หน้าที่ 112
สายตาของทั้งสองได้จ้องมองกันก่อนจะแยกย้ายกันไปตามปกติ ปัญหาใหม่เริ่มทยอยเข้ามาหาพวกเซนะเรื่อยๆเพราะงั้นหากช่วยเหลืออะไรได้บ้างพวกเขาก็จะคอยช่วยเหลือแบบลับๆอย่างเต็มที่ซึ่งนี่ก็คือหน้าที่ของพวกเธอ
....เหลืออีก 4 วันก่อนจะถึงงานประลองตัวแทนจักรวาลจะเริ่มหากท่านเซนะชนะก็จะได้เข้าร่วมในศึกของ darklord และ lightlord ตอนนี้ตำแหน่งของท่านคือผู้พิชิตจักรวาล ผู้ช่วยเหลือจัดรวาลเรื่อยมาถึงงั้นชื่อเสียงนี้ก็ยังยิ่งใหญ่ไม่พอที่จะคู่ควรกับท่าน ถ้าหากท่านเป็นคนจัดการกับหัวหน้าของ darklord ลงได้ท่านก็คงจะได้ชื่อเสียงเพิ่มมากขึ้น พอถึงตอนนั้นทุกคนทั่วทั้งจักรวาลก็จะได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของท่าน.... ยูกะคาดหวังแบบนี้อยู่ลึกๆก่อนจะเปิดประตูเข้าสู่ห้องของตน
ภาพแรกที่เธอเห็นหลังจากที่เปิดประตูเข้ามาก็คือภาพของเซสึนะที่กำลังตีกับพิเกียอย่างเมามันส์ ถึงจะรู้ว่าพิเกียนั้นเป็นกรณีพิเศษซึ่งพอๆกับเทียร์แต่การที่เห็นนายของตนถูกปฏิบัติเยี่ยงนี้มันทำให้เธอรู้สึกเคืองๆขึ้นมาทันที
"ใจเย็นไว้ก่อนยูกะ" มุเก็นได้พูดขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง
"ทำไมพิเกียถึงมาเป็นคู่หูของท่านเซนะแทนที่จะเป็นเทียร์พวกเราทุกคนตั้งแต่วันนั้นจนมาถึงวันนี้ก็ยังไม่รู้คำตอบของเรื่องนี้เลย"
เธอกำหมัดแน่น
"ฉันเข้าใจเธอดีเพราะตอนนั้นตอนที่ท่านเซนะประกาศเรื่องนี้
ฉันเองก็เจ็บใจไม่แพ้เธอเหมือนกัน พวกเรานั้นทำได้เพียงแต่คอยรับใช้ท่านในอดีตเท่านั้นและหนึ่งในคนทั้งหมดก็คือเทียร์ที่ได้เป็นเพื่อนกับท่าน ในตอนแรกฉันเองก็อิจฉาเทียร์ที่ได้รับทุกๆอย่างไม่ว่าจะเป็นความไว้วางใจ ความรัก ความสนิทสนมแต่ฉันก็พอจะเข้าใจและยอมรับมันได้ ท่านเซนะกับเทียร์ทั้งคู่ไม่ต่างอะไรกับพี่น้องส่วนพวกเราคงเป็นได้แค่ลูกๆของท่านแต่สำหรับพิเกียที่เกิดหลังสุดท่านคงจะเห็นเป็นลูกคนเล็กสุดจึงต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษจนในที่สุดท่านก็เลือกพิเกีย"
"แถมยังแต่งตั้งให้เป็นถึงระดับผู้พิทักษ์ที่ทัดเทียมกับพวกเราอีกด้วย..."
"ทำไงได้ คำสั่งของท่านเซนะก็คือคำสั่งเด็ดขาดพวกเราจึงได้แต่ยอมรับมันเท่านั้น"
"ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ยอมรับพิเกียเด็ดขาด"
เธอเดินเข้าไปแยกพิเกียกับเซสึนะออกจากกันจนทำให้บรรยากาศคึกครื้นจนถึงเมื่อกี้ต้องหยุดลง ทุกคนต่างพากันมองมาทางเธอรวมถึงอุยที่ตอนนี้ถึงกับเอาหน้าที่แนบจากโต๊ะออกห่างจากกัน
"พอได้แล้วทั้งสองคนผู้อำนวยการเองก็หัดว่าอะไรมั่งสิคะไม่ใช่ปล่อยให้สองคนนี้ตีกันอยู่ทุกวัน" เธอหันมาทางอุย
"ใจเย็นก่อนนะยูกะ นี่แม่คุณไปเดือดมาจากไหนกัน"
"ฉันใจเย็นอยู่ค่ะ!"
( ตรงไหน!!! )
ทั้งห้องพร้อมใจกันพูดออกมาภายในใจ ขืนพูดตรงๆออกมามีหวังได้มีเรื่องกับเธออย่างแน่นอนทุกคนจึงได้พยายามเลี่ยงมันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้น
เว้นแต่ตัวต้นเหตุอย่างพิเกีย
"ฉันเข้าใจว่าทำไมเธอถึงเดือดขนาดนี้เพราะงั้นใจเย็นลงเถอะ" ปีกสีขาวได้ตบที่หัวไหล่เธอเบาๆสามครั้งแต่นี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยซ้ำยังเหมือนเป็นการราดน้ำมันเข้ากองไฟแทน
ยูกะได้หันมาหาพิเกียด้วยสายตาไม่พอใจ
"พิเกียฉันขอพูดอะไรกับนายหน่อยได้ไหม"
"ได้สิว่ามาเลย~!"
"นายไม่คู่ควรที่จะเป็น duo ของเซนะ"
( ฮ่ะ??? )
เจ้าตัวเริ่มหน้าซีดเมื่อได้ยินคำๆนี้จากยูกะตามมาด้วยความโกรธอย่างไม่เคยมีมาก่อน
"นี่เธอหมายความว่ายังไงกัน!"
"ฉันจะพูดอีกเพียงแค่ครั้งเดียว นายมันอ่อนแอเกินไป!"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น