หน้าที่ 145
ถึงแม้จะถูกฮิคาริกลั่นแกล้งแบบนั้นแต่เซนะก็ไม่เคยปฏิเสธเลยแม้แต่ครั้งเดียว เรื่องนี้แทบไม่เคยมีใครรู้นอกจากพวกเธอสองคน ในใจของเซนะเธอรู้ดีว่าตัวเองนั้นชอบโซเฟียเข้าให้แล้ว
แล้วยิ่งตัวจริงของโซเฟียคือเซสึนะซึ่งเป็นผู้ชายจึงทำให้เธอรู้สึกชอบมากกว่าเดิม เดิมทีเซนะนั้นแทบไม่สนใจผู้หญิงเลยเพราะงั้นถึงต้องเป็นผู้ชายเพื่อดึงดูดและเข้าหาผู้ชายได้ง่ายๆ
ทุกอย่างที่ทำไป
ก็เพื่อ อยากจะเป็นแบบผู้ชาย!
เธอหลงไหลในความแข็งแกร่งจนอยากจะเป็นให้ได้แบบนั้นบ้างตั้งแต่เด็กเธอจึงต้องพยายามเพิ่มขึ้นอีกเมื่อรวมกับการที่เธอไร้พลังแล้วล่ะก็เธอก็ต้องยิ่งกว่าคำว่าพยายาม
หากเธอทำตัวสมเป็นผู้หญิงป่านนี้เธอคงเป็นเด็กสาวผู้อ่อนแอที่ต้องให้คนอื่นมาคอยปกป้องซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ!
แต่เขาก็ยังห่างไกลจากคำว่ารักของเซนะ
ขนอันเรียวงามสีขาว....
สายตาอันแหลมคม....
คำพูดอันแสนดุดัน....
พิเกียคือคนที่เซนะชอบ
เพราะว่าเขาคือ พิเกีย!
หากมีความกล้าสักนิดเธอก็อยากจะบอกว่าชอบออกมาตรงๆแต่ก็รู้ว่าเขาคิดกับเธอเพียงแค่ลูกสาวของเพื่อนของพ่อตนเอง จึงไม่ค่อยจะมีความหวังมากนักสำหรับเธอ
ฮิคาริเองหลังจากที่ถามคำถามสุดท้ายจบเธอก็ได้ลุกขึ้นมาประชันหน้ากับเซนะตรงๆ
เธอจ้องเซนะเขม็งด้วยสายตาแบบเดียวกับของเซเรน่า สายตาของคนที่มีความลับอะไรสักอย่างปกปิดเอาไว้เช่นกัน
ลมหายใจของเธอเริ่มแปรปรวน
เธอกำลังสับสนกับสายตานั่น!
อะไรกัน
ภายในสมองของเธอเกิดการสปาร์คกันครั้งใหญ่ คลื่นกระแสไฟฟ้าที่ทำงานอยู่ในสมองต่างพากันเคลื่อนที่เร็วขึ้น แรงขึ้น พวกมันกำลังทำให้อะไรบางอย่างที่ถูกสะกดเอาไว้กำลังจะคลายออก
ภายใต้จิตสำนึกของเธอนั้น
ลึกลงไปอีก...
ข้างในนั้น ความทรงจำที่ถูกเก็บซ่อนเอาไว้กำลังถูกผนึกอยู่
และฮิคาริก็กำลังจะทำให้ผนึกนั้นคลาย
เธอไม่รู้สึกตัวเลยว่าดวงตาของเธอนั้นตาเปลี่ยนสีโดยไม่รู้ตัว แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้อึ้งอะไรมากนะเพราะว่าเธอเคยเห็นมันมาก่อนแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น