หน้าที่ 142
ค่ำคืนในบ้านหลังนั้นได้ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งรุ่งเช้าของวันใหม่ ทุกอย่างดูสดใสขึ้นยกเว้นโซเฟียกับเซนะที่ทำกันทั้งคืนจนตาคล้ำ
ทั้งสองคนได้เดินมาโรงเรียนก่อนจะสลบลงไปคาโต๊ะที่นั่งประจำทำเอาคนทั้งห้องถึงกับงง
อาจารย์อย่างอุยเองก็ถึงกับยิ้มเอือมระอาให้กับพวกเธอ
คาบเรียนของช่วงเช้านั้นมีแต่วิชาหนักๆจนบางคนแทบจะอยากเป็นลมยกเว้นสองสาวที่ชิ้งสลบไปก่อนแล้ว คาบหนึ่ง สอง สาม จึงผ่านไปอย่างรวดเร็ว
"นี่พวกเธอตื่นเถอะ" เสียงจากอาจารย์สาวได้ดังขึ้น
ทั้งสองคนรู้ตัวดีว่าเขาเรียกพวกเธอ ทั้งสองจึงเงยหน้าขึ้นมาตอบ
"กวนเวลานอนนะคะผู้อำนวยการ"
"ขอนอนต่ออีก 5 นาที"
"นี่พวกเธอตั้งใจจะมาเรียนกันจริงไหม แล้วนี่มีขอต่อเวลาด้วยหรอ~"
" ก็ไม่อ่ะดิ!!! "
คำตอบกวนๆได้พูดออกมาจากปากของพวกเธอแบบไม่แคร์อาจารย์ประจำชั้นของตนเองเลยแม้แต่น้อย
อาจารย์จึงวีนแตกใส่พวกเธอ
"นี่พวกเธอหัดสนใจเรื่องการเรียนมั่งสิ! หากพวกเธอไม่เรียนสูงๆ จบสูงๆพวกเธอจะไม่มีความรู้ไปทำงานเลยนะ!"
"หนูจบขั้นดอกเตอร์ไปแล้วค่ะ!"
(เก่งจัง~!)
"เดี๋ยวเก็บขยะไปขายเอา!"
(เจริญเถอะ~!)
ทั้งสองได้ตอบก่อนจะฟุบลงไปนอนหมอบกับโต๊ะอย่างพร้อมเพรียง
"หนอย~ ถ้าหากพวกเธอไม่ลุกขึ้นมาเรียนฉันไล่พวกเธอออก~!"
( ลุกให้ไวเลย~! )
"เซนะไปเรียนที่อังกฤษต่อไหม"
( ห่ะ! )
"ก็ดีนะครับ"
( เดี๋ยวดิ! )
เธอถึงกับเปลี่ยนความคิดให้ไว สองคนนี้ถึงจะเห็นอย่างนี้แต่ก็มีทางเลือกมากมายสำหรับการเรียนต่อเพราะงั้นเธอจึงเดินเกมพลาดเสียแล้ว
"งั้นเดี๋ยวจองตั๋วให้นะจะไปเลยไหม~" โซเฟียนั้นคิดจริงทำจริง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมจองตั๋ว
( เวรแล้ว! )
"เอิ่มคือว่านะทั้งสองคน~ ฟังเค้าหน่อยนะ"
อุยพยายามจะพูดโน้มน้าวแต่ดูเหมือนว่าเสียงของเธอจะส่งไปไม่ถึง
"อยากเจอกับคุณอาเรียเร็วๆจัง คุณฟินิกส์ด้วย~"
( ต้องหยุด! )
"นี่พวกเธออย่าไปน้า~ "
"ซื้อของฝากไปฝากพวกเขากัน"
"ฟังฉันก่อนเซ่~!"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น