หน้าที่ 130
"พิเกียรีบถอยออกจากตรงนั้นเร็ว~!"
"ทำไมอ่ะ???"
คำตอบนั้นลอยลงมาหาเขาทันที
จุดที่พิเกียยืนอยู่นั้นก็คือจุดที่เซนะกำลังจะตกลงไปนั่นเอง
"เหวอ~!!!" ตึง!
หลังจากที่ตกลงมาก้นของเธอก็ได้หล่นลงมาทับร่างของพิเกียเข้าพอดิบพอดี โชคยังดีที่เซนะนั้นน้ำหนักเบามากพิเกียจึงรอดมาได้อย่างหวุดหวิด
เธอที่กำลังงัวเงียหลังจากที่ตกลงมาจึงพูดขึ้น
"เพราะว่าเค้าจะร่วงลงมายังไงล่ะ อ้าว พิเกียไปไหนแล้วอ่ะ!?"สาวน้อยรีบหันไปรอบๆเพื่อมองหาร่างของเขาแต่ก็ไม่พบ
"ฉันอยู่นี่~!"
"เสียงนี้พิเกีย ว่าแต่อยู่ไหนอ่ะ" เธอมองรอบๆอีกครั้งแต่ก็ยังไม่เห็น
"ฉันอยู่ตรงก้นเธอนี่แหละ!"
สาวน้อยรีบหันไปมองด้านหลังของเธอจนได้พบกับพิเกีย
"ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นอ่ะ!"
"มันเป็นเพราะใครกันร่า~~~!"
เขาโมโหมากจนถึงขั้นยกร่างของเธอชูขึ้นฟ้าก่อนจะวางร่างของเธอไปด้านข้างเบาๆ
"ขอบใจนะที่มาช่วย"
"วันหลังก็หัดช่วยตัวเองบ้างสิ"
"แต่บางครั้งเค้าคนเดียวก็ไม่ไหวนะ"
"งั้นฉันจะช่วยเธออีกแรงก็แล้วกัน"
"งั้นก็เหมือนเดิมอ่ะดิ"
"นั่นดิ!"
ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนจะลุก/บิน ขึ้นพร้อมกับหันมามองเหล่าโกเลมจิ๋วที่กำลังหน้าซีด พวกมันสัมผัสได้ถึงอันตรายจนบางตัวนั้นโกยแนบไปก่อนแล้ว
"กี๊ๆ~~!!!"
สิ้นเสียงของมันพิเกียกับเซนะก็ได้พุ่งเข้ามาอัดหน้ามันตัวหนึ่ง
จนลอยปลิวตามไปยังโกเลมที่วิ่งหนีไปเมื่อกี้นี้จนชนกันล้มระเนระนาด
พวกมันตัวอื่นๆได้หน้าซีดยิ่งกว่าเดิมเมื่อเห็นเพื่อนของตนถูกเล่นงานได้ขนาดนี้
"กี๊.. "
"ลุยกันเลยนะพิเกีย!"
"จัดปาย~!"
ในวันนั้นพิเกียกับเซนะก็ได้คืนดีกันได้ในที่สุดแต่ผลลัพธ์นี้ก็ต้องแลกมาด้วยอาคารร้างทั้งหลังที่ถล่มลงมาเพราะสองคนนั้นอาละวาด อุยที่เห็นแบบนี้แล้วจึงแทบปั้นหน้ายิ้มไม่ออกเลย
"รุ่นที่ 9 หนูขอโทษ~!!!"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น