หน้าที่ 96
มังกรจิ๋วและนกน้อยได้จ้องตามองกัน ทั้งสองสัมผัสได้ด้วยสัญชาตญาณเลยว่าทั้งสองต้องไม่ถูกกันอย่างแน่นอน และมันก็เป็นเรื่องจริง
''ไอเจ้ากิ้งก่าสีแดงนี่มันเป็นใคร''
''แล้วไอนกแก้วพูดได้นี่มันเป็นใครมิทราบ!''
(มันย้อน!/วอนซะแล้ว!) ทั้งสองได้แผ่รังสีออกมารอบๆตัวก่อนจะใช้มันนำมาข่มกันแต่แล้วก็มีใครบางคนพุ่งเข้ามากอดมุเก็น เธอก็คือเซนะนั่นเอง กรี๊ดดดด!
"น่ารักอ่า~!"
"เซนะ~!!!!" พิเกียแทบใจสลายเมื่อเห็นมุเก็นได้อ้อมกอดของเธอไป แต่สาวน้อยก็ยังคงไม่รู้ตัวพร้อมกับถามคำถามใส่มุเก็น
"นี่ๆชื่ออะไรหรอคะ"
"ผมมีชื่อว่า มุเก็น เป็น duo ของโอริกามิขอฝากตัวด้วยนะครับท่านเซนะ"
"กรี๊ดดดดด~!!! น่ารักแบบนี้เค้าก็ต้องขอฝากตัวด้วยน้า~!" เธอกอดมุเก็นเหมือนกอดตุ๊กตาพร้อมกับเริ่มแสดงท่าทางเหมือนกับผู้หญิงขึ้นมา จากในตอนแรกที่เป็นแค่พิเกียที่อิจฉามุเก็นในตอนนี้ได้เพิ่มโอริกามิเข้าไปด้วยอีกคนนึงแล้ว
มุเก็นได้พยายามอ้อนเซนะไปเรื่อยๆต่อหน้าต่อเธอเลย
ไอเจ้ามุเก็นมันชักจะได้ใจเกินไปแล้ว อ้อมกอดของเซนะนั่นคือสถานที่หวงห้ามที่มีเพียงแค่ฉันเท่านั้นที่จะได้ไป กรอดดดด~!.... เสียงกระทบของฟันได้ดังขึ้น เธออยากจะเข้าไปกระทืบมุเก็นใจจะขาดแต่ติดตรงที่มีเซนะอยู่เพราะงั้นเธอถึงยังไม่ลงมือและคอยดูท่าทีอยู่ห่างๆ
ทุกคนต่างพากันเดินไปยังโรงเรียนของตนก่อนที่มุเก็นจะออกจากอ้อมกอดของเซนะไป
เช้าของวันนี้ทุกคนต่างก็เริ่มวุ่นกับการเตรียมงานวัฒนธรรมที่กำลังใกล้เข้ามาเสียทุกที เซนะเองก็เพิ่งรู้เมื่อมาถึงที่โรงเรียนแล้ว อันที่จริงเรื่องนี้เขาประกาศกันตั้งแต่อยู่ในห้องพร้อมทั้งยังเปิดเครื่องกระจายเสียงอีกแต่เพราะเซนะดันหลับพอดีจึงทำให้เจ้าตัวไม่ได้ฟัง อุยได้คาดเดาเหตุการณ์นี้เอาไว้แล้วจึง
จัดงานให้กับเซนะ
นั่นก็คือการแจกใบปลิว!
"แล้วทำไมต้องแจกใบปลิวด้วยอ่ะ"
"รึอยากจะเรียนซ่อม!"
"แจกครับแจก เดี๋ยวผมจะไปแจกให้ทั่วเมืองเลย!"
เธอรีบคว้ากล่องที่เต็มไปด้วยใบปลิวจากอุยแล้วรีบนำมันไปเก็บเอาไว้ในที่ๆคิดว่าปลอดภัย ซึ่งนั่นก็คือห้องพยาบาลนั่นเอง
"จะว่าก็ว่าเถอะไหงต้องเป็นที่นี่ด้วยล่ะ!" สาวน้อยผมทองได้พูดขึ้น
"ก็แบบที่นี่ผมมาบ่อยนิครับอีกอย่างก็มีคุณฮิคาริอยู่ด้วยเพราะงั้นต้องไม่หายอย่างแน่นอน"
"ขอค่านั่งเฝ้าด้วยละกัน"
"ค๊าบๆ~!"เธอได้ยิ้มเจื่อนๆ
"ว่าแต่เซนะเธอจะลงงานแข่งไหม" เธอกำลังพูดถึงงานแข่งจากตัวแทนของแต่ละจักรวาล เซนะที่รู้ดีว่าฮิคาริหมายถึงเรื่องอะไรเธอจึงรีบตอบกลับไปตามความรู้สึก
"ผมคิดว่าจะไม่ลงอ่ะ"
"แต่ฉันว่าเธอควรลงเพราะบางทีเธออาจจะได้พบกับเศษเสี้ยวอดีตของเธอก็เป็นได้"
เซนะถึงกับครุ่นคิด อันที่จริงตัวเธอก็เริ่มจะอยากรู้เกี่ยวกับตัวเองมากยิ่งขึ้นหลังจากที่ได้เจอกับเฮเรน่า มุเก็นและพิเกีย ตัวเธอนั้นตลอดแปดปีก็ยังไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับตัวเอง เธอพยายามตามหามันมาตลอดมาแต่ก็ยังไม่ได้เลยแม้แต่เศษเสี้ยวของความทรงจำ ห้าปีแห่งความว่างเปล่านี้จึงเริ่มดึงความอยากรู้อยากเห็นของเธอออกมาทีละนิดๆ
"ลงก็ได้!"
"โอเฉ งั้นฉันก็ลงด้วยพอดีว่าฉันอยากโดดงานอยู่พอดี"
(อย่างงี้ก็ได้หรอ~!!!)
เซนะถึงกับเอือมระอาให้กับเธอกันเลยทีเดียว สาวน้อยนามว่าฮิคาริเธอคนนี้เป็นหนึ่งในคนที่เซนะยังเอาไม่อยู่ และอันที่จริงเซนะก็เริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าฮิคารินี่แหละที่รู้เรื่องเกี่ยวกับอดีตของเธอแบบไม่มากก็น้อย...
(จ้อง~!)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น