หน้าที่ 111
สาวน้อยไม่คิดจะพูดแล้วก็ไม่คิดจะบอกพวกเขาด้วย เหตุผลก็ง่ายนิดเดียว เพราะว่าพวกเธอยังเป็นเด็กอยู่
ถึงหนึ่งในนั้นจะมีคนโกงอายุก็ตามที เธอมองไปหาทุกคนที่กำลังมองมาทางเธออย่างใจจดใจจ่อ เธอรู้ว่ามันไม่เป็นผลดีสักเท่าไหร่กับการที่ต้องปิดบังเหล่าเพื่อนๆของเธอแต่มันก็เพื่อตัวพวกเขาเองทั้งนั้น
"เอาเป็นว่ามันยังเร็วไปที่จะบอกตอนนี้ เอาไว้วันหลังเตอะ"
"หลังไหนล่ะแม่คุณ~!" ทุกคนพร้อมใจกันพูดแต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจเธอได้ผลสุดท้ายทุกคนก็ต้องยอมแพ้ให้กับฮิคาริ ทุกคนต่างพากันออกจากห้องไปแบบเซ็งๆ เป็นเพราะพวกเขาไม่ได้รู้ในสิ่งที่ต้องรู้จึงทำให้เกิดอาการแบบนี้ขึ้น
"ยัยฮิคาริ ฝากไว้ก่อนเถอะ"
"ใจเย็นๆก่อนโอริกามิ ฉันเองก็หงุดหงิดเหมือนกัน"
"ผู้อำนวยการ~!" ทั้งสองตาจ้องมองกันราวกับสหายที่ร่วมสู้รบกันมาอย่างยาวนานจนรู้ใจกันและกันเพียงแค่มองตา
"ฉันเองก็สงสัยมานานแล้วเหมือนกัน"
"สงสัย...."
"ฮิคาริแตกต่างกับทุกคนหรือจะพูดง่ายๆก็คือเธอเก่งกว่าทุกคนในโรงเรียนเผลอๆระดับอาจจะพอฟัดพอเหวี่ยงกับฉันเลยก็ได้แต่พอเซนะปรากฏตัวขึ้นเธอก็เล่นลดระดับตัวเองลงจนมาอยู่ห้อง 5 อย่างที่เห็นนี่แหละ"
ความสงสัยเริ่มผุดขึ้นมาเป็นภูเขา เธอเป็นใครและรู้อะไรมากแค่ไหนกัน....
"ฉันว่าพวกเราหยุดพูดเรื่องของเขากันดีกว่านะ" ยูกะได้แทรกการสนทนาเข้ามาหาพวกเธอ มุเก็นเองก็เริ่มมีสีหน้าร้อนรนขึ้นมาเมื่อได้ยินการสนทนาของทั้งสอง ถึงจะเป็นการแอบฟังก็ตามที เมื่อยูกะพูดถึงขนาดนี้ทั้งสองจึงได้แต่ยอมถอดใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปก่อน ทุกคนเองก็เช่นกัน....
เมื่อทุกคนเดินจากไปแล้วก็เหลือเพียงยูกะกับมุเก็นที่กำลังยืนคุยกันสองต่อสอง
และพวกเธอก็มั่นใจด้วยว่าการสนทนานี้จะไม่มีใครได้ยินหรือแอบฟัง
"เกือบไปแล้วนะ"
"นั่นดิ"
มุเก็นได้ตอบไปแบบห้วนๆตามประสาคนรู้จัก เธอกับมุเก็นเคยรู้จักกันมาก่อนหน้าที่พวกเธอจะได้พบกับ master คนใหม่ของพวกตน ถึงแม้ว่าการจากลาจะนำมาซึ่งความเจ็บปวดแต่พวกเธอก็ได้พบกับสิ่งใหม่ๆที่พวกเธอไม่เคยพบ มันทำให้พวกเธอนั้นได้รับประสบการณ์ครั้งใหม่ซึ่งไม่ต่างจากการศึกษาหรือการเรียนรู้เลย
ถึงแม้จะต้องจากกับนายคนเดิมแต่พวกเขาก็หวังที่จะได้พบกับนายพวกเขาอีกครั้ง
เพราะงั้นพวกเขาจึงยังคอยปกป้องครอบครัวของนายพวกตนอยู่เสมอมา
"จะว่าไปนายของเธอก็ยิ่งใหญ่ไม่ใช่เล่นเลยแฮะ" มุเก็นได้พูดออกมาด้วยความอิจฉานิดๆ
"ก็เขาเป็นหลานของท่านผู้นั้นนี่น่า "
"เทียบกับนายฉันแล้ว เฮ้อ~!"
"น่าๆ อีกเดี๋ยวเขาก็คงจะเป็นเหมือนกับท่านาเดชิโกะอย่างแน่นอน พอถึงตอนนั้นบางทีความคิดของนายอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้มั้ง"
"เฮ้อ~! อุตส่าห์มีท่านแม่ท่านพ่อที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นแท้ๆ ตูอยากจะร้องไห้~!"
มังกรจิ๋วทำหน้าสุดเอือมระอาเมื่อนึกถึงนายของตน ทั้งเอาแต่ใจ ขี้โวยวาย ใช้อารมณ์ บางครั้งก็ไม่มีเหตุผล ซึ่งแตกต่างกับท่านแม่ของเธอที่เป็นถึงรองขุนพลของ Little Nova เธอทั้งเก่งกาจและไม่มีใครเปรียบกับเธอได้ ในยามที่ทีมเกิดความสับสนหรือไร้ซึ่งหัวหน้าเธอนี่แหละจะมาเป็นคนสั่งการและบัญชาการทั้งทีมด้วยตัวคนเดียว
มีบางครั้งที่เธอต้องลุยเดี่ยวสู่สนามรบท่ามกลางศัตรูมากมาย และก็เป็นเธอที่ชนะได้ทุกศึก สถิติการแพ้ของเธอคือ 0 นั่นก็หมายความว่าเธอไม่เคยแพ้ใครเลยแม้สักครั้งเดียวรวมกระทั่งหัวหน้าของเธอเธอก็ยังไม่เคยแพ้เลยสักครั้งเพราะงั้นในทีมเธอจึงได้ขนานามว่า จักรพรรดินี หญิงสาวที่แข็งแกร่งที่สุดในทีม
"จะว่าไปเจ้านั่นไปอยู่กับใครล่ะ"
"ใครหรอ~!"
"สี่ขาทีมเราอ่ะ"
"อ้อ.... ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าเขาจะได้พบกับนายใหม่แล้วนะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น