หน้าที่ 84


                           พิเกียชอบเซนะ  เรื่องนี้มีเพียงเจ้าตัวเท่านั้นที่รู้ดีที่สุดตัวเขากับเซนะเคยอยู่ด้วยกันมาก่อนที่จะเจอโซเฟียสักอีกในตอนนั้นพ่อกับแม่ของเซนะมีเหตุผลจำเป็นที่จะต้องไปจากเซนะซึ่งก็ต้องมีคนคอยดูแลเธอและเขาคนนั้นก็คือ
พิเกีย
                           เขาได้ทำทุกอย่างเพื่อเซนะราวกับเป็นพ่อเป็นแม่แท้ๆของเซนะ
คอยเล่านิทานก่อนนอน คอยทำอาหารให้กิน คอยสอนเซนะทุกอย่าง จนกระทั่งวันที่เซนะจากไปพิเกียก็ได้ออกตามหาสุดชีวิต

                           สำหรับพิเกียเซนะก็เปรียบได้กับลูกสาว ลูกสาวที่เขารักมากที่สุดและไม่มีใครแทนที่เธอได้ทั้งนั้น

                           พิเกียรู้ตัวดีว่าเซนะกำลังมุ่งความสนใจมาที่ตนจึงรีบระงับอารมณ์ตัวเองให้สงบที่สุด

                           "เฮเรน่าเธอไปได้แล้วมั้ง"

                           "ทีงี้ไล่ฉันเลยนะคะ"

                           "ไปเตอะ ฉันไหว้ล่ะ"

                           "ก็ได้ค่ะเพราะถ้าขืนฉันไม่ไปคงได้มีเปิดศึกกับคนข้างหลังแน่ๆ" สายตาของทุกคนจึงหันไปมองยังข้างหลังของพวกตนเรเพียร์ได้ยืนทำแก้มป่องอยู่นานแล้วแต่ที่เธอไม่ยอมลงมืออะไรเลยก็เพราะเซนะยังถามเฮเรน่าอยู่ สำหรับเรเพียร์เซนะก็เปรียบได้กับองค์จักรพรรดิเพราะงั้นหากขัดบทสนาของเธอ
ก็เท่ากับเหมือนเป็นการขัดใจท่านเพราะงั้นเรเพียร์จึงไม่ทำ
                           แต่ในเมื่อบทสนทนาถูกหยุดลงก็เป็นตาเธอที่จะพูดขึ้นมาบ้าง

                           "เธอมานานยังเฮเรน่า"

                           "ก็นานแล้วค่ะเรเพียร์"

                           ถึงจะดูสุภาพแต่ภายในคำพูดนั้นก็แฝงไปด้วยความโกรธ แต่เรเพียร์ก็ยังคงเก็บอาการเอาไว้เพื่อเซนะ

                           "เธอมาโน้มน้าวใจท่านเซนะใช่ไหม"

                           "ฉันมาหาพิเกียส่วนท่านเซนะฉันแค่มาทักทายเท่านั้นค่ะ"

                            (ตอแหล!) คำๆนี้ได้ลั่นขึ้นมาแต่ภายในใจ
                            ถ้าหากไม่มีเซนะเธอคงพูดออกไปแล้ว แต่ดูเหมือนเฮเรน่าจะ
รับรู้ได้เธอจึงยิ้มสะใจนิดๆ

                            "ฉันไม่ยกท่านเซนะให้ใครทั้งนั้น"

                            "เคยถามเขาไหมค่ะว่าเขาน่ะต้องการไหม"

                            "ฉันว่าเธอควรไปได้แล้วนะ"

                            "ค่าๆ~!" หลังจากเปิดเกทเธอจึงหันหลังให้ทุกคนก่อนที่เธอและคนติดตามจะเดินเข้าไปในนั้นชั่วแว๊บนึงสายตาของคนติดตามก็ได้จับจ้องมาที่เซนะ
                            เพียงแค่มองก็ทำให้เซนะถึงกับเข่าอ่อนได้แล้ว เซสึนะที่รู้ทันจึงรีบเข้ามาประคองเซนะทันที

                            ....จำได้แล้ว สายตาแบบนี้ จิตแบบนี้ พลังแบบนี้ คุณโครโน่!
         
                           ที่โรงเรียนฮิโตมิที่เซนะเคยไปสอนมาก่อนที่นั่นเขาได้มีลูกศิษย์มากมายและในจำนวนนั้นเด็กที่มีนามว่า ชินโด โครโน่ ก็คือลูกศิษย์คนโปรดของเซนะ และเขาคนนี้ก็ดีนมีพลังเหมือนกับโครโน่คนนั้นอีกจึงไม่แปลกที่เซนะจะตกใจ

                           หากว่าเขาไม่ใช่โครโน่จากอนาคตก็คงเป็นโครโน่จากโลกอื่น เซนะได้แต่ขอพรว่าคงไม่ใช่แบบนั้น โครโน่ตัวจริงเองทันทีที่ได้เห็นก็ถึงกับอ้าปากค้าง
                           เขารู้ตัวจริงของชายคนนั้นทันทีที่เซนะร่างทรุดลงผ่านทางจอมอนิเตอร์ที่กำลังฉายอยู่ที่โรงเรียนตน

                           คนที่ทิ้งตัวเขาเอาไว้ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า คนที่ปล่อยให้โครโน่ต้องอยู่คนเดียวหลังจากที่เขาเกิดมา

                           พ่อแท้ๆของโครโน่.....





                           ชินโด ไร!