หน้าที่ 139
เซนะได้ยิ้มตอบก่อนจะหันไปมองทองฟ้ายามเย็นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเตรียมตัวเข้านอน เธอพยายามจดจำภาพนี้เอาไว้เป็นครั้งสุดท้าย
"สวยจังเลยนะคะ.."
"อื้ม~ สวยมาก~"
( หมายถึงเซนะน่ะนะ )
เธอจ้องมองเซนะพร้อมกับทำหน้าอมยิ้ม
เซนะในตอนนี้ดูเปล่งประกายงดงามยิ่งกว่าทุกสรรพสิ่ง
การได้ยืนเคียงข้างคนที่งดงามขนาดนี้ทุกวันเธอคิดว่ามันเป็นเรื่องที่วิเศษจริงๆ หากเธออยู่ในสภาพเป็นผู้หญิงทุกวันก็คงจะดีไม่น้อยเลย
โซเฟียได้คิดถึงภาพของวันนั้นพร้อนกับยืนฟินไปพราง
แต่เนื่องจากความเป็นห่วงที่ตอนนี้ดึกมากแล้ว อากาศจึงเริ่มเย็นขึ้นอาจจะส่งผลกับเซนะก็เป็นได้โซเฟียจึงควงเอวของเซนะแล้วพาเดินเข้าไปในห้องอุ่นๆ เพื่อคลายความหนาวนี้
เซนะมีโรคประจำตัว!.
นี่คือสิ่งที่ฮิคาริเดินมาบอกกับตนในสมัยที่ยังเด็กๆ
คนที่รู้เรื่องนี้มีเพียงเหล่าราชันย์เท่านั้น เซนะนั้นมีโรคประจำตัวมากมายหลายอย่างชนิดที่ว่าควรจะตายไปตั้งนานแล้วไม่ก็ควรนอนอยู่แต่โรงพยาบาลไม่มีวันได้ออกไปไหน แต่เธอกับเดินเล่นสบายใจเฉิบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เธอกำลังฝืนตัวเองอยู่!
ฮิคาริจึงได้กำชับกับโซเฟียเอาไว้ว่า ห้ามทำให้อาการของเซนะหนักลงไปกว่านี้พร้อมกับหลีกเลี่ยงทุกอย่างที่จะทำให้อาการแย่ลง หากเซนะมีอาการแย่ลงขึ้นมาก็ให้รีบโทรตามเธอมาทันทีหรือไม่ก็รีบพาเธอมาส่งถึงมือของตนทันที!
เพราะงั้นเธอถึงได้หลีกเลี่ยงจากอากาศหนาวเย็นตอนกลางคืนเพื่อกันไม่ให้อาการของเธอนั้นกำเริบ
จะว่าไปเซนะเป็นกี่โรคล่ะเนี่ย???
คำถามนี้ได้พุดขึ้นมาในหัวแต่ก็เท่านั้นเพราะตอนนี้เธอต้องคอยปกป้องเซนะก่อน เธอชักเริ่มสำนึกผิดที่ให้เธอใส่กางเกงสั้นๆจนต้องหนาวขา
เพราะอากาศยามเย็น
โซเฟียจึงทนไม่ได้ที่จะให้เซนะเดินขณะที่ขาแข็งและเย็นอยู่แบบนี้ เธอจึงตัดสินใจอุ้มเซนะในท่าอุ้มเจ้าสาวซึ่งมันทำให้เธอฟินไม่มากก็น้อย
"ง่า~! คุณโซเฟียจะทำอะไรหน่ะคะ!"
"อุ้มเซนะไปห้องยังไงล่ะ!"
( ฟินอ่ะ! )
"ฉันเดินเองได้นะคะ~!"
"ขาเย็นหมดแล้ว เดี๋ยวฉันพาไปให้เอง!"
( ขออ้างอ่ะ! อันที่จริงอยากอุ้มร่างนิ่มๆนี้ต่างหาก )
"มันน่าอายนะคะ~!"
"ไม่ต้องอาย~!"
( แต่ตอนอายก็น่ารักดีแฮะ )
"มันหนักนะคะ!"
"เค้าไหว~!"
( 10 กิโลบอกหนัก อื้ม! )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น