หน้าที่ 98


                               ในขณะที่พวกเซนะกำลังวุ่นๆกันอยู่นั้นเซนะก็เหลือบไปเห็นจดหมายเมลล์หนึ่งฉบับที่ถูกส่งมาตั้งแต่ 5 ปีที่แล้ว เธอได้คลิกเปิดอ่านมันจนได้พบกับข้อความบางอย่างเข้า

                               "ถึง เซนะ ถ้าหากเธอเห็นข้อความนี้แล้วล่ะก็ให้รีบเบิ่งไปตามหาดาบทั้งสามเล่มของเธอซะ ดาบเล่มแรก อินเฟอร์โน่ อยู่กับกาเซ็ต ดาบเล่มที่สอง แอปโซลูท ถูกปักอยู่บนโขดหินกลางทะเลสาบในปี คศ. xxxx ส่วนดาบเล่มที่สาม galaxtic อยู่ใน Infinity ที่พวกเราช่วยกันเขียนตอนเด็กๆอ่ะ  bye~!"

                               หลังจากที่อ่านมันจบก็ได้มีคำพูดคำหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวทันที


                               (จดหมายอะไรเนี่ย~!)


                               "ว่าแต่มันผ่านมาตั้ง 5 ปีแล้วคงไม่ต้องไปหามันแล้วล่ะ(ป่านนี้ดาบนั่นคงขึ้นสนิมไปหมดแล้ว)" ถึงจะพูดงั้นแต่ในใจของเธอกับเริ่มกระวนกระวาย
ราวกับต้องการที่จะออกไปตามหามันตามที่จดหมายบอก
                             
                                อันที่จริงเซนะก็คิดจะออกไปตามหามันอยู่เหมือนกันแต่ติดตรงที่ตอนนี้กำลังวุ่นๆอยู่เพราะงั้นปฏิบัติการตามหาดาบจึงถูกเลื่อนไปหลังสุดแทน

                                ว่าแต่ทำไมต้องสามดาบอ่ะ???


                                เธอเริ่มครุ่นคิดแบบใจเย็นบางทีตัวเธอเองอาจจะรู้คำตอบของมันอยู่แล้วก็ได้  สิ่งแรกที่แว๊บขึ้นมาในหัวของเธอหลังจากที่ได้รู้เรื่องของดาบทั้งสามเล่มคือการรวมกันของอาวุธ

                                เธอเห็นมันลางๆอยู่ในหัว อันที่จริงตัวเธอก็เคยสงสัยในตัวเองมานานแล้วว่าอาวุธที่เธอใช้อยู่นั้นมันจะใช่ดาบแน่หรอ ด้วยความสงสัยเธอจึงหมุนเก้าอี้หันไปถามฮิคาริที่ตอนนี้กำลังมุ่นมั่นกับการพิมพ์คีย์บอร์ด

                                "นี่คุณฮิคาริคิดว่าผมควรเปลี่ยนอาวุธประจำตัวดีไหม เอาแบบที่ไม่ใช่ดาบอ่ะ"
                             
                                "ฮื่ม... แล้วเซนะจะเปลี่ยนไปใช้อะไรอ่ะ"เธอตอบแบบไม่หัน

                                "เอาเป็นกระบองดีไหมครับ"

                                "เดี๋ยวก็หัวโนวหรอก~!"

                                "งั้นโยโย่!"

                                "เอาไปทำอะไรล่ะนั่น!?"

                                "หอกล่ะเป็นไง!"

                                "เดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก"

                                "ขวานอ่ะ"

                                "ยกขึ้นหรอ~!"

                                "แง๊~! งั้นอะไรดีอ่ะ~!"

                             
                                \\ ธนู! // ฮิคาริได้หยุดพิมพ์พร้อมกับหันมามองเซนะ ด้วยพลังของเธอหลังจากการนวณทุกๆอย่างของเซนะ ไล่ตั้งแต่ ความเร็ว กำลังกาย
จิตใจ ความคล่องตัว ความแม่นยำ ประสาทสัมผัสทั้งหมด ความสามารถในการอ่านเกมและการวิเคราะห์ รูปร่าง และปัจจัยอื่นๆอีกมากมายผลลัพธ์ก็ได้ออกมาเป็นธนู

                                เซนะหลังจากที่ได้คำตอบจึงได้ครุ่นคิดอยู่พักนึงก่อนจะหันมาตอบฮิคาริ

                                "เอาเป็นดาบเหมือนเดิมดีกว่าเนาะ!"

                                ( เอ๊าส์~~!!! )

                                "ก็แบบผมใช้ธนูไม่เป็นอ่ะ!"

                                ( งั้นก็ฝึกสิย่ะ~! )

                                "อีกอย่างผมกลัว เรเพียร์(ชื่อดาบของเซนะ) เหงา"

                                ( อย่างงี้ก็หรอ~!!! )
                               
                                สาวน้อยที่ตัดสินใจได้แล้วจึงหันกลับไปทำงานของตนต่อโดยที่แอบกลบเกลื่อนฮิคาริไปแบบเนียนๆเรื่องความจริงที่ตนไม่เลือกธนูเป็นอาวุธ                     
                                เซนะในอดีตนั้นได้ทับทิมที่เปรียบได้กับพี่สาวสอนยิงธนูอยู่บ่อยๆตอนอยู่ที่ลอนดอนเพราะงั้นเรื่องความแม่นจึงไม่ต้องเป็นห่วง ในอดีตมีอยู่ครั้งนึงที่ทับทิมชวนเซนะเปลี่ยนอาวุธไปเป็นธนูเพราะเห็นถึงพรสวรรค์แต่เซนะกลับปฏิเสธเธอเพราะตนเห็นว่าผู้ใช้ธนูต้องคอยแต่อยู่ด้านหลังของคนอื่น
                                ที่เซนะเลือกที่จะเป็นผู้ชายก็เพราะต้องการที่จะปกป้องคนอื่นๆเพราะงั้นการต้องมาอยู่หลังคนอื่นแบบนี้เธอยิ่งไม่ชอบเข้าใหญ่