฝั่งของโซเฟียเมื่อเจอกับคำถามนี้ก็ถึงกับหน้าแดง เซนะในตอนนั้นคือรักแรกที่เธอตามหามานานเลยก็ว่าได้
"อยากฟังจริงอ่ะ"
"งื้ม" เธอได้พยักหน้าไปมา
"งั้นก็ได้.. ตัวของเซนะในอดีตคือคนที่ทั้งเท่ทั้งเก่งจนฉันยังต้องหลงใหล ในช่วงที่ฉันได้อยู่ด้วยกันกับเขาพวกเราก็มักจะฝึกซ้อมกันแต่พอช่วงบ่ายๆเซนะก็จะไปนั่งเคลียร์เอกสารมากมายที่ duo ของตนนำมา ส่วนช่วงเย็นก็จะเป็นเวลาพักผ่อนของพวกเรา"
เธอได้เล่าไปยิ้มไปอย่างมีความสุขทำเอาเซนะต้องพลอยยิ้มตามเธอไปด้วยเลยแต่ลึกๆแล้วในใจของเธอตอนนี้กับเริ่มอิจฉาตัวเองในอดีตที่สุด เธออยากจะทำให้ได้แบบตนเองในอดีตบ้างแม้สักครึ่งนึงก็ยังดี โซเฟียได้หันมาจ้องมองเซนะก่อนจะใช้มือโอบกอดเธอเอาไว้ด้วยความอบอุ่น เซนะที่โดนกอดจึงหยุดมือทันที
"คุณโซเฟีย..."
"รู้นะว่าอยากจะเป็นแบบนั้นน่ะแต่เซนะก็คือเซนะเพราะงั้นไม่ต้องฝืนหรือทำอะไรทั้งนั้นแหละ"
"คุณโซเฟียรู้จักผมดีจัง"กอดแน่น
"ก็ฉันอยู่กินมากับเซนะนี่นา.. เพราะงั้นต่อให้ว่าเมื่อไหร่ที่ไหนฉันก็มองเซนะออกหมดทุกอย่าง"
เธอพยายามกอดเซนะอย่างระมัดระวังราวกับเด็กทารกพร้อมกับบ่นกันกับตัวเองอยู่แต่ภายในใจ
ก็จริงอยู่นะว่าเราชอบและรักเซนะมากๆแต่ตอนนี้ดูยังไงๆมันก็เหมือนไม่ต่างจากพี่สาวรักน้องสาวง่ะแล้วแบบนี้เมื่อไหร่เราจะได้มีโมเม้นต์แบบคู่รักกับเขาบ้างล่ะเนี่ย~!.....
เธอได้เก็บเอาความคิดอันแสนเจ็บปวดนี้ไว้ก่อนจะกอดเซนะไปเพื่อลืมๆมันไปซะ ในตอนนี้ช่วงเวลาอันแสนอบอุ่นของทั้งสองก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง นับจากตอนนั้น ตอนที่ทั้งสองต้องแยกจากกัน มันเป็นเวลาที่นานมาก~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น