หน้าที่ 143
สุดท้ายเรื่องก็จบโดยที่อุยต้องยอมให้สองคนนั้นนอนจนจบช่วงเช้า ในคาบก่อนจะพักในที่สุดทั้งสองคนก็ได้ตื่นขึ้นมาท่ามกลางสายตาสุดเอือมระอาของทุกคน คนแรกที่ทักเซนะหลังจากที่เธอตื่นก็คือโอริกามิ ถัดมาก็คือเซเรน่า
"เซนะนอนหลับสบายดีไหม~ "
"อื้ม.. เต็มที่เลยครับ!"
"นี่ เซนะมาเล่นกันเตอะ!"
"ตื่นมาก็เล่นเลยหรอ~!"
เซนะเข้าใจดีว่าเซเรน่าต้องการอยากจะเล่นกับเธอ บางทีนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่เซเรน่ามาที่นี่เลยก็เป็นได้
แต่ว่าอาจจะไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด!
นิสัยของเซเรน่คือชอบปิดบังความลับเหมือนๆกับเธอเมื่อมีคนแบบเดียวกันมาเจอกันก็ไม่แปลกที่ทั้งสองฝ่ายจะมองกันและกันออก
ในระหว่างที่โอริกามิกำลังบ่นเซเรน่าสายตาของเซนะกับสายตาของเธอก็ได้จ้องมองกัน
สายตาอันคมกริบสีแดงฉานได้จ้องมายังสายตาสีน้ำเงินของเซนะที่อยู่ๆสีหน้าก็ดูเข้มขึ้น
พวกเธอต่างฝ่ายต่างเข้าใจกัน...
ถึงภาระที่ตนต้องแบกรับ!
หลังจากที่จ้องมองกันแค่พริบตาเดียวทั้งสองก็ได้กลับมาทำสีหน้าหลอกๆเหมือนเดิมโดยที่เซเรน่าหันไปคุยกับโอริกามิที่กำลังบ่นเธออยู่
อย่างใจจดใจจ่อโดยไม่รู้อะไรเลยทั้งสิ้น
"เข้าใจไหมว่าเซนะเป็นของฉันเพราะงั้นเธอต้องได้รับอนุญาติจากฉันก่อนถึงจะได้เล่นกับเซนะ"
"จ้าๆ ดีขอโทษ~ "
"ถ้าเข้าใจก็ดีแล้ว! งั้นเซนะเรามาเล่นกันเตอะ!"
( เฮ้ย! )
คำๆนี้แทบจะหลุดออกมาจากปากของเซเรน่ทันทีที่ได้ยินเธอพูดจบ ตอนแรกที่เธอคิดไว้คือโอริกามิต้องการจะปกป้องเซนะเลยไม่ให้ใครมายุ่งแต่ปล่าวเลย เธอแค่อยากจะเก็บเซนะไว้เล่นคนเดียว
แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทันจึงเตรียมข้ออ้างมาไว้ก่อนแล้ว
"โทษทีนะครับผมมีงานใบปลิวคงต้องไปแล้วล่ะ"
"ง่า~ ไม่ไปไม่ได้หรอ~ "
"ไม่ไปผมก็ซ้ำชั้นน่ะสิ... "
( ฮึ่มมม! )
เธอหันไปจ้องอุยด้วยใบหน้าอันแสนโกรธกริ้ว เพราะอุยจึงทำให้เธอไม่ได้เล่นกับเซนะ จิตอาฆาตอันรุนแรงจึงพุ่งไปยังเขาแบบเต็มๆ จนอาจารย์ประจำชั้นอย่างอุยถึงกับหน้าซีดเหงื่อตกกันเลยทีเดียว
เค้าผิดอาราย~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น